دهم اکتبر یک روز خاص است. روز جهانی علیه اعدام. در این روز همه کنشگران ضد اعدام، تلاش می‌کنند تا به جامعه بشری بگویند، اعدام هیچ تاثیری در کاهش جرم و جنایت نداشته وفقط باعث ترویج خشونت است.در سرزمین ما به دلیل بالا‌ترین آمار اعدام در جهان، هر روز، می‌تواند روز اعتراض بر علیه این خشونت عریان باشد.
هرچند عده‌ای از صاحبمنصبان با تمام قوا از این عمل ضدبشری دفاع کرده و اصرار بر ابقای آن دارند، اما فعالیت آگاه کنندهٔ فعالین بر علیه اعدام، روز به روز، بیشتر شده و افراد بیشتری از مردم به زشتی این عمل قرون وسطایی پی می‌برند. با اینحال هنوز راه درازی در پیش داریم تا دیگر هیچ شهروندی به تماشای نمایش زشت و کثیف اعدام در ملاءعام نرود.
راه زیادی در پیش داریم تا همه مردم بدانند بی‌تفاوتی در برابر اعدام دیگران، باعث می‌شود استادیومهای ورزشی بجای محلی برای لذت بردن به مکانی برای اعدام تبدیل شود. باید اعتراض کرد به کسانی که از جرثقیل که برای ساختن اختراع شده، بعنوان وسیله‌ای برای اعدام استفاده می‌کنند.
وقتی تصویر گردنهای خونین اعدام شدگان را می‌بینیم باید اعتراض کنیم که به چه حقی از سیم بکسل برای دار زدن فرزندان مردم استفاده می‌کنید؟
جهان نیز باید بر علیه اعدام در ایران و سایر نقاط وارد عمل شود. صرف صدور بیانیه کافی نیست. باید مبارزه بر علیه اعدام مقدم بر هر گفتگویی باشد. پیش شرط هر معامله‌ای.
مبارزه بر علیه اعدام، نیاز به فعالیت خستگی ناپذیر دارد. به عزم ملی. مردم باید یکصدا بگویند: همین الان همه احکام اعدام را متوقف کنید. همین الان چوبه‌ها را بشکنید.
مردم ایران باید یکصدا بگویند: اعدام بس است. نه به اعدام. زنده باد زندگی.
تلگرام شعله پاکروان