در هفدهمین سالگرد درگذشت شاعر بزرگ آزادی، احمد شاملو، یادش را گرامی می داریم.
یادِ او
که جهان را آباد و رها می خواست و انسان را جویای شکوه از یاد رفته‌اش؛ که پایش را بریده بودند اما همچنان به‌پا و استوار بر استوای زمین ایستاده بود؛ برای عدالت، آزادی و برابری و برای هرآنچه برای ما به یادگار نهاده است.
در این روزها که حصار شرارت بی‌صداتر از همیشه و بی‌چهره‌تر از پیش می‌کوشد تنگ و تنگتر شود و سیاهی به هزار ترفند در تقلاست تا آن کلام کوچک دوستی را از خاطرمان ببرد بر مزار او گرد هم می آییم؛
نه به آئین پرستش مردگان مرگ
یا به هیئت سوگواران حِرفَت
از این رو که آن شکسته‌ی رنگ‌آجین امروز سنگِ نشان ماست، تا فراموشمان نشود چه سرهای پرشور و چه جان‌های زیبایی بر این راهِ تفته رفتهاست.
پس شانه به شانه ی هم هر کدام با شاخه گلی سرخ در دست می‌آییم و یک‌صدا “خطابه‌ی آسان در امید” می‌خوانیم:
که حضور ما هر یک
“چهره در چهره‌ی جهان
آیینه‌ای[ست] که از بودِ خود آگاه نیست
مگر آن دم که در او در نگرند”
در هفدهمین سالگرد درگذشت شاعر بزرگ آزادی، احمد شاملو، دوشنبه دوم مردادماه ۱۳۹۶ ساعت ۵ عصر در گورستان امام‌زاده طاهر گرد هم می آییم و مزارش را گلباران می کنیم.
کانون نویسندگان ایران
۲۹/تیر/۱۳۹۶