شیرین نظام مافی متولد ۱۳۵۸ برابر با ۱۹۷۹ میلادی در تهران نویسنده و مهندس ایرانی، ساکن اوساکا در ژاپن است.
شیرین دومین فرد غیرژاپنی برندهٔ ۱۰۸امین دوره جایزهٔ ادبی بونگاکو کایشین جین (文學界新人賞/ぶんがくかいしんじんしょう) است. این جایزه که معتبرترین جایزهٔ ادبی ژاپن می‌باشد به وی به خاطر کتاب «کاغذ سفید» اعطا شد. داستان کتاب درباره عاشق شدن دختری خردسال است که در نزدیکی مرز ایران و عراق، در زمانی که جنگ بین دو کشور در جریان است، زندگی می‌کند.
وی اولین برنده‌ای است که زبان مادری‌اش با خطی غیر از کانجی (رسم الخط نوشتاری ژاپن) نوشته می‌شود. اولین غیر ژاپنی که به این جایزه دست یافت خانم یانگ یی (Yang Yi) از کشور چین است که در ۱۳۸۶ (۲۰۰۷) جایزه را از آن خود کرد.
با آنکه زبان مادری وی فارسی است اما به زبان ژاپنی داستان می‌نویسد. او اولین داستان کوتاه خود را در سن ۱۴ سالگی در ایران نوشت. در سال ۱۳۷۸ (۱۹۹۹ میلادی) برای ادامه تحصیل در رشته مهندسی به ژاپن آمد و پس از آن شروع به نوشتن داستان به زبان ژاپنی کرد. او در سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶ میلادی) برنده جایزهٔ ادبی دانشجویان خارجی شده و در سال ۲۰۰۹ برندهٔ ۱۰۸امین دوره جایزهٔ ادبی بونگاکو کایشین جین برای کتاب «کاغذ سفید» شد.
شیرین نظام مافی فارغ التحصیل دکتری مهندسی کامپیوتر دانشکده مهندسی دانشگاه کوبه است و در حال حاضر در یک شرکت بزرگ الکترونیکی به عنوان مهندس سیستم مشغول به کار است. او برای مدتی هم مدیریت پایاسونیک در دوبی را بر عهده داشته است.
خانم پروفسور سگوچی از مسئولان دانشگاه کوبه در مورد شیرین نظام مافی می گوید: «خانم نظام مافی از فارغ التحصیلان دکتری IT دانشگاه ماست که از بعد فارغ التحصیلی از دانشگاه تا کنون در شرکت پاناسونیک مشغول به کار است. شیرین برنده عالی ترین نشان ادبی کشور ژاپن شده . نشانی که تا کنون هیچ یک از فارغ التحصیلان دانشگاه کوبه، به چنین نشانی دست پیدا نکرده است. با اینکه در رشته مهندسی مشغول به تحصیل بوده اما زبان ژاپنی را در سطحی فرا گرفته که یک کتاب رمان به زبان ژاپنی نوشته و منتشر کرده است.
او این کتاب را با خط کانجی نوشته و پس از ۱۰۸ سال این اوّلین باری است که یک فرد غیر ژاپنی و غیر چینی موفق به کسب نشان ادبی بونگاکو کایشین جین می شود. خیلی خوشحالم که این جایزه ادبی رو یکی از فارغ التحصیلان دانشگاه ما کسب کرده »
نظام مافی می گوید، پیش از دریافت این جایزه فکر نمی کرده که بتواند آن را به خود اختصاص دهد و تصور می کرد دست کم باید پنج تا شش بار در این مسابقه ادبی شرکت کند تا بتواند جایزه آن را ببرد.
این نویسنده ایرانی درباره انگیزه نگارش اثر ادبی خود می گوید چون هیچ نویسنده ژاپنی مطلبی درباره ایران نمی نویسد، تصمیم گرفته است این رمان را به زبان ژاپنی خلق کند تا نیازی به ترجمه اش نباشد.
منبع
زنان شهیر و موفق