در نهایت شوربختى آگاه شدم که استاد برجسته شاعر بزرگ و خردمند رحیم معینى کرمانشاهى چشم از جهان بربستند و سر بر سینه خاک نهادند ، یادش و نامش تا ابد جاودانه و گرامى باد :
متاسفانه لحظاتی پیش استاد معینی کرمانشاهی ترانه سرا در بیمارستان جم زندگى را بدرود گفتند :
رحیم معینی کرمانشاهی (زادهٔ ۱۵ بهمن ۱۳۰۴ در کرمانشاه)، نقاش، روزنامه‌نگار، نویسنده، شاعر و ترانه‌سرای اهل ایران است.
رحیم معینی، که تخلص «امید» را در شعر برگزید، در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در کرمانشاه متولد شد. پدرش کریم معینی، ملقب به سالارمعظم، مردی شجاع و دلیر بود ، رحیم از سال ۱۳۴۱ به کار نقاشی پرداخت و در این راه پیشرفت کرد و تابلوهایی نیز به یادگار گذارد که از جمله تابلو حضرت مسیح با کار سیاه قلم است و در ضمن کارهای نقاشی به نظم شعر می‌پردازد و قسمتی از آثار ادبی و اجتماعی او در روزنامهٔ سلحشوران غرب به چاپ رسید و داستان اختر و منوچهر را در چهار تابلو به رشتهٔ نظم کشید و در آن حقایقی از اجتماع زمان را مجسم کرد. امید شاعری توانا و خوش ذوق و دوست داشتنی است و ضمن سرودن شعر چندی به تصنیف سازی پرداخت و تصانیف او که توسط خوانندگان رادیو خوانده می‌شد از شهرت به سزایی برخوردار گردید. از آثار او چهار مجموعهٔ شعر به نامهای: ای شمع‌ها بسوزید، فطرت، خورشید شب و حافظ برخیزطبع و نشر شد. استاد معینی کرمانشاهی قبلاً «عشقی» و بعد از مدتی «شوقی» و سپس «امید» و بالأخره «معینی» را برای تخلص برگزید. و سرانجام امروز در تاریخ ٢۶ آبانماه ما رابراى همیشه ترک کرد و دل تپنده او از حرکت باز ایستاد ، یادش گرامى