همراه با درود و سرود به ياران گرامى شنونده راديو فرهنگ گوتنبرگ :
زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست
پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست
نرگسش عَربده‌جوی و لبش افسوس‌کنان
نیم شب، دوش به بالین من آمد، بنشست
سر فرا گوش من آورد به آوازِ حزین
گفت: ای عاشقِ دیرینهٔ من، خوابت هست؟
در برنامه امروز و در پيوند سلسله گفتارها ى حافظ خوش لهجه خوش آواز يارى جستم از پژوهش ژرف استاد زنده ياد دكتر حسينعلى هروى پژوهشگر روزگار نخست و حافظ شناس، استاد حسينعلى هروى زادهٔ ۱۲۹۷ خورشيدى در شهر گرگان و درگذشت شش ارديبهشت ١٣٧٢ در تهران ميباشد، استاد زنده ياد نویسنده، مترجم، حافظ پژوه و استاد دانشگاه ایرانی است . وی به زبان فرانسه تسلط داشت و آثار مهمی از این زبان به فارسی ترجمه کرد. در سال ۱۳۳۴ برای ادامهٔ تحصیل عازم فرانسه شد و در دورهٔ دکترای مدرسه عالی «السنه شرقی» دانشگاه پاريس نام‌نویسی کرد و موفق به اخذ درجه دکترا در رشته فرهنگ و تمدن اسلامی شد. ماندگارترین اثر هروى كه باعث شهرت وى گرديد كتاب چهار جلدی «شرح غزل‌های حافظ » است که پس از سالها تحقیق در سال ۱۳۶۷ منتشر شد. این کتاب حاصل ۱۵ سال فعالیت و تحقیق اوست و تاکنون بهترین شرح بر غزلیات حافظ می‌باشد. اين مجموعه داراى ٢٢٣٠ صفحه كه جلد اول ٧٣٥ صفحه و ١٦٠ غزل، جلد دوم ٧٠٠ صفحه و ١٦٩ غزل، جلد سوم ٦٥٩ صفحه و ١٦٢ غزل جلدچهارم ١٩٥ صفحه و راهنماى استفاده از فهرست ها ميباشد كه رويهم در اين ٤ جلد ٤٩١ غزل آورده شده است
حافظ ميفرمايد :
برو ای زاهد و بر دُردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تُحفه به ما روزِ الست
خندهٔ جامِ می و زلفِ گره‌گیرِ نگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست
دوستان را به مهر و شادى ميسپارم و تا شنودى ديگر بدرود