۶۳ روز را به‌اجبار در بی‌خبری و دوری تحمل کردیم. نمی‌دانم با زندانی کردن این عزیزان در بند انفرادی و ممنوعیت آن‌ها از تماس تلفنی و ملاقات، آیا مس,ولین امنیتی جمهوری اسلامی نتیجه‌ای گرفتند؟ ملت شریف و قهرمان ایران، از شما می‌پرسم؛ آیا از روزی که این عزیزان به زندان افتادند، میزان اختلاس‌ها کمتر شد؟ فحشا و فساد و اعتیاد کم شد؟ دزدی کم شد؟ آیا امنیت زیاد شد؟ آیا رفاه شما بالاتر رفت؟ کالاهای موردنیازتان را ارزان می‌خرید؟ خطاب من به مسئولین جمهوری اسلامی است. فکر نان کن که خربزه آب است.»
این سخنان صدیقه مالکی‌فرد همسر «هاشم خواستار» است که از ۲۰ مرداد سال جاری در سلول‌های انفرادی زندان اداره اطلاعات مشهد در بازداشت است.
خانواده بازداشت‌شدگان تجمع ۲۰ مرداد که با شنیدن وعده آزادی عزیزانشان توسط معاون دادستان مشهد، تجمع ۱۱ مهر خود را نیز لغو کرده بودند، پس از یک هفته لب به اعتراض گشودند. خانواده «محمدحسین سپهری»، «عباس واحدیان شاهرودی»، «هاشم خواستار» و سایر بازداشت‌شدگان برای چندمین بار نگرانی خود را نسبت به تداوم بازداشت و به خطر افتادن سلامتی آن‌ها اعلام کردند.
«موسی برزین» وکیل دادگستری و مشاور ایران‌وایر در پاسخ به این سوال که آیا نگهداری فرد بازداشتی در سلول انفرادی برای مدت ۲ ماه یا بیشتر در قوانین جمهوری اسلامی مجاز است، می‌گوید: «حضور متهمان در زندان انفرادی، موضوعی پیچیده و طولانی است. اگر خاطرتان باشد آیت‌الله خامنه‌ای در خاطرات خود گفته بود که گذران یک ماه در سلول انفرادی مساوی با یک سال در زندان عمومی است؛ اما در اینجا می‌گویم، یک روز بازجویی مساوی با گذران یک سال در سلول انفرادی است.»
سال ۱۳۹۲ «محمدعلی اسفنانی»، سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس نهم درباره نظر رهبر جمهوری اسلامی پیرامون حبس در سلول انفرادی و شکنجه گفته بود: «آیت‌الله خامنه‌ای به‌تازگی فتوایی به شورای نگهبان داده‌اند که حبس در سلول انفرادی شکنجه است. به همین دلیل، اگر حکمی مبنی بر این صادر شود، مصداق عملی قانون‌شکنی به‌حساب می‌آید. ابتدا صحبت از این بوده که هرروز مجازات انفرادی معادل ۱۰ روز حبس عادی تلقی شود؛ چون حبس انفرادی خود یک نوع شکنجه است و زندانی مجازاتی مضاعف را تحمل می‌کند که البته بازهم مخالف نظر مقام معظم رهبری بود و منتفی شد. در قانون اساسی هم طبق اصل ۳۸ اعمال هرگونه شکنجه علیه متهم برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است.»
به گفته موسی برزین در قوانین ایران سلول انفرادی جایگاهی ندارد. اگرچه ابهاماتی درباره آن وجود دارد: «ولی وقتی در آیین‌نامه سازمان زندان‌ها آمده که نگه‌داشتن در سلول‌های تک‌نفره، تنبیهی است برای زندانی؛ آن‌هم حداکثر برای ۲۰ روز، ولی اینکه فردی را دو ماه یا بیشتر به بهانه بازجویی، زندانی و در سلول انفرادی نگهدارند؛ خلاف قوانین است. این اتفاق مصداق شکنجه محسوب می‌شود.»
موسی برزین در پاسخ به این سوال که حداکثر مدت بازداشت موقت یک فرد با دستور قاضی چقدر است و اینکه اگر این مدت افزایش یابد، تخلف محسوب می‌شود یا نه، می‌گوید: «در مورد بازداشت موقت، ماده ۲۴۲ آیین دادرسی کیفری تعیین تکلیف کرده است. اول اینکه بازداشت موقت تنها در برخی از جرایم امکان‌پذیر است. آن‌هم در مواردی که بیم فرار و یا اختفای متهم یا امحای اسباب جرم وجود دارد. در این ماده قانون در مورد بازداشت موقت برای افرادی با حکم حبس ابد یا اعدام تا دو ماه و در سایر جرایم تا یک ماه قابل‌اجراست؛ اما این را هم می‌توانند با داشتن دلیل موجه قانونی که کتبا ذکر می‌شود، اعلام کنند. نمی‌توان بدون ذکر دلیل مستند فرد را در بازداشت نگهداشت.»
او همچنین تاکید می‌کند که ورود ماموران امنیتی به پرونده‌ها به‌عنوان ضابط قضایی دارای ایراد قانونی است و در ادامه می‌گوید: «متاسفانه در همه موارد مشابه برخلاف قانون عمل شده است. چون وزارت اطلاعات یا نهاد امنیتی نمی‌تواند به‌عنوان ضابط در پرونده‌ها ورود کند. مگر اینکه پرونده قاچاق میراث فرهنگی و یا جرایم سازمان‌یافته علیه امنیت ملی باشد که در مورد این بازداشت‌شدگان صدق نمی‌کند.»
