(فراخوان های اعتراضی وراهکارهای عملی)
خوشبختانه فراخوان های گوناگون به مناسبت روز جهانی کارگر، روز معلم و روز خبرنگار،به شکل یک جنبش در امده ودراین فراخوان ها، برای رسیدن به مطالبات اساسی طبقات گوناگون اجتماعی، به حضور در اجتماعات،اعتصابات، تحصن ها در خیابان دعوت مى شوند.
در واقع از همگان خواسته می شود برای به دست آوردن حقوق اساسی می بایست متشکل شد، متحد شد، وحرکت کرد. بانشستن هیچ کس به حقوق خود نخواهد رسید. علاوه بر کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشسته ها، زنان برابرى طلب و دانشجویان،،،، اقوام و آتنیک برابری طلب، اقلیتهاى مذهبى و مدافعان محیط زیست وحقوق حیوانات نیز به حرکت درآمده اند. به دلیل گسترش مبارزات حق طلبانه، ذکر خواسته های بنیادین طبقات اجتماعی در یک اعلامیه کوتاه ممکن نیست. خوشبختانه خواسته های پایه ای در اعلامیه های گوناگونی که از سوی همین طبقات اجتماعی و نمایندگان آنها صادر می شود، بیان گردیده و زندانیان سیاسی نیز در ۱۳ بند به این خواسته های پایه ای اشاره کرده اند.
اما در مرحله کنونی که مرحله اعتلاى شرایط مبارزاتی است، می بایست به راهکارهای عملی برای رسیدن به خواسته ها اشاره کرد.رژیم جمهوری اسلامی ،از یک سو به دلیل دست و پا زدن در بحرانهای اقتصادی ناشی از فساد، دزدی واختلاس های نامحدود، بی لیاقتی در اداره ی امور و تحریم های ناشی از پرونده ی ماجرای جویانه ی هسته ای، امکان این که شرایط اقتصادی را بهبود ببخشد و به خواسته های اقتصادی معلم ها وکارگرها پاسخ مثبت بدهد، ندارد و از سوى دیگر ساختار حقوقی وسیاسی اش بر پایه انحصار، سرکوب ،تفتیش عقاید وایجاد رعب در جامعه بنا شده و نمی خواهد اجازه دهد، تشکل های صنفی وسیاسی با اعتصابات وتجمعات که حقوق قانونی شهروندان است، پاگرفته ومطالبات دموکراتیک شهروندان رانمایندگى نماید. این رژیم ایدئولوژیک وسرکوبگر حتی تحمل انجمنهاى صنفی روزنامه نگاران که یک تشکل نیمه دولتی است را ندارد، چه رسد به این که به سندیکاى روزنامه نگاران، کارگران و کانون نویسندگان که تشکل های دموکراتیک ومستقل هستند،امکان فعالیت بدهد.
در چنین شرایطی که از یک سو،جنبش های مدنی واجتماعی به حرکت در آمده و روزی نیست که کارگران یا معلمان یا دانشجویان و پرستاران ویا مدافعین حقوق زیستی و یا برابری طلبان جنسیتى و قومی و مخالفین جدی تبعیض های گوناگون و مخالفین اعدام، شکنجه، طرفداران آزادی بیان، مذهب وتشکیل حزب و اجتماعات، اعتراضی نداشته باشند. برای این که همه ی این طبقات، اصناف وگروهای اجتماعی، رمز رسیدن به حقوق اساسی و قانونى را در خیزش های اجتماعی و نه دل خوش کردن به وعده های دلواپسین قدرت و اعتدالی های ثروت دیده اند. اما اگرقرار باشد این حرکت ها به نتیجه برسد میبایستی از قدرت اجتماعی کافی برخوردار باشد تا رژیم را وادار به عقب نشینی کند و لرزه بر ارکان قدرت انحصاری و سرکوب گر بیندازد. قدرت اجتماعی نیز در ایجاد تشکل و اتحاد همه ی نیروها حول خواسته های معین است. اگر در شرایط کنونی ،سندیکا های موجود کارگری یا کانون ها و انجمن های صنفی معلمان، خبرنگاران، دانشجویان، پرستاران، نویسندگان، زنان، برابرى طلبان اتنیک و مذهبی و مدافعان حقوق بشر، محیط زیستى ها، و مدافعین حقوق حیوانات نتوانند با یکدیگرارتباط ارگانیک داشته ودر قالب سراسرى وبه ویژه جبهه ی واحدی در آیند، تظاهرات و اعتصابات پراکنده هیچ حاصلى در بر نخواهد داشت.
اعتراضاتی که ٣ ماه گذشته شروع و اینک در آستانه ی روز جهانی کارگر و روز معلم در مرحله ی گسترش واعتلاى مبارزاتی است، به خوبی نشان داد، قدرت سرکوب رژیم به شدت کاهش یافته ،اما این مساله اگر چه بسیار مهم است ولی کافی نیست کارگران، معلمان، دانشجویان و پرستاران آگاه و حق طلب که پیشگامان عملى این مبارزه دموکراتیک ومردمی هستند به خوبی میدانند در مرحله کنونی با ارتباطات تشکیلاتی ومبارزات همزمان وهماهنگ است که می توان از طریق آن به نیروی اجتماعی قدرتمند به قصد وادار سازی رژیم برای تن دادن به خواسته های اساسی و دموکراتیک دسترسی پیدا کرد.
زندانیان بندسیاسی زندان رجایی شهر
۱-فرید آزموده ۲- امیر امیرقلی ۳-سهیل بابادی ۴-محمدجراحی ۵- ایرج حاتمی ۶-خالدحردانی ۷- افشین حیرتیان ۸- شاهرخ زمانی ۹-مهدی شاندیزی ۱۰-سعید شیرزاد۱۱-حشمت طبرزدی ۱۲- علیرضا فراهانی