درودهاى پاكدلانه و مهر بسيار : “ حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد/ از سرِ پیمان بِرَفت با سرِ پیمانه شد“در برنامه امروز و چهارمين و بخش پايانى از پژوهش ژرف دو زنده ياد دكتر محمود هومن ( زاده ۱۲۸۷ در تهران – و درگذشت مهر ۱۳۵۹ در تهران) و دكتر اسماعيل خويى ( زاده ۹ تیر ۱۳۱۷و درگذشت ۴ خرداد ۱۴۰۰)را براى دوستان ارمغان دارم ، اين سلسله گفتار را پى ميگيرم و نخست به زندگى استاد هومن و ديباچه خردمندانه وى اشاره خواهم داشت و به ياد اسماعيل خويى كه ويراسته اين پژوهش را انجام داده اند برنامه امروز را پى خواهم گرفت و اشاره دارم به نيچه و گوته، هرمان اته كه حافظ را فيلسوف ميدانستند، در تلاش هستم كه با بهره جويى از بزرگان و انديشمندانى كه سالها زندگى خود را در جمع آورى و پژوهش حافظ و غزليات جاودانى وى سپرى كرده اند سلسله برنامه هايى با نام حافظ خوش لهجه خوش آواز داشته باشم ،بهره جسته ام از بزرگانى از همانند : محمد جعفرمحجوب ، على دشتى، خانلرى ، انجوى شيرازى، علامه قروينى، قاسم غنى، مسعود فرزاد، حسينعلى هروى، شرح سودى، سعيد نياز كرمانى ، پژمان بختيارى، احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، عبدالرحيم خلخالى، جلالى نائبنى ، ندير احمد، محمد قدسى ، ايرج افشار، اديب برومند، خطيب رهبر ، صادق سجادى، محمودى بختيارى ، رشيد عيوضى ، اكبر بهراميان ، يحيى قريب، على اكبر رزاز ، محمدعلى ندوشن محمود هومن، اسماعيل خويى و بسيار ديگر از فرهيخته گان شعر و ادب پارسى ، در برنامه امروز به ياد زنده يادان ” محمود هومن و اسماعيل خويى” برنامه را ادامه ميدهم و يارى گرفته ام از كتاب ” حافظ ” ويراستار استاد خويى كه در ٤٣٢ صفحه گردآورى و در ٢٤٨ غزل منتشر شده است ” برو این دام بر مرغی دگر نه/که عنقا را بلند است آشیانه” در بخش چهارم و آشنايى با اين مجموعه گرانقدر هستيم و از اين ديوان شرح چند غزل را براى دوستان ارمغان دارم، دوستان را به مهر و شادى ميسپارم و تا هنگامى ديگر هنگام خوش