بهنام محجوبی پس از تحمل مدت‌‌ها زندان به دلیل شرایط نامساعد و سوء مدیریتی که بر زندان‌ها حاکم است، جان خود را از دست داد. او از زندانیان وجدان بود که به دلیل عقایدش نه تنها سال‌ها تحت فشار رو به افزایش بوده است؛ بلکه به همراه تعداد زیادی از هم‌کیشان درویش‌اش ناگزیر از تحمل سال‌های طولانی حبس و زندان شده بود. بهنام محجوبی اولین کسی نیست که به دلیل وضعیت اسف‌بار زندان‌ها جان خود را از دست می‌دهد، اما جا دارد دستگاه قضایی ایران با توجه کافی به وضعیت زندانیان، نسبت به ایجاد شرایط استاندارد برای زندانیان مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر اقدام لازم را به عمل آورد.
هنوز زندان بزرگ تهران و زندان قرچک، ویژه زنان از کمترین استاندارد زندگی، که وجود آب و هوای سالم است محروم‌اند.
ضمن عرض تسلیت به جامعه دراویش و خانواده گرامی بهنام محجوبی و ضمن جلب توجه فعالان حقوق بشر به رعایت استانداردهای جهانی، مطابق اسناد بین‌المللی حقوق بشر در دادرسی عادلانه، استقلال قضات و پرهیز آنان از صدور احکام گسترده و سرکوبگرانه افراد به دلیل اعتقادشان، بار دیگر بر مسئولیت مستقیم دستگاه قضایی جهت پاسخگویی به مرگ بهنام محجوبی تاکید می‌نمایم.
نسرین ستوده
زندان قرچک
اسفند ۹۹