مردم باید هنرمندان خود را دوست داشته باشند و به انتخاب و زندگی یکدیگر احترام بگذارند
صبور حسینی ۶۴ ساله معلم در مقطع ابتدایی و از هنرمندان اهل افغانستان است
وی در مورد سختی‌های زندگی خود به دلیل جنسیت‌اش در جامعه سنتی هرات گفته است.
صبور به روزنامه «اطلاعات روز» گفت، بارها مورد آزار و اذیت و حتا ضرب و شتم به‌دلیل جنسیت‌اش قرار گرفته است. وی ادامه داد: «مردم موهایم را که بلند است، کش می‌کنند و می‌گویند موهایم ساختگی است. دارو خوردم تا پستان‌های من کوچک شود تا مورد آزار و اذیت قرار نگیرم.»
سنت‌های سخت‌گیرانه خانوادگی باعث شده که صبور در تمام دوران کودکی‌اش هویت جنسی‌اش را پنهان نگهدارد.
او به توصیه‌های مادرش اشاره می‌کند که در دوران کودکی و نوجوانی به گونه‌ی مکرر از وی می‌خواسته که با دیگران کم‌تر صحبت کند تا کسی از هویت جنسی‌اش مطلع نشوند.
نشان زخم‌های که صبور به‌علت تن‌ندادن به خواست‌های جنسی که از او شده، هنوز بر بدنش است. صبور می‌گوید بارها به‌علت تن‌ندادن به تقاضاهای جنسی، لت‌وکوب شده و حتا چاقو خورده است. صبور گفته است، مجبور شده به‌دلیل مزاحمت‌های مدام و آزارهای جنسی، بخشی از اندام زنانه‌اش را با هورمون‌تراپی کوچک کند.
آزادی در پوشش و نبود آزار و اذیت خیابانی و جنسی از خواسته‌های اصلی ترنس‌جندرها و اقلیت‌های جنسی در افغانستان است. صبور حسینی، دوست دارد که لباس‌های شوخ و زنانه بپوشد و در خیابان‌های هرات آزادانه قدم بزند.
صبور علاوه کرد: «باید ما آزاد باشیم و هر نوع لباس بپوشیم. من لباس‌های شاد دوست دارم بپوشم. لباس‌های که جذابیت من را بیش‌تر کند. مردم نمی‌گذارند که من آرایش و رژ لب بزنم. در وجود ما احساس و عواطف زنان در قالب مرد است.»
وی اظهار کرد، به صنایع دستی، خیاطی و ساخت اسباب بازی، علاقه زیادی در کودکی داشته و بیش‌تر وقت‌‌اش را در تنهایی به این کارها پر کرده است.
صبور از چهره‌های شناخته‌شده در هرات است. او از دوران کودکی تا حالا اشتیاق فراوانی برای رقصیدن داشته است. اما حالا به‌دلیل ترس از آزار و اذیت جنسی، کم‌تر در محافل می‌رقصد.
هنگامی‌که صبور جوان بود، در بسیاری از مراسم شادی هراتیان برای رقصیدن می‌آمد. به گفته‌ی خودش نه برای پول بلکه به‌دلیل عشقی که داشت می‌رقصید.
به گفته‌ی صبور او در یک سفر هشت ماهه در سال ۱۳۸۳ خورشیدی رقص را در هند از هنرپیشه‌های مطرح زن به‌صورت حرفه‌ای آموخته است. او رقص را به مثابه یک نوع ورزش و بهترین سرگرمی خود می‌داند. وی گفت: «من خیلی علاقه به رقص دارم. در سن ۶۴ سالگی، همین رقص‌کردن من را جوان نگداشته و اصلا من خود را پیر فکر نمی‌کنم.»
اقلیت میان‌‌جنسیی‌ها و تراجنسی‌ها در بخش کاریابی نیز به مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. بیش‌تر آنان به‌دلیل نبود فرصت‌های شغلی خانه‌نشین هستند و متکی به حمایت دیگران. اما صبور این سد را شکسته است. او روزانه ۳۰ کیلومتر راه می‌پیماید و در ولسوالی گذره ولایت هرات افغانستان در یک مکتب آموزگاری می‌کند. کار دشوار اما تنها راهی که کمک می‌کند صبور به‌عنوان یک میان‌‌جنسی دستش به جیب خودش باشد.
به گفته‌ی صبور، یک قسمت زیادی از معاش خود را صرف هزینه رفت‌وآمد به مکتب می‌کند، چرا که خانه‌اش در شهر هرات است و مکتب در ولسوالی گذره.
صبور می گوید من با دانش‌آموزان خشونت نمی‌کنم و از مهربانی کار می‌گیرم و بیش‌تر دوره ابتدایی را دوست دارم که تدریس کنم.»
صبور در کنار رقصیدن به‌عنوان یک هنر اجرا و آموزش نمایش‌نامه را نیز در کارنامه خود دارد. به گفته‌ی خودش برای کودکان یکی از پرورشگاه‌های هرات سال‌ها نمایش‌نامه‌ها اجرا می‌کرده و آموزش داده است.
برای صبور به‌تازگی نقشی در یک مجموعه تلویزیونی به نام «خیال‌پلو» داده شده است. او این نقش را افتخاری(رایگان) انجام می‌دهد. او در این مجموعه مربی رقص را نقش‌آفرینی می‌کند.
او اخیرا مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از ناحیه چشم راست دچار آسیب جدی شده از نظر گروه داوران آرت اینترنشنال این هنرمند که ضمن فعالیت هنری در جهت ارتقا و زنده نگه داشتن فرهنگ و هنر تلاش می کنند و مورد آزار و اذیت قرار گرفته مستحق تقدیر و تشکر است و باید کمک کرد او در فضای آزادانه و امن به هنر و تدریس بپردازد
از تمام مجموعه های حقوق بشری و هنری در سراسر جهان طلب همکاری می کنیم
شایان ذکر است که میان‌‌جنسی‌ها در قانون مدنی افغانستان جایگاه مشخصی ندارند و در قوانین این کشور در مورد حقوق اقلیت‌های جنسی تقریبا چیزی گفته نشده است. تنها در ماده ۲۰۵۷ در مورد میراث «جنس خنثا» یاد شده است
خنثایی که ذکوریت و انوثت او به وضوح مشخص نباشد، (کم‌ترین سهم میراث در مقایسه با دختر و پسر) را مستحق شده و باقی‌مانده متروکه به ورثه دیگر داده می‌شود.