ارژنگ داوودی آبان ماه ۱۳۸۲ در اطراف دانشگاه تهران دستگیر شد. از اتهامات اصلی او، می توان راه‌اندازی و تأسیس «جنبش آزادی ایرانیان» و «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» نام برد، هرچند اتهامات دیگری همچنین نوشتن «مانیفست ضد نظام جمهوری اسلامی»، توهین به رهبری و بنیانگذار جمهوری اسلامی و مسئولین نظام و روحانیون، توهین به مقدسات و همکاری با خبرنگار کانادایی «جین کوکان» برای ساخت فیلم مستند «ایران ممنوع» نیز در پرونده ارژنگ داودی وجود دارد.
ارژنگ داودی درحالیکه از سال ۸۲ در حال گذراندن محکومیت ۱۰ ساله خود در حبس بود، طی سال های ۸۹ الی ۹۱ طی جلساتی از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، از بابت اتهامات “توهین به مقدسات” و “توهین به رهبری” مورد محاکمه قرار گرفت.
آقای داوودی تیرماه سال ۹۳ توسط شعبه یک دادگاه انقلاب کرج از بابت اتهام “هواداری و فعالیت موثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق در زندان” به اعدام محکوم شد. این حکم نهایتا در سال ۹۴ با کاهش محکومیت به ۵ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان زابل تبدیل شد.
وی در مهرماه ۹۵ به زندان زابل و در تاریخ ۲۷ دی ماه ۹۶ به زندان زاهدان تبعید شد.
او پس از تبعید هفت ماه گذشته از زندان زاهدان به زندان تهران بزرگ و نهایتا به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
آقای داودی طی سال های تحمل حبس خود در زندان زابل و زاهدان، رجایی شهر از رسیدگی پزشکی، مرخصی درمانی، ملاقات و تماس نیز محروم مانده بود.
یک منبع مطلع از وضعیت این زندانی به گزارشگر رادیو فرهنگ گوتنبرگ گفته بود: “آقای داوودی به دلیل بیماری، کهولت سن و فشار ناشی از شرایط نامناسب در زندان و همچنین آسیب دیدگی مهره‌های کمر در اثر بدرفتاری یکی از مسئولین زندان زاهدان از طریق هل دادن وی از پله‌ها که منجر به زمین خوردن ایشان شده بود، توان راه رفتن عادی را نیز از دست داده بود و با کمک واکر راه می رفته است”.
ارژنگ داودی، زندانی سیاسی ۶۹ ساله، هجدهمین سال از محکومیت خود را سپری می کند.