شرح حال انور نیلوفری از زبان خودش:
من، انور نیلوفری، مهندس عمران و متولد شرق کردستان که به مدت بیشتر از ۱۵ سال است که در تبعید هستم.
من از سال ۲۰۰۵ تا نیمه سال ۲۰۱۴ در جنوب کردستان اقامت داشتم. اما به دلیل اینکه حکومت اقلیم کردستان، به خصوص حزب دموکرات کردستان عراق همراه با حزب دموکرات کردستان ایران با دست به یکی کردن با دولت تروریستی ایران در جنوب کردستان، زندگی من را بی ثبات کردن، من برای بار دوم در نیمه سال ۲۰۱۴ به آوارگی و تبعید کشیده شدم.
همانند بسیاری از پناهجویان دیگر از راه ترکیه و دریای اژه و به امید یافتن پناهندگی و یک زندگی باثبات در اروپا، خودم را به خاک یونان رساندم.
سفر دریایی ما ۱۲ ساعت طول کشید، در حالی که قاچاقبر ناانسان به ما گفته بود حداکثر نیم ساعت تا یک ساعت طول خواهد کشید.
من و ۳۴ نفر دیگه، در یک قایق بادی، همه به کلی از زندگی ناامید شدیم، گفتیم که نجات پیدا نخواهیم کرد. اما به هر طریقی که بود رهایی یافتیم و به خشکی رسیدیم.
در یونان به دلیل اینکه من نمی‌خواستم از راه غیرقانونی و از طریق قاچاقبر خودم را از این کشور نجات بدهم، به هر طریقی که بود به دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان (یو.ن.چ.سی.ار) مراجعه کردم تا اطلاعات موثقی در مورد راهکارهای قانونی که به من اجازه بدهند خودم را از یونان نجات بدهم و به کشورهای دیگه اروپایی برسانم، و آنجا به طور دائم مستقر بشوم، دریافت کنم.
اینجا به من گفتن که باید در این کشور خودم را معرفی و ثبت نام کنم، کیس بدم و اگر قبول شدم، مدارک سفر بگیرم و بعد از آن به هر کشور اروپایی که خواستم برم و اونجا دوباره درخواست اقامت بدم و بطور دائم مستقر بشم.
اگرچه خیلی به طور واضح و علنی هم در مورد قانون دابلین ازشون سوال کردم، اما به من گفتن که یونان شامل قانون دابلین نمی شود و این قانون در حال حاضر برای این کشور معلق است. مردم اروپا بسیار مردم خوبی هستن، خیلی انسان هستن و می فهمن وضعیت یونان چقدر خراب است و کسی رو به این کشور بر نمی‌گردونن.
بعد از ۱۰ ماه انتظار و گرفتن مدارک سفر و رسیدن به کشور سوئد و ۳ ماه هم انتظار آنجا در کمپ های پناهندگی، اداره مهاجرت سوئد من رو دوباره به یونان بازپس فرستاد.
اداره مهاجرت سوئد دقیقاً من رو در اون موقع به یونان دیپورت کرد که همه مرزها باز بود و مردم به آسانی و قانونی کشور یونان رو به مقصد کشورهای دیگه اروپایی، به خصوص به آلمان ترک می کردن، که بتونن اونجا درخواست پناهندگی بدن.
اگرچه اداره مهاجرت سوئد ادعا می‌کند که من رو بر اساس قانون دابلین به یونان دیپورت کرده است، اما از آنجا که قانون دابلین در آن موقع برای یونان به تعلیق در آمده بود، دیپورت من به یونان غیر قانونی بود.
در حقیقت اداره مهاجرت سوئد به این دلیل من رو به یونان دیپورت کرد، که من برای رسیدن به کشورشان به قاچاقبر پول ندادم.
بعد از دیپورت من به یونان در سپتامبر سال ۲۰۱۵ و تا این لحظه، من به صورت پیوسته و مداوم در این تلاش بودم که از طریق کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان، در کشور دیگری خارج از این اتحادیه، اسکان مجدد یابم.
اما به مدت یک سال و نیم، یعنی تا مارچ سال ۲۰۱۷، من هر موقع به دفتر این سازمان مراجعه کردم، آنها برای من پولیس صدا زده، و من رو به بازداشتگاه فرستادن.
به همین دلیل، در ۲۱ مارچ سال ۲۰۱۷ و از طریق یک ایمیل، من به آنها اطلاع دادم که من اینجا جلوی در سازمانشان اعتصاب غذا می‌کنم.
اعتصاب غذای من در ابتدا ۶۴ روز طول کشید، و از اون موقع تا به حال، که بیشتر از ۴۰ ماه است، اعتصاب من جلوی در این سازمان ادامه دارد، و الان هم روز ۴۹ است که من اینجا، دوباره برای بار دوم اعتصاب غذا کرده‌ام.
اینجا خیلی به من زور می‌گوین. من رو به مدت ۶ ساله که به گروگان گرفته، و از همه چیز به کلی محروم کرده‌اند. ۵ بار چادر من رو با همه چیز، به کلی مفقود کرده‌اند؛ ۵ بار من رو به زندان انداخته اند؛ ۲۳ بار من رو دادگاهی کرده‌اند؛ صدها بار برای من پولیس صدا زده و موقتا به بازداشتگاه فرستاده‌اند. اینترنتم را قطع کرده‌اند؛ همه تلفن های من را ازم گرفته‌اند، و بارها و بارها به من اهانت کرده‌اند. و همچنین به مدت ۶ سال است، به صورت مستمر و روزانه من رو تحقیر و شکنجه می کنند، و الان هم میخواهند، من رو از گرسنگی هلاک کنن و نذارن کسی هم ازش اطلاع پیدا کند.
آنچه که اینجا بر سر من آمده، بر سر هیچ کس نیامده است. اینجا نه با من حرف میزنن؛ نه جواب تلفن و ایمیل های من رو میدن؛ نه به من میگن که من اینجا پرونده دارم یا نه؛ نه به من میگن که اونها در تلاش برای حل مشکل من هستن یا نه؛ هر روز از جلوی من رد میشن، انگار که من رو نمی‌بینن، چشم ندارن و به کلی کورن.
چرا دارن با من این کار رو می کنن؟ چه برنامه ای واسه من چیدن؟ بهشون پول دادن، رشوه گرفتن که با من اینکار رو بکنن؟ من چطور میتونم اینجوری زندگی کنم؟ مگه نمیدونن که اونها مالک من نیستن و من هم برده اونها نیستم؟ مگه نمیدونن که من اینجا پناه نخواستم، که هم پول بدم و هم عذاب بکشم؟ مگه نمیدونن که اونها حق ندارن واسه زندگی من تصمیم بگیرن، یا به من بگن کجا باشم، چه باشم و چگونه زندگی کنم؟ اونا باید در اسرع وقت عذرخواهی کنن، به من خسارت بدن و بزارن برم.
و من اینجا از طریق این ویدیو و این کانال از شما خواهشمندم، هر کسی که این رو میبینه یا میخونه، لطفاً فریاد رس ما باشید، و به کمک ما بیاید، همین الان. اینجا دارن زنده من رو می‌کشن. این جنایت رو ازشون افشا کنید و از فیسبوک پوست های من رو به صورت دائم و مستمر به اشتراک بزارید و هر کار دیگه ای هم میتونید انجام بدید، لطفاً دریغی نکنید و کمک کنید این عذاب بی پایان خاتمه پیدا کند.
این یک فراخوان اضطراریست. فریاد رس ما باشید.
بسیار تشکر …
انور نیلوفری
آگوست، ۲۰۲۰
. #انور_نیلوفری