طبق گزارش عفو بین‌الملل، یک زندانی کُردِ ۴۹ ساله و بیمار که از سال ۱۳۸۷ در حبس ناعادلانه به سر می‌برد، به دلیل محروم شدن عامدانه و طولانی مدت از خدمات درمانی تخصصی، صدمات جبران‌ناپذیری به سلامتی وی وارد آمده و خطر مرگ او را تهدید می‌کند.
به گزارش رادیو فرهنگ گوتنبرگ به نقل از سازمان عفو بین‌الملل با انتشار فراخوان اقدام فوری برای نجات جان کمال شریفی، از عموم مردم دعوت کرده است، با زبان و قلم خود یا با استفاده از متن پیشنهادی عفو بین‌الملل با مقامات قضایی جمهوری اسلامی، مکاتبه کرده و از آنها بخواهند این زندانی سیاسی را آزاد کرده و تا زمان آزادی وی، فورا او را تحت مراقبت‌های پزشکی تخصصی در خارج از زندان قرار دهند و همچنین امکان ملاقات منظم با خانواده وی را فراهم آورند.
بر اساس این گزارش سازمان عفو بین‌الملل، کمال شریفی از عوارض بلندمدت یک سکته در سال ۱۳۹۰، بیماری قلبی، مشکلات گوارشی، درد مفاصل، تحلیل رفتن لثه‌ها و از دست دادن دندان‌هایش رنج می‌برد.
برپایه این گزارش، وی در تاریخ ۱۲ اسفند ماه ۱۳۹۹ در زندان میناب در استان هرمزگان دچار سکته قلبی شد و به بیمارستان منتقل شد، اما پس از فقط چهار روز و بر خلاف توصیه‌های پزشکی زودتر از موعد به زندان بازگردانده شد.
عفو بین‌الملل درباره نحوه برخورد مسئولان زندان با این این زندانی سیاسی، عنوان کرد: او در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۳۹۹ به بیمارستانی در بندرعباس منتقل شد و تحت عمل جراحی آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری قرار گرفت. بار دیگر مقامات زندان و دادسرا با بی‌توجهی به توصیه‌های پزشکی او را پس از گذشت فقط دو روز به زندان بازگرداندند.
با وجود اینکه به گفته آقای شریفی، جراح وی به او گفته بود به مدت دو سال باید هر ماه مرتب معاینه شود، او هیچ مراقبت درمانی تخصصی پس از عمل دریافت نکرده است.
طبق این گزارش، کمال شریفی همچنین به شدت نگران است که مقامات زندان، با امتناع از فراهم‌آوردن داروهای مورد نیاز برای جلوگیری از خطر حمله قلبی مجدد، قرار دادن او در یک اتاق پرازدحام در کنار زندانیان محکوم به جرائم خشن و محروم کردن وی از رژیم غذایی سالم ، جان او را در خطر قرار داده‌اند. این شرایط، توصیه‌های پزشک وی مبنی بر کاهش استرس و پیروی از رژیم غذایی سالم را نقض می‌کند.
سازمان عفو بین‌الملل تصریح کرده است: مقامات قضایی همچنین آقای شریفی را محکوم کرده‌اند که در حین گذراندن دوره حبس “از مرخصی، ملاقات و مکاتبه با دیگران محروم بماند”. این شرایط مصداق شکنجه یا سایر رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است. به این ترتیب، در نزدیک به ۱۴ سال، وی تنها یک بار با خانواده خود ملاقات داشته است.
این سازمان بین‌المللی عنوان کرد: کمال شریفی می‌گوید؛ در پاسخ به شکایت‌های مکرر وی در مورد بدرفتاری و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی، مسئولان زندان به او گفته‌اند که نهادهای اطلاعاتی هم‌چنان بر ادامه ممنوعیت دسترسی وی به مرخصی و ملاقات با خانواده اصرار دارند و مقامات دادرسی نیز دستوری مبنی بر انتقال او به یک مرکز پزشکی خارج از زندان صادر نکرده‌اند.
بر اساس این گزارش، این زندانی سیاسی در آذر ماه ۱۳۸۷ پس از یک محاکمه به شدت ناعادلانه که فقط حدود پنج دقیقه به طول انجامید و بر اساس “اعترافات” به دست‌آمده از طریق شکنجه با اتهام “محاربه” به ۳۰ سال زندان محکوم شد.
سازمان عفو بین‌الملل خطاب به عموم مردم ایران از آنها دعوت می‌کند تا با نامه‌نگاری با مقامات جمهوری اسلامی، خواستار آزادی فوری کمال شریفی شوند که با سابقه بیماری‌های جدی، در صورت ابتلا به کووید-۱۹ در زندان، بیشتر در معرض مرگ یا بیماری حاد قرار دارد و با توجه به این موضوع و نقض جدی حقوق مرتبط با دادرسی منصفانه که به حبس وی ماهیت خودسرانه می‌بخشد، او را آزاد کنند.
همچنین تا زمان آزادی وی، فورا او را تحت مراقبت‌های پزشکی تخصصی در خارج از زندان قرار دهند و امکان ملاقات منظم با خانواده وی را فراهم آورند.
بنابر فراخوان این سازمان، مقامات قضایی باید شکایات وی در مورد شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، از جمله از طریق محروم شدن از مراقبت‌های پزشکی مناسب، را مورد تحقیق قرار دهند و افراد مسئول را پاسخگو کنند.
سازمان عفو بین‌الملل در پایان تاکید کرده است: مقامات جمهوری اسلامی همچنین باید به نگرانی‌های مربوط به مراقبت‌های پزشکی، ازدحام بیش از حد، بهداشت و رژیم غذایی در زندان میناب مطابق با استانداردهای بین‌المللی رسیدگی کنند و اجازه بازرسی توسط نهادهای مستقل بین‌المللی را صادر کنند.