استاد حسین یوسفزمانی در سال ۱۳۱۲ در شهر سنندج زاده شد، پس از تحصیلات دوره اول متوسطه وارد مدرسه موزیک نظام شد و طی دو سال از این مدرسه فارغالتحصیل گردید. وی در این دوران با همراهی زندهیادان حسن یوسف زمانی (برادر حسین یوسفزمانی) و حسن کامکار (پدر کامکارها) اولین کلاس موسیقی را در شهر سنندج تأسیس میکنند. استاد حسین یوسفزمانی اوایل سال ۱۳۳۷ برای ادامه تحصیل به تهران عزیمت کرده و وارد کنسرواتوآر هنرستان عالی موسیقی شد و همزمان با تحصیل موسیقی همکاری خود را با رادیو ایران شروع کرد. در اواخر سالهای تحصیل به دعوت مرحوم حشمت سنجری وارد ارکستر سمفونیک تهران واپرای تهران شد و همزمان با ارکسترهای مختلف از جمله ارکستر گلها، باربد، نکیسا، جاز فلکلوریک، و ارکسترهای دیگر همکاری داشت و پس از ۸ سال سال موفق به اخذ لیسانس با درجه ممتاز گردید.
حسین یوسفزمانی طی این سالهای طولانی آثار موسیقایی بسیاری برای ارکستر ملی، ارکستر سمفونیک، ارکستر کردی و دیگر ارکسترها تصنیف نمونه و بسیاری از همان آثار را نیز رهبری کرده که پس از آمادهسازی نهایی به صورت نوار و یا پخش از رادیو و تلویزیون در اختیار دوستداران موسیقی قرار گرفته است.
از برترین آثار ایشان میتوان به سوییت سمفونیک سوگ سهراب (قطعه موسیقایی الهام گرفته شده از شاهنامه) که به مناسبت هزاره سرایش شاهنامه و بزرگداشت حکیم ابولقاسم فردوسی به سفارش سازمان یونسکو در جهان پخش شده اشاره کرد. از آثار دگر ایشان مجموعه مهتاب برای ارکستر سمفونیک با صدای صدیق تعریف، مجموعه بوی باران به همراهی ارکستر سمفونیک و صدای محمدرضا شجریان، مجموعههای باغ ارغوان، گنبدهای سبز و آبی، پریزاد با صدای علیرضا افتخاری، مجموعه بارون بارونه (دونوازی ویلن و پیانو) با همنوازی هومن خلعتبری، قطعه پویم سمفونیک غمی سنگین به مناسبت زلزله رودبار در سال ۱۳۶۹ وآهنگ نسیم سرد پاییز با صدای استاد مظهر خالقی وآثار دیگر اشاره کرد.
وی شاگرد خودسیف بود (خودسیف نیز شاگرد لئوپلد آوئر) روس بود. یهودی منوهین، یاشا هایفتز و تمامی دیگر بزرگان قرن بیستمی از شاگردان لئوپلد آوئر بودند)، و جالب اینکه سبک تدریس آوئر در یوسفزمانی تجلی داشت. وی طی پنجاه سال فعالیت هنری شاگردان بسیاری را تربیت و راهی دنیای موسیقی علمی کرد و تا واپسین روزهای زندگانیش به این امر استمرار ورزید.
استاد حسین یوسف زمانی در سهشنبه ۱۰ دیماه ۱۳۹۲ پس از یک دوره بیماری سرطان مغز استخوان در بیمارستان پارسیان تهران از قفس تن رها شد.
منبع ویکیپدیا