اخیرا محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت روحانی در پاسخ به سوالات خبرنگار ایلنا پیرامون حداقل مزد سال آینده، ضمن فرار از اعلام خط فقر توسط دولت، گفته است: دولت طبق تورم حقوق کارگران را برای سال آینده تا ده درصد افزایش خواهد داد و در ادامه با سلب مسئولیت از دولت روحانی در مورد فقر و
فلاکتی که در طول دهه ها و سالهای گذشته بر کارگران شاغل و بازنشسته تحمیل شده، اعلام کرده است: “ما نمی‌توانیم به گذشته بازگردیم و ببینیم وضعیت از چه قرار بوده، باز هم تکرار می‌کنم دولت خود را مقید به افزایش حقوق‌ها بر اساس نرخ تورم می داند”.
اظهارات فوق از سوی نوبخت قبل از هر چیز، بیانگر ماهیت فریبکارانه شورایعالی کار و ماهیت ضد کارگری نماینده ها و نهادهای دست ساز کارگری در این شوراست. چرا که در شرایطی که نهادهای دست ساز کارگری در حال فراخواندن کارگران برای سکوت در مورد حداقل مزد سال آینده به بهانه محاسبه سبد هزینه هستند از آنطرف سخنگوی دولت پرده از جایگاه شورایعالی کار و نماینده های دست ساز کارگری بر میدارد و با اعلام اینکه “دولت طبق تورم حقوق کارگران را برای سال آینده تا ده درصد افزایش خواهد داد” بر ماهیت دستوری بودن تعیین حداقل مزد در این شورا صحه میگذارد.
از طرف دیگر، نوبخت با حذف معیار سبد هزینه در تعیین حداقل مزد و اعلام اینکه، دولت نمی تواند به گذشته برگردد و عقب ماندگی مزدی را جبران کند، چشم در چشم میلیونها کارگری که از شدت فقر و فلاکت کارد به استخوانشان رسیده است، دارد میگوید وضعیت همینه که هست و به این معنا با گستاخی تمام اعلام میکند زندگی و سرنوشت میلیونها خانواده کارگری به مثابه اکثریت عظیم مردم ایران به ایشان و دولت روحانی ربطی ندارد.
اما جناب نوبخت و دولت اش باید بدانند: درست است که بدلیل نزدیک به چهار دهه سرکوب حق خواهی کارگران و محروم کردن آنان از داشتن تشکلهای مستقل و بویژه سرکوب سیستماتیک اعتراضات کارگری در چهار سال گذشته، کارگران ایران همین فردا صبح در خیابانها قادر به دادن پاسخی محکم به او و سیاستهای ضد کارگری دولت روحانی نیستند، اما اگر ایشان کمی فرصت کند و دور و برش را نظری بیاندازد آنوقت خواهد دید که هر روزه جای جای کشور و مقابل مجلس، صحنه دهها اعتراض کوبنده و پر از خشم و نفرت کارگران و معلمان و بازنشسته های کشوری و لشکری از وضعیت فلاکتبار موجود است که بی تردید در صورت ادامه شرایط مصیبت بار کنونی، به سیلی خروشان تبدیل و خواب را بر چشمان ستمگران حرام خواهد کرد.
جعفر عظیم زاده – نهم اسفند ۱٣۹۵