اول شهریور ۱۳۶۹ پرویز ناتل‌خانلری، یکی از بزرگترین دانشمندان ایران‌زمین، در ۷۷ سالگی درگذشت. پرویز ناتل خانلری، یکی از چهره‌های برجسته ادب فارسی، پرویز وى در ۲۹ اسفندماه ۱۲۹۲ در تهران و در یک خانواده مازندرانى که در عصر قاجار شغل دیوانی داشتند، زاده شد. نام خانوادگی خانلری برگرفته از لقب جدش خانلر خان، نویسنده سفرنامه میرزاخانلرخان است. جدّ او، میرزا احمد مازندرانی، ابتدا عنوان خانلرخان و بعد لقب اعتصام‌الملک گرفت. میرزا خانلرخان اعتصام‌الملک تا پایان عمر، مشاغلی در وزارت امور خارجه داشت و مدیر کلّ وزارت خارجه بود. خانلری نام ناتل (شهری قدیمی در مازندران) را به پیشنهاد نیما یوشیج پسرخاله مادرش بود، به نام خانوادگی خود افزود و باآنکه خود همیشه آن را به کار می‌برد، در شناسنامهٔ او نبود و نام مستعارش «پژوهنده» بود. استاد در سال ١٣٢٢ پس از اخذ درجه دکترا در رشته ادبیات فارسی، به سمت استادی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران منصوب گردید. استاد خانلری علاوه بر تحقیق و تألیف و انتشار مجله علمی و ادبی «سخن» که خود راهگشای فرهنگ و ادب این مرز و بوم بود، اشعار نغز و دلنشینی سروده که قسمتی از آن اشعار در کتاب «ماه من در مرداب» جمع آوری و منتشر گردیده است. تأسیس بنیاد فرهنگ، فرهنگستان ادب و هنر، فرهنگستان زبان، بنیاد شاهنامه، انجمن فلسفه و حکمت و اسناد فرهنگی آسیا از جمله اقدامات خانلری بود که همه این مؤسسات پس از پیروزی انقلاب اسلامی درهم ادغام شدند و به نام مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی درآمد. علاوه بر این، تاریخ زبان فارسی در ٣جلد، وزن شعر فارسی، زبان و زبان شناسی و دستور زبان فارسی از جمله آثار ناتل خانلری می‌باشند.. برگزیده‌ترین مجموعه شعری خانلری «ماه در مرداب» است و مشهورترین شعر او که در سال١٣١٨ سرود شعری است با عنوان “عقاب” که به صادق هدایت نویسنده بزرگ ایران تقدیم شده وعبارت است از برداشتی نو از روایتی کهن در قالب مثنوی. این شعر دارای ویژگی‌های بلاغی و زبانی و شخصیت پردازی منحصر به فردی است که آن را از دیگر اشعار وی متمایز کرده است.
در شعر « عقاب » شاعر ، خواننده با دو شخصیت روبرو است که با هم در جدال اند و محور اصلی شعر بر این اساس است. پس از انقلاب (۱۳۵۷)، پرویز ناتل خانلری به مدّت صد روز زندانی شد و از همهٔ فعالیّت‌های رسمی و دانشگاهی کناره گرفت. پرویز ناتل خانلری در شهریور ۱۳۶۹، پس از یک دوره طولانی بیماری، در ۷۶ سالگی در تهران درگذشت. وی در بهشت زهرای تهران قطعهٔ ۷۳، ردیف ۳۰، شمارهٔ ۶۶ به خاک سپرده شده‌است. یاد و نامش گرامى باد