دو‌سال از اعدام #رامین_حسین_پناهی ، #زانیار و #لقمان_مرادی سه زندانی سیاسی کُرد گذشت، اما کماکان از محل دفن آنها بی‌خبر هستیم.
جمهوری اسلامی ایران که شاعر نامدار کُرد “شیرکو بی کس” از آن به عنوان جمهوری اعدام نام می برد دو سال پیش در چنین روزی سه زندانی سیاسی کُرد « رامین، زانیار و لقمان » را در زندان به چوبه دار آویخت ، اعدامی که نام این سه جوان را به عنوان سه انقلابی بزرگ تا ابد در قلب آزادیخواهان جاودان کرد.
دو سال از اعدام این سه جوان کُرد گذشت ولی هنوز هم همه با تأسف و تأثر اما با تحسین آنها را یاد می کنند. اراده و عزم راسخشان در تقابل با ستمگران زمانه، ایمان، شهامت و غرورشان در پای چوبه دار، نامه های کوتاه و پرشکوهشان در پایبندی به سعادت انسان و دفاع از مردمشان، همه و همه فاکتورهایی هستند که مرگ این سه فعال کُرد را مجزا نمود.
رامین و زانیار و لقمان بسیار ساده اما به غایت قهرمانانه زندگی را به پایان بردند و طبل زبونی جمهوری اسلامی را به صدا درآورند. به همین دلیل هم آفرین خلقی بایسته و شایسته آنها بود.
در سالیاد مرگ «شهیدانمان رامین و زانیار و لقمان » و همچنین شهیدان حزب دموکرات و همه جانباختگان ۱۷ شهریور جای دارد همه ما بر راه دمکراسی خواهانه، انسانی و عدالت جویانه آنها تأکید کنیم.
یاد رامین و زانیار و لقمان و همه جانباختگان ۱۷ شهریور گرامی باد