عدالت برای ایران، ۲۰ شهریور ۱۳۹۶: راحله راحمی پور، مدافع حقوق بشر عصر دیروز در منزل خود توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.
به گزارش یک منبع مطلع، ماموران در ساعات اولیه شب با حکم قضایی صادر شده توسط شعبه شش دادسرای اوین، وارد خانه راحمی پور شدند. آن‌ها پس از تفتیش منزل، وی را به همراه کامپیوتر، تلفن همراه و برخی از اسناد و مدارک شخصی‌اش با خود بردند.
همین گزارش حاکی از آن است که راحله راحمی پور در بازداشت‌گاه اوین زندانی است و تلاش وکیل وی برای ملاقات با او یا کسب جزییات بیشتر بی‌نتیجه مانده است. راحله راحمی پور سال‌هاست پیگیر سرنوشت نوزاد برادر و برادرش است که در دهه ۶۰ در زندان اوین بوده‌اند.
فشارها بر راحله راحمی پور زمانی آغاز شد که گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل رسیدگی به این پرونده را آغاز کرد و از دولت ایران درباره نوزاد، گلرو راحمی‌پور و همینطور، پدر وی، حسین راحمی‌پور توضیح خواست. حسین راحمی پور، دندانپزشک و از زندانیان سیاسی زمان شاه به همراه همسر باردارش در سال ۶۲ دستگیر شده بود. در فروردین ماه ۶۳ به خانواده راحمی پور اطلاع دادند گلرو، فرزند این زن و شوهر که در زندان اوین به دنیا آمده بود مرده است و در شهریور ماه همان سال نیز تلفنی به خانواده گفتند که حسین راحمی پور “به درک واصل شده است.”
پس از ماه ها آزار و اذیت خانواده و بازپرسی‌های مکرر در دادسرای انقلاب، در بهمن ماه سال ۱۳۹۵، صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب وجود این نوزاد را انکار کرد و آن را ساخته و پرداخته تخیل راحله راحمی‌پورخواند. وی راحمی پور را به یک سال حبس به اتهام انجام عملیات تبلیغی علیه نظام محکوم کرد. این در حالی است که اخیرا، دولت ایران در پاسخ مفصلی که درباره پرونده خانواده راحمی‌پور به گروه کاری سازمان ملل داده، تصریح کرده است که فرزند حسین راحمی پور در حالی که مادرش در زندان بوده به دنیا آمده است. این، نخستین باری است که طی دهه‌های اخیر، جمهوری اسلامی درباره موارد ناپدیدشدگی قهری به سازمان ملل توضیح می دهد.
در این توضیح که یک نسخه از آن به دست عدالت برای ایران رسیده همچنین آمده است: “براساس مدارک پزشکی دکتر زندان و بیمارستان امام خمینی، نوزاد نارس و دچار زردی و انسداد خون رنج بوده است. علیرغم تعویض خون، نوزاد در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۶۳ فوت کرده است.”
در بخش دیگری از این توضیح، مقامات جمهوری اسلامی درباره حسین راحمی‌پور چنین نوشته‌اند: ” براساس بایگانی دادگستری استان تهران، آقای حسین راحمی‌پور مقدم، به شماره شناسنامه ۲۷۹، فرزند قاسم، متولد ۱۳۲۷ در تاریخ ۲۵ تیر ۱۳۶۲ دستگیر و به عضویت در گروه کمونیستی تروریستی راه کارگر متهم شده است. در ۲۳ خرداد ۱۳۶۳ به اعدام محکوم شده است. این حکم به وسیله دیوان عالی کشور تایید و او در ۱ شهریور ۱۳۶۳ اعدام شده است.”
با این همه، مقامات جمهوری اسلامی روشن نمی کنند که در صورت درست بودن خبر مرگ نوزاد و اعدام پدر، چرا هیچ‌گاه پیکر آن ها به خانواده تحویل داده نشده و محل دفن آن‌ها مشخص نشده است. به همین دلیل، پرونده گلرو و حسین راحمی‌پور همچنان نزد گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل باز است.