نرگس محمدی در نشست جانبی شورای حقوق بشر در ژنو که سازمان مدافعان حقوق بشر آن را برگزار کرده بود. این جلسه با حضور برخی از کنشگران حقوق بشر از جمله جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران برگزار شد.
ابتدا باید اعلام کنم که من در کنار مردمم در تقلای گذار از جمهوری اسلامی برای آزادی و برابری و دموکراسی و حقوق بشر هستم.
نمایشی که از ۱۷ بهمن ماه تحت عنوان عفو رهبری و آزادی بخشی از زندانیان سیاسی و عقیدتی به راه افتاده نه بر اساس اتخاذ رویکرد مداراگرانه یا چرخشی به سوی سیاست‌های حقوق بشری بلکه به منظور به کارگیری شیوه‌ای فریبکارانه برای فریب دولت‌های غربی، نهادهای بین‌المللی حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل است.
۱. حدود شش نفر از همبندی‌های من در لحظه آزادی از زندان با عفو رهبری در حالی که فقط روسری‌هایشان را برداشته و شعار زن زندگی آزادی و مرگ بر دیکتاتور سر داده بودند تحت عنوان اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی به شعبه دو بازپرسی دادسرای اوین احضار شده و اکنون به قید وثیقه و کفالت آزاد هستند. تعدادی از همبندی‌های من که طبق بخشنامه قوه قضاییه مشمول آزادی می‌شدند به دلیل مخالفت نیروی‌های امنیتی آزاد نشدند.
۲. سیاست های زن ستیزانه حکومت استبداد دینی شدت گرفته است. سران سه قوه طی جلسه ای اعلام کردند که با بی‌حجابی برخورد کرده و متخلفان را مجازات خواهند کرد. مسمومیت‌های سریالی دانش آموزان دختر و عدم پاسخگویی مسئولانه و پی‌گیری لازم حکومت، برای ما زنان پیام داشت. پیام این بود که سرکوب زنان ادامه خواهد داشت.
۳. آزادی زندانی سیاسی به هیچ وجه نمی‌تواند به معنای گشایش فضای سیاسی و اجتماعی در ایران باشد. هر کدام از ما زنان و مردان زندانی به دلیل عضویت در نهادهای مدنی، اجتماعی، صنفی در زندان هستیم که نهادهای ما به شکل غیر قانونی پلمپ شده‌اند.
تحقق دموکراسی بدون جامعه مدنی قدرتمند امکان پذیر نیست. سیاست جمهوری اسلامی در نمایش عفو و آزادی بخشی از زندانیان سیاسی سرپوش گذاشتن بر وجه اصلی و مهم سرکوب یعنی بستن نهادهای مدنی و مستقل مردمی ما یعنی محروم کردن ما از دموکراسی است.
من حاضرم سالها در زندان باشم اما نهاد من یعنی کانون مدافعان حقوق بشر، دفتری در تهران داشته باشد که اعضا بتوانند در آن برای تحقق حقوق بشر فعالیت کنند.
۴.سیاست جمهوری اسلامی بر پایه دروغ است. کشتار مردم در خیابان‌ها، اعدام مخالفان و معترضان، حبس در سلول‌های انفرادی و شکنجه و تجاوز و تعرض به زنان و احکام سنگین زندان از ۴۴ سال پیش تا کنون با شدت ادامه دارد اما حکومت، حتی یک مورد از این جنایت‌ها را نپذیرفته و مسئولیت آن را تقبل نکرده است.
من به عنوان یک زن زندانی مدافع حقوق بشر از زندان اوین به این نشست اعلام میکنم حاضرم در هر مکانی و در هر زمانی نسبت به تعرض و آزار فیزیکی جنسی زنان و اعمال شکنجه جسمی در سلول‌ها شهادت بدهم و در مقابل دستگاه دروغ حکومت به‌عنوان یک شاهد بایستم.
۵. در پایان می‌خواهم بر ضرورت توجه مجامع بین‌المللی به امر حقوق بشر تاکید کنم چرا که مردم ما در یک جنبش انقلابی به دنبال گذار از جمهوری اسلامی و تحقق دموکراسی و حقوق بشر هستند.
در این مقطع مهم تاریخی کشورم، هم در مرحله گذار و هم پس از گذار و در تحقق دموکراسی و حقوق بشر و پی ریزی حکومت سکولار که متضمن برابری و آزادی باشد نیاز به فعالیت‌های قدرتمند مدافعان حقوق بشر بیش از پیش جدی و تعیین کننده است.
ما از حکومت عفو نمی‌خواهیم. از نظر ما جمهوری اسلامی باید پایان یابد و از شما انتظار داریم ما را حمایت و یاری کنید.
زندان اوین نرگس محمدی
دوشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۲
https://t.me/raadiofarhang/55295