در پی جان باختن بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی مسئولان زندان اوین را مسئول مرگ او دانسته و اعلام کردند که از این «کشتنها» نمیترسند.
عباس دهقان، کیانوش عباسزاده، مصطفی عبدی، محمد شریفیمقدم و کسری نوری در پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشهکرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»
آنها بهنام محجوبی را «شهید» خواندند و نوشتند که «به شهادت رساندن بهنام محجوبی در زندان اوین حامل پیام همیشگیشان بود برای ما: میکشیم.»
این پنج زندانی در ادامه متن خود نوشتهاند: «اما این پیام خود روایتگر ترسی دیگر است؛ ترس عمیقِ دیکتاتور از اندیشه، از شهامت، از دوستی، از رفاقت و هر آن خصیصهٔ انسانی که پایههای دیکتاتوری ضدعقلانیاش را خدشهدار میکند.»
بهنام محجوبی در تجمع دراویش گنابادی در بهمن سال ۹۶ در تهران شرکت کرد و در پی آن به دو سال زندان محکوم شد.
آقای محجوبی روز ۲۵ بهمن به خاطر از کار افتادن برخی اندامهای داخلی، از زندان اوین به بیمارستان آورده شد و صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، پس از دیدن او در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.
از سوی دیگر، اداره کل زندانهای تهران مدعی شده است که این زندانی عقیدتی «دچار مسمومیت از طریق مصرف خودسرانه دارو شده بود.»
پنج درویش دیگر زندانی در پیام خود از زندان، در مورد مسئولان جمهوری اسلامی نوشتند که «آنقدر پیکر عزیز بر دستانمان گذاشتهاند که فرصت زاری کردن برایشان نداریم.»
آنها ضمن متهم دانستن مقامهای زندان در مرگ بهنام محجوبی، مرگ او را «پیامی» توصیف کردند «که در سالهای اخیر مکرر مخابره میشود؛ از خیابانهای شهر در به گلوله بستن مردم، از اتاقهای بازجویی، از سلولهای امنیتی و از میانهٔ بندهای زندان.»
این زندانیان عقیدتی در ادامه نوشتهاند که «قلعهبانان این حجت با ما تمام کردهاند که اگر میخواهید بمانید میبایست با ابلیس قراری ببندید پاسخِ ما اما تغییری نکرده است.»