اولین مراسم روز جهانی کارگر ، توسط کارگران چاپخانه ای در تهران ، داخل مسجد «سپهسالار» دراردیبهشت ۱۳۰۱ ، آغاز شد.
در طی تمام سال های برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در ایران، کارگران محدودیتهای گوناگونی را تجربه کرده اند . بسیاری از فعالان صنفی بدلیل اعتراضات به زندان افتاده یا از کار اخراج شده‌اند،این زحمتکشان در شرایطی اول می را در سال جدید گرامی می دارند که حداقل دستمزد ۸۱۲ هزارتومانی و تعطیلی پرشتاب کارخانه ها وضعیت معیشتی این قشر از جامعه را بسیارشکننده تر از سنوات گذشته کرده است .
در همین رابطه «حشمت طبرزدی »روزنامه نگار ، دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران و سخن گوی گمپین معیشتی به رادیو فرهنگ گفت: روز جهانی گارگر را به همه کارگران ، زحمتکشان و مزد بگیران شاد باش می گویم، این روز باید روز نوید بخشی برای همه ی کارگران باشد، اما شوربختانه در ایران کارگران نه تنها از حقوق خودشان بی بهره هستند؛ بلکه، اجازه‌ی بزرگ داشت روز خودشان را هم ندارند در واقع نه حق آزادی، نه حق تشکیل سندیکا ، نه حق تأمینات اجتماعی، نه حق مسکن و نه حق شغل هیچ‌یک از این حقوق را ندارند و در فشار و تنگنای هستند.
دبیر کل جبهه ی دموکراتیک ایران اضافه کرد : شوربختانه هیچ نهاد مؤثری نیز از این کارگران پشتیبانی نمی‌کند؛ تنها راه راه اتحاد است ، راه همبستگی ست و راه به هم پیوستن تشکل‌های مدنی، تشکل‌های سیاسی و تشکل‌های صنفی است. باید در این راه تلاش کنیم و جنبش کارگری را تقویت کنیم و این در پیوند با سایر جنبش‌های اجتماعی است که می‌تواند مشت محکمی شود، می‌تواند، نیروی قدرتمندی شود و می‌تواند، حقوق اساسی خود را به‌دست آورد تا زمانی که نیروی اجتماعی تبدیل به قدرت اجتماعی مؤثر نشود، امکان اینکه به حقوق اساسی خودش دسترسی پیدا کنه وجود ندارد.
این روزنامه نگار در پایان گفت : هیچ دولتی، هیچ حکومتی، هیچ قدرتی، هیچ کار فرمایی به‌دست خودش و با رضایت خودش حاضر نیست، حقوق اساسی شهروندان رو به رسمیت بشناسد مگر اینکه حکومتی بر خواسته از مردم و دموکراتیک باشد یا اینکه اگر حکومت دموکراتیکی نیست ،مثل «جمهوری اسلامی »با نیروی اجتماعی با فشار جنبش اجتماعی مجبور به عقب نشینی شود و تن بدهد به خواسته‌های زحمتکشان کارگران مزد بگیران و همه‌ی نیروهای آزادی خواه اجتماعی
حشمت طبرزدی دبیرکل جبهه دموکراتیک ایران و روزنامه نگار
آرون عسکری