راحله راحمی‌پور، خواهر حسین راحمی‌پور از فعالان سیاسی اعدام شده در سال ۱۳۶۳، گفت که به دلیل پیگیری و جستجوی سرنوشت برادرزاده‌اش «گلرو» نوزادی که اوایل دهه شصت در زندان اوین مفقود شد، توسط دادگاه انقلاب تهران به دو سال زندان محکوم شدهاست.
به گزارش رادیو فرهنگ به نقل از کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، خانم راحمی‌پور گفت شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی طی حکمی او را به اتهاماتی مانند «تبلیغ علیه نظام، شرکت در تجمع‌های اعتراضی و دیدار با خانواده‌های زندانیان سیاسی و فعالین مدنی» به دو سال زندان محکوم کرده و این حکم روز یکشنبه سیزدهم بهمن ماه به وکیلش ابلاغ شدهاست. این حکم هنوز غیرقطعی و در مرحله بدوی است و پس از اعتراض خانم راحمی‌پور و وکلایش به دادگاه تجدیدنظر ارسال خواهد شد.
راحله راحمی‌پور از سال ۱۳۹۴ پرسش و جستجو درباره محل خاک‌سپاری برادر و سرنوشت برادرزاده‌اش «گلرو» را که در سال ۱۳۶۳ در زندان اوین ناپدید شده، با حضور در تجمع‌های مسالمت‌آمیز و در دست گرفتن تصویری از برادرش علنی کرد و همین جستجو به تشکیل پرونده قضایی برای او منجر شد.
به گفته خانم راحمی پور، برادرش حسین راحمی‌پور و همسر برادرش که باردار بود، در سال ۱۳۶۲ به اتهام عضویت در «سازمان راه کارگر» یکی از گروههای مخالف جمهوری اسلامی، بازداشت شدند، دختر آن‌ها به نام «گلرو» در زندان اوین به دنیا آمد و چند روز پس از تولد، مأموران زندان در فروردین ۱۳۶۳ «گلرو»ی نوزاد را از مادرش گرفتند تا برای انجام آزمایش به بهداری ببرند اما هیچ وقت او را بازنگردانده و به مادرش اعلام کردند که او مرده و با وجود درخواستهای مادرش جنازه و یا محل دفن را نیز به خانوادهاش نشان نداده اند.
پدر کودک، حسین راحمی پور، حدود شش ماه بعد از تولد «گلرو» در سال ۱۳۶۳ اعدام شد و مادرش نیز که به بیماری شدید قلبی مبتلا بوده، از زندان آزاد شد اما سرنوشت کودک طی تمام این سالها مشخص نشدهاست. به گفته راحله راحمی‌پور، خانواده او مرگ «گلرو» را باور نکردهاند و مسئولین زندان اوین نیز هرگز مدرک یا نشانه‌ای از مرگ این نوزاد را به خانوادهاش نشان ندادهاند.
راحله راحمی‌پور گفت که ابوالقاسم صلواتی رئیس شعبه ۱۵ دادپاه انقلاب تهران به عنوان قاضی دادگاه طی حکمی وی را به دو سال زندان محکوم کرد اما «باز هم پاسخی درباره سرنوشت برادرزاده‌اش «گلرو» و همچنین محل دفن برادرش حسین راحمی‌پور ارائه نکرد.
راحله راحمی‌پور اواخر مردادماه ۱۳۹۵ پس از احضار به بازپرسی اوین، گفت: «بعد از اینکه من پیگیری برای موضوع گم شدن برادرزادهام در اوین را شروع کردم و در چند تجمع مدنی حاضر شدم، مرتب به صورت تلفنی از طرف نیروهایی که میگفتند از طرف وزارت اطلاعات هستند دعوت به سکوت شدم و تلفنی احضار شدم، من هم نرفتم و گفتم من نمیدانم شما کی هستید و اصلا چرا باید احضار شوم و بدون احضاریه کتبی و رسمی نمیآیم، تا اینکه روز بیست و ششم مرداد(۹۵) از طرف دادسرای اوین رسما احضار شدم که باید ظرف پنج روز خودم را به دادسرا معرفی میکردم، اتهام دقیقی هم در احضاریه درج نشده بود و صرفا نوشته بودند برای رسیدگی به اتهامات مندرج در پرونده بیایید.»
خانم راحمی پور روز شنبه ۳۰ مرداد در دادسرای اوین حاضر شد و مورد بازپرسی قرار گرفت، او درباره موضوعات و اتهامات انتسابی، گفت: «شش ساعت بازپرسی شدم و گفتند بازپرسی کامل نشده و باید دوباره هم بیایید تا پرونده تکمیل شود، حضور در تجمعات با عکس برادرم، دیدار با فعالین مدنی و سیاسی و مصاحبه با رسانه‌ها، بخشی از اتهامات من است که هیچ کدام اصلا جرم نیستند، از من خواستند تعهد بدهم که این فعالیتها را ادامه ندهم ولی من حاضر نشدم تعهد بدهم، من فقط از سرنوشت برادرزادهام و محل دفن برادرم از آنان سئوال کردهام و قصد ندارم تا گرفتن پاسخ کوتاه بیایم.»
راحله راحمی‌پور در سال‌های اخیر در بسیاری از تجمع‌های اعتراضی مدنی با پلاکاردی شرکت کرده که روی آن عکسی از برادرش حسین راحمی‌پور نصب شده و همچنین نوشته شده است: «برادرم را کشتید، با فرزندش چه کردید؟»، مسئولین قضایی و یا امنیتی جمهوری اسلامی تاکنون به این پرسش پاسخی ندادهاند و در عوض راحله رحیمیپور را تحت پیگرد قضایی قرار داده و به دو سال زندان محکوم کردهاند.