حمزه درویش، زندانی سیاسی که دوران پانزده سال محکومیت خود را در زندان لاکان رشت می‌گذراند، نامه‌ای خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، نوشته که در آن شرحی بر آنچه در زندان بر وی می‌رود داده است.
به گزارش رادیو فرهنگ گوتنبرگ، حمزه درویش در بخشی از نامه خود آورده است که توسط زندانیان با جرایم خشن، با ماده مخدر شیشه مسموم شده و سلامتی و جان او در معرض خطر جدی قرار دارد.
این زندانی سیاسی اضافه کرده است که زمانی که این توطئه زندانیان را به مسئولان زندان گزارش داده، زندانبانان به او گفته اند: «ما به هیچ شخص، کشور و حتی سازمان ملل پاسخگو نیستیم، ما اینجا هستیم که حق زندگی را از شما بگیریم!»
گفتنی است حمزه درویش که پیش از این دوران حبس خود را در زندان رجائی‌شهر کرج سپری می‌کرد، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۹ به زندان لاکان رشت تبعید شده و اکنون بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در کنار زندانیان با جرائم خشن نگهداری می‌شود.
متن کامل نامه حمزه درویش را می‌توانید در ادامه بخوانید:
«با عرض سلام و خسته نباشید خدمت آقای گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران آقای جاوید رحمان
احتراما به استحضار می رساند اینجانب حمزه درویش هستم بیست و هشت ساله، زندانی سیاسی زندان مرکزی رشت لاکان
آقای جاوید رحمان
با توجه به نامه هایی که برای شما نوشتم و پیگیریهایی که از جانب شما صورت گرفت، بازرسانی از قوه قضاییه به نزد من آمده و با چند سوال پوچ و بی ارزش که هیچ ربطی به خواسته های من نداشت با تمسخر گفتند ما به هیچ شخص، کشور و حتی سازمان ملل هم پاسخگو نیستیم چه برسد به جاوید رحمان
افراد ضد انقلابی مثل تو حق زندگی در جامعه را ندارند. ما اینجا هستیم که حق زندگی را از شما بگیریم. حتی اجازه نمی دهیم در زندان هم با آرامش و آسایش زندگی کنید.
آقای جاوید رحمان
همانطور که در نامه های قبلی عنوان کردم، بنده در زندان مرکزی رشت از دست اداره اطلاعات رشت و مسئولین زندان لاکان و زندانیان امنیت جانی ندارم.
همین دو ماه اخیر با چراغ سبز و حمایت مسئولان زندان سه بار زندانیان جرائم خشن به طرف من حمله ور شده و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند.
اما بدتر از این ضرب و شتم ها جنایتی هست که خود چند روز پیش متوجه آن شدم. حدود ۴ ماه بود هر هفته به مدت دو سه روز شکم درد شدیدی می گرفتم و هنگام دستشویی خون از من خارج می شد. چند روز پیش توسط چند زندانی که شاهد این ماجرا بودند مطلع شدم که یکی از زندانیان که مزدور رژیم است، در فلاسک چای من مواد مخدر شیشه می ریخته و مرا مسموم می کرده است. همین مسمومیت ها باعث شده که سیستم دفاعی بدنم ضعیف شود و بدنم بخاطر عدم دفع عفونت روزبروز لاغرتر و ضعیف تر شود. بطوری که وزنم در طول ۴ ماه از ۸۳ کیلوگرم به ۶۳ کیلوگرم رسیده است.
اگر دوستانم متوجه این عمل زشت و غیرانسانی نمی شدند، تا چند ماه آینده کاملا از پا درآمده و در بستر خواب می افتادم.
آقای جاوید رحمان
حال سوال اینجاست با توجه به گران بودن مواد مخدر شیشه در داخل زندان، چرا باید شخصی که ملاقاتی نداشته و کسی را ندارد که پول به حسابش واریز نماید چنین مواد مخدر گران قیمتی را در چای من بریزد.
بنده بارها در نامه هایی که برای شما ارسال کردم، عنوان نموده ام که به خاطر مطالبی که ناخواسته از آنها مطلع شده ام، از دست کارشناسان اداره اطلاعات رشت با اسامی مستعار ناصری، حسینی، رضا و مبشری امنیت جانی ندارم. بدین منظور درخواست به حق و قانونی من اینست که بنا به قانون تفکیک جرائم مرا از زندانیان جرائم خشن جدا کرده و به سالن زندانیان سیاسی زندان اوین یا گوهردشت انتقال دهند.
آقای جاوید رحمان
در آخر می خواهم به شما بگویم اکنون که زنده هستم و اتفاق ناگوار و جبران ناپذیری رخ نداده، در حد توانتان پیگیری و از من حمایت کنید که بعد از مردن من بیانیه ها محکوم کردن ها هیچ سودی به حال من و خانواده ام ندارد.
حمزه درویش – زندان مرکزی لاکان – بهمن ۱۴۰۰»