گام به گام با گفتمان سیاسی روز ایران از رادیو فرهنگ این هفته بخش دوم موبوکراتى ، ویژگی های سیاستمدار موبوکرات ، تهیه و اجرا سارا فرزاد

خوب است بدانیم که سیاستمدار موبوکرات هیچگاه برای مردم نمی گوید که نیازهای اساسی آنان در یک زندگی اجتماعی چیست و این نیازهای اساسی جمعی در کل چگونه با هم ارتباط می یابند و چگونه اولویت بندی می شوند .سیاستمدار موبوکرات هیچگاهی از امکانات حرف نمی زند و برای مردم نشاننمی دهد که منابع امکاناتی شان برای حل معضلات و نیازهای آنان کدام است سیاستمدار موبوکرات می آید نیازهای مقطعی ای را که هر فرد و یا هر گروهیاز مردم دارند، برجسته می سازد و فرد یا گروه مذکور را در همان مقطع خاص تحریک می کند، بدون اینکه ارتباط نیاز وی را با نیاز کسی دیگر که در گروه اجتماعی او قرار دارد و یا با مجموع فضا، ماحول و زمینه هایی که در اطراف او هستند، سنجش کند. سیاستمدار موبوکرات، به طور مثال، وقتی با مردم بیکار طرف است، بیکاری را به عنوان یک معضل جدی و اشتغال را به عنوان یک نیاز اساسی قلمداد می کند. حالا چون این جمع از معضل بیکاری و عدم اشتغال رنج برده اند با این حرف به سادگی تحریک می شوند و فحش و دشنام می دهند و هیجان ایجاد می کنند و بر علیه کس یا کسانی که گویا عامل بیکاری اند، شعارمی دهند .

سیاستمدار موبوکرات وقتی با دانش آموزان کنکور زده طرف می شود، بر علیه کنکور و نظام تحصیلات عالی شعار می دهد و متهم می کند که چرا این همه جوان را دوازده سال درس داده و در آخر بدبخت کرده است و خیلی ساده وعده می دهد که وقتی به قدرت برسد کنکور را لغو می کند. به همین ترتیب، سیاستمدار موبوکرات برای هر رنج دیده ای حرفی دارد که به دل شان چنگ می زند: کسی که خانه و مزرعه اش را سیلاب زده است، کسی که مورد بمباران هوایی قرار گرفته است، کسی که از آوارگی برگشته و خانه و سرپناه ندارد، کسی که با چرخدستی خود لب جاده ایستاده و شاهد خشونت پولیس و ترافیک یا مأمور شهرداری بوده است، … هر کدام اینها نقطه ای برای تحریک دارد و سیاستمدار موبوکرات از این نقطه ها به خوبی استفاده می کند .

یاد مان باشد که جامعه ی عقب مانده مالامال از مشکلات است. به خصوص در جامعه ای که استبداد زده بوده و نهادهای قانونمند و حکومت مسئول و پاسخگو وجود نداشته، شما با یک یا دو مشکل رو به رو نیستید. هر بخشی از جامعه می تواند نمادی از یک مشکل باشد. با توجه به مشکلی که هست، هر بخشی از جامعه با یک نیاز خاص و یک رنج خاص نیز رو به رو است. سیاستمدار موبوکرات همه ی این نیازها و رنج ها را به طور انفرادی مورد اشاره قرار می دهد وبرجسته می سازد، اما هیچ وقت از امکانات و راه حل مشخص و عملی ای حرف نمیزندًکه آن نیاز و آن رنج را مرتفع سازد. سیاستمدار موبوکرات شعار می دهد، اماهیچگاهی به تحقق شعارهای خود نگاه نمی کند و هیچگاهی نمی گوید که وقتی او به قدرت برسد، برای فرد بیکار، برای محصل، و برای فردی که فاقد هرگونهامکانات است، چه کاری می کند که عملا امکان پذیر باشد. سیاستمدار موبوکرات بلوف می کند که معاش تمام کارمندان را تا فلان حد بالا می برد، برای معلمین خانه توزیع می کند، دانشگاه ها را در سراسر کشور گسترش می دهد که هر کسی بدون کنکور در آن درس بخواند، و صد تا حرف دیگر از همین دست، اما هیچ موبوکرات ها به طور طبیعی در جستجوی قدرت هستند. قدرت توانایی عملمی آورد. به خصوص قدرت سیاسی توانایی بزرگ عمل را برای سیاستمداران خلق می کند. برخی از مصداق های برجسته ی قدرت را اگر در نظام سیاسی توجه کنیم، پول و ارتش و اطلاعات است که در دولت و یا در نظام سیاسی تمثیلمی شوند. موبوکرات ها در جستجوی همین منابع قدرت هستند و وقتی این منابع قدرت در اختیار شان قرار بگیرد، میدان مانور و میدان عمل بزرگی را صاحب می شوند. برای رسیدن به این منابع هر سیاستمداری ناگزیر است از پشتوانه های اجتماعی برخوردار شود. در گذشته، چون نظام غیردموکراتیک بود، یکی می آمد سپهسالار می شد و مردم را سپاه بسیج می کرد و یا جنگ راه می انداخت و قدرت را به زور می گرفت. حالا که نظام ها دموکراتیک شده، در این نظام با زور و لشکر عمل نمی شود، اما رأی مردم قدرت و پشتوانه ی بزرگی به حساب می رود. به همین دلیل است که سیاستمداران موبوکرات نیز به سوی مردم می روند و تلاشمی کنند با رأی و حمایت مردم به نظام و قدرت سیاسی دست یابند .

موبوکرات ها می فهمند که مردم حامل نطفه ای از نارضایتی در درون خود هستند. این نطفه ی نارضایتی مردم از جایی تحریک می شود و آنان را به حرکت می اندازد. سیاستمدار موبوکرات این نکته را به گونه ای ماهرانه مورد استفاده قرار می دهد. به همین خاطر است که شما وقتی به سخنرانی ها و گفتگوها و سخنان سیاستمدار موبوکرات دقت کنید می بینید که آنان نکته های حساسیت برانگیز و تحریک کننده را به چه شکلی مورد اشاره قرار می دهند. طبع ا ماب ها، کسانی که رنج دیده و فشارهای زندگی روی دوش شان سنگینی می کند، کسانی نیستند که فرصت یا قدرت تحلیل آرام و متفکرانه را داشته باشند. اینها همیشه با ظواهر برخورد می کنند. همیشه واقعیت های مشخص در پیش روی شان برجسته شده و همین واقعیت ها باعث تحریک شان می گردد. سیاستمدار موبوکرات همیشه با تحریک کردن همین واقعیت های حساسیت برانگیز مردم را به دنبال خود می کشاند .

نمونه ی برجسته تر موبوکراسی را می توانید در ایران ببینید. آقای احمدی نژاد دررأس نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته و به سادگی ادعا می کند که ۲۴ میلیون رأی گرفته است. آقای احمدی نژاد یکی از مصداق های برجسته ی سیاستمداران موبوکرات است. او همیشه نقطه های حساسیت برانگیز و هیجان انگیز و تحریک کننده را در میان مردم مطرح می کرد و با همین حرف های تحریک کنندهو هیجان انگیز است که حمایت عده ای از مردم را پشت سر خود می گرفت و بعد هم برای سرکوب تمام صداهای مخالف در کشور خود زمینه سازی می کرد. هر کسی که در برابر حرف او حرف می زد، خیلی ساده متهم می کند که این یکیمخالف جمهوری اسلامی و یا مخالف دین و ولایت فقیه است و موضع او کیان اسلام را به خطر می اندازد. اما در بیانات کلی آقای احمدی نژاد واضح نمی شود که این کیان اسلام چیست وچه کسانی بیشتر از دیگری به ان ارج می نهند می بینید که در فضای موبوکراسی چگونه مصداق ها گم می شوند.  سیاستمدار موبوکرات هیچگاهی از برنامه ها و نظامی که از طریق آن ها با معضلات مقابله کند، حرف نمی زند. هیچگاهی از کادرهای خود حرف نمی زند وهمیشه یک فرد قهرمان است که همه چیز را در فردیت خود حل می کند.

سیاستمدار موبوکرات فردی است که با مشت گره کرده در بین مردم ظاهرمی شود و از مردم می خواهد که برای او هیجان نشان دهند و هیاهو کنند. به همین ترتیب، ماب هایی نیز که تحت تأثیر سیاستمدار موبوکرات قرار می گیرند،هیچگاهی به این فکر نمی کنند که شخص مقابل آنان، اگر احیان ا به قدرت برسد، مشکلات عینی و عملی مردم را با کدام امکانات، با کدام زمینه ها و با کدام شیوه حل خواهد کرد   وسخن اخر اینکه سیاستمدار موبوکرات فقط شعار می دهد ودر صدد ایجادشوربدون پشتوانه ی شعور است تا رای مردم دردمند جامعه را با تاکید بر دردورنح مردم بگیرد تا از این طریق به قدرت سیاسی برسد این قدرت چه در سطح ریاست جمهوری باشد چه نمایندگی مجلس ویا شورای شهر هر جا که در انجا توزیع قدرت ثروت وشهرت در حکومت تعریف می شود بر مردم اگاه ایران است که اگاهانه وشعورمند به این حرکتها ورفتارها نگاه کنند وبه دام احساسات ملی ووعده ووعید های تکراری موبوکراتها در استانه انتخابات ها نیفتند.

دوستان وهمراهان گرامی به پایان بخش دوم موبوکراتی وسیاستمدار موبوکرات رسیدیم هفته اینده اما ارتباط موبوکراتی ودیکتاتوری را بررسی می کنیم ، خرد یارتان شادی همراهتان