روز دوشنبه هفتم شهریورماه ۱۴۰۱، هشت نفر از زندانیان سیاسی که روز ۱۶ مهرماه ۱۴۰۰ در تیپ ۲ زندان تهران بزرگ مورد یورش سازمانیافته و ضرب و شتم شدید زندانیان شرارتی قرار گرفته بودند، توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه عمومی بخش فشافویه تهران محاکمه شده و هر کدام از آنها مجدداً به ۱۱ ماه و ۱۵ روز حبس و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شدند. صدور این حکم و ابلاغ آن که تنها به فاصله چند ساعت از برگزاری دادگاه و دفاعیه‌ی مستند و قانونی رامین صفرنیا وکیل پنج نفر از این زندانیان صورت گرفته است نشان از دیکته شدن آن پیش از برگزاری دادگاه و تعرضی سازمانیافته توسط نهادهای امنیتی به زندانیان سیاسی دارد تا بدینوسیله هیچ زندانی سیاسی از این پس در دفاع از حقوق خود به عنوان یک زندانی جرأت اظهار نظر و حق‌خواهی نداشته باشد.
شاپور احسانی‌راد، اسماعیل گرامی، پویا قبادی، اکبر باقری، اکبر فراجی، داود عبدالهی، علیرضا فرشی و شهاب سلطانیان زندانیان سیاسی هستند که مهرماه سال گذشته و در اقدامی سازمانیافته با تبانی مسئولین زندان تهران بزرگ، رئیس تیپ ۲، وکیل بند و چند زندانی جرائم خشن مورد حمله‌ی وحشیانه قرار گرفتند.
اما در روز ۱۶ مهر ۱۴۰۰ در تیپ ۲ زندان تهران بزرگ چه اتفاقی افتاد!
در وقایع روز ۱۶ مهرماه ۱۴۰۰ در زندان تهران بزرگ، یکی از زندانیان جرائم خطرناک به نام غلامرضا هادی‌پور برزگر مشهور به غلام سگی که با وجود سوابق متعدد شرارت، زورگیری و پخش مواد مخدر و داروهای روان‌گردان در میان زندانیان، بطور عامدانه‌ای و با هدف آزار و اذیت زندانیان سیاسی به بند آنان (بند ۱۰ تیپ ۲) منتقل شده بود، با هماهنگی وکیل‌بند (متهمی مالی به نام مجید.ه) و همکاری چند نفر دیگر و تحت نظارت کامل مسئولین بند، با استفاده از تیزی و …، به زندانیان سیاسی حمله کردند و آنها را مورد ضرب و جرح شدید قرار دادند، بطوریکه منجر به اعزام دو تن از آنان به نامهای پویا قبادی و اکبر باقری به بهداری و زدن ۱۵ بخیه به زخم‌های عمیق سر و بدن این زندانیان شد.
پس از این اتفاق و حضور رئیس تیپ ۲ زندان، غلامرضا برزگر تیزی به دست و عربده‌کشان خواهان انتقال زندانیان مضروب به بند دیگری شد و در نهایت، مسئولین زندان به جای تنبیه و انتقال ضاربین، زندانیان سیاسی مضروب را به سالن در بسته “یک” در تیپ ۲ منتقل کردند.
در طول این مدت که برای این زندانیان سیاسی پرونده‌سازی جدیدی در جریان بود، آنها بارها اعلام کرده بودند که دوربین‌های مداربسته‌ی سالن برای روشن شدن موضوع باید مورد بازبینی قرار بگیرند، اما مسئولین سازمان زندان‌ها با اعلام خرابی دوربین‌ها از روشن شدن واقعه ممانعت کردند.
نکته جالب توجه اینجاست که پس از حمله و ضرب و شتم زندانیان سیاسی، مسئولین زندان به جای تنبیه و محاکمه ضارب خطرناک، زندانیان سیاسی مجروح و مورد حمله قرارگرفته را مورد تنبیه قرار دادند و آنها را به سالنی بسیار نامناسب انتقال دادند.
هم‌اکنون نیز با وجود خیمه شب‌بازی قضایی که اسم ضارب اصلی را هم در کنار و هم‌ارز زندانیان سیاسی مضروب در پرونده عنوان کرده‌اند، اما غلامرضا برزگر مدت‌هاست که آزاد شده است.
تمام جوانب واقعه، از سازمانیافته بودن حمله تا بازی قضائی که دیروز در جریان محاکمه صورت گرفته است حاکی از اجرای یک سیاست جدی برای سرکوب زندانیان سیاسی است.
البته این امری جدید نیست. در همان زندان تهران بزرگ شاهد قتل علیرضا شیرمحمدعلی بوده‌ایم. بهنام محجوبی را زیر شکنجه در زندان اوین کشتند و دیدیم که بکتاش آبتین را چگونه با عدم رسیدگی پزشکی به قتل رساندند.
اینها تنها بخش کوچکی از تلاش برای قتل سیستماتیک زندانیان سیاسی در زندان‌هاست.
ضابطین امنیتی و دستگاه قضائی خصوصاً مسئولین سازمان زندان‌ها تلاش می‌کنند تا با سازمان دادن حملات زندانیان شرور به زندانیان سیاسی آنها را به قتل برسانند و یا با انجام چنین سناریوهایی، پرونده‌های جدیدی علیه آنها ایجاد کنند تا مانع از آزادی‌شان پس پایان دوره محکومیت گردند.
این اقدام سیستماتیک در راستای ایجاد فضای رعب و وحشت علیه تمامی فعالین سیاسی و فعالین جنبش‌های مطالباتی و کُل جامعه است.
در مقابل چنین تعرض سرکوبگرانه‌ای باید ایستاد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران