ادعونی استجب لکم
خداوندا
همسرم رادرتاریخ ۲۰مرداد ۹۸جلوی دادگاه خیابان ساجدی مشهدگرفتند.مدت یکماه ازاوبی خبربودم دراینمدت تلاش کردم تابلکه نشانی از مکان نگهداریش بدست اورم تا اینکه متوجه شدم بی گناه وبدون تقصیر درزندان انفرادی اطلاعات مشهد به همراه چندنفرازدوستانش اسیراست.
برای آزادیش به هرجاتوانستم رفتم وبه هرجانتوانستم بروم نامه نوشتم وپیغام فرستادم.
از قضات و مسئولین دادگاههای انقلاب چهارطبقه ساجدی و اطلاعات مشهد…تا آزادیخواهان و حقوقدانان ایران و جهان از جامعه جهانی حقوق بشر اقای جاوید رحمان و خانم میشل باشله و….ازهمه کمک خواستم همه ظاهرا از من حمایت کردند ولی ذره ای گشایش در کارم حاصل نشد .
خدایا اینک از همه جا مانده و رانده شده ام همسرم در زندان مریض است و نیاز به مراقبت غذایی و دارویی و… دارد.
خدایا بیش از این مپسند دست یاری به طرف بندگانت دراز کنم چون بااین کار عزت نفس خود و همسرم را از بین میبرم.
خدایا در این روز (شهادت حضرت علی)حق و حقیقت قربانی غرور و تعصب و جزم اندیشی شد
خدایا اینک دست یاری بسوی تو دراز می کنم که تو مهربانترین مهربانانی
خدایا همسرم و دوستانش را که سنی از آنها گذشته و به مقتضای سنشان هرکدام حداقل یکی دوتا بیماری با خود یدک می کشنداز زندان نجات بده.
خدایا اگر مشیت تو بر این است که بین من و همسرم که جز آزادی و آبادی ایران و ایرانی و سلامت و همزیستی مسالمت امیز همه ادیان و اقوام ایرانی خواسته ای نداریم مفارغت و جدایی باشد همانطور که به همسرم صبوری و استقامت و عزت نفس در زندان بدخواهان را عطا کرده ای به من نیز صبوری و استقامت و عزت نفس بیش از پیش عطا کن و هر دوی ما را آنی و کمتر از انی بخودمان وا نگذار
آمین یارب العالمین
صدیقه مالکی فرد ۲۶ اردیبهشت ۹۹