پنج‌شنبه ۱۸مهر۱۳۹۸ شصت و یکمین روز بازداشت «هاشم خواستار»، «جواد لعل‌محمدی»، «محمدحسین سپهری»، از فعالان کانون صنفی معلمان ایران به همراه «فاطمه سپهری» بود. این افراد که در اعتراض به حکم ناعادلانه ۱۳ سال زندان برای دکتر «کمال جعفری یزدی» تجمع کرده بودند، در دقایق اولیه حضور خود توسط ماموران امنیتی بازداشت شدند.
خانم مالکی‌فرد، همسر هاشم خواستار با انتشار رنج‌نامه‌ای خطاب به همسر خود نوشت: «آقای هاشم خواستار چه کرده‌ای! نه در مقابل چشمی و نه غایب از نظری. نه یاد می‌کنی از ما، نه می‌روی از یاد. روزی که با نوه‌هایم به دیدن همسرم رفتیم یکی از نوه‌هایم گفت: باباجون ما این‌قدر دلمان تنگ میشه شما تنهایی چطور دوری را تحمل می‌کنی؟ همسرم گفت: من در سلول انفرادی هیچ‌گاه خودم را تنها حس نمی‌کنم. همیشه خودم را در میان شما می‌بینم و با شما صحبت می‌کنم. آقای سید هاشم خواستار نماینده معلمان آزاده ایران! نه‌تنها خانواده‌ات، بلکه تمام همکاران و آزادگان جهان دل‌تنگ و نگرانت هستند. پیام‌های همدلی و همراهی زیادی از سراسر ایران برای خانواده می‌فرستند.»
«اصغر سپهری» برادر محمدحسین سپهری نیز با اعلام خبر ملاقات خانواده برادرش با وی در اداره اطلاعات مشهد ضمن اعلام نگرانی جدی از وضعیت سلامتی برادرش در توییتر نوشت: «برادرم به خانواده گفته که پس از بازداشت، ۳۳ روز اعتصاب غذا کرده بود. این موضوع باعث انسداد روده او شده است. داروهایی که در بازداشتگاه اطلاعات به او دادند تاثیری در بهبود او نداشته است و او باید برای درمان به بیمارستان منتقل شود.»
برادر این فعال صنفی معلمان و امضاکننده بیانیه ۱۴ فعال سیاسی از نیاز فوری وی به دندانپزشکی برای عارضه ناشی از ضربه ماموران خبر داد و نوشت: «روز بازداشت، یکی از ماموران ضربه‌ای به فک برادرم زده، که براثر آن دو دندان او شکسته است. او نیاز فوری به دندانپزشکی دارد. تا امروز، ماموران امنیتی به بهانه اینکه او در مرحله بازجویی است مانع از دریافت خدمات پزشکی در خارج زندان شده‌اند.»
اصغر سپهری در حساب توییتر خود نوشته است: «برادرم این موضوعات را در ملاقات قبلی عنوان نکرده بود تا باعث نگرانی خانواده نشود. مسئولیت جان و سلامتی زندانیان با جمهوری اسلامی است.»
موسی برزین خلیفه‌لو وکیل دادگستری در مورد دریافت خدمات پزشکی توسط زندانیان به ایران‌وایر می‌گوید: «در آیین‌نامه سازمان زندان‌ها به‌صراحت این مساله اشاره‌شده که وقتی فرد در مرحله بازجویی است و در بازداشتگاه اداره اطلاعات یا نیروی انتظامی یا سازمان زندان‌ها نگهداری می‌شود، تفاوتی ندارد. تمام این بازداشتگاه‌ها، زیر نظر سازمان زندان‌ها هستند؛ بنابراین آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها در مورد همه آن‌ها صدق می‌کند. در آیین‌نامه آمده: «هر بازداشتی باید بتواند از خدمات پزشکی بهره‌مند شود. اگر امکان تامین خدمات پزشکی در بهداری زندان وجود دارد او باید از این خدمات استفاده کند. اگر بهداری زندان امکان درمان او را ندارد، زندانی باید به خارج از زندان اعزام شود.» اعلام اینکه فرد در مرحله بازجویی یا دادگاه یا ادعاهایی از این قبیل است، تفاوتی در اجرای آیین‌نامه سازمان زندان‌ها در برخورداری از خدمات درمانی نمی‌کند. متهم در هر مرحله از رسیدگی به پرونده‌اش، محق است از این امکان بهره‌مند شود.»
«عباس واحدیان شاهرودی» از دیگر امضاکنندگان بیانیه ۱۴ نفر که بافاصله چند روز از تجمع با یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت و به زندان منتقل شد نیز در تماسی تلفنی با خانواده گفته است: «من هنوز زنده‌ام، هنوز هستیم تا بتوانیم پایه‌های جمهوری اسلامی‌تان را بلرزانیم.»
هنگامه واحدیان شاهرودی که از تماس تلفنی پدرش خبر داده، در توییتر خود نوشت: «پدرم دیروز عصر بعد از گذشت ۳ روز (از تماس قبلی)، تماس گرفت خیلی عصبانی بود. از کثیفی بند گفت. از اینکه یک نفر به‌راحتی توی دستشویی این بند مُرد و این‌ها رسیدگی نکردند و… برعکس همیشه که اون به من امید می‌داد و هوایم را داشت، حس کردم اوضاع خیلی خرابه. حالا نوبت منه که بعدازاین همه‌سال به او امید بدم…از اینکه نگرانش کردند برای دستگیری من و اینکه از حرف‌هایش کوتاه نمیاد، گفت. گفت: بگویم من زنده‌ام هنوز! پس هنوز هم وجود دارم. هنوز هستم. هنوز عباس واحدیان هست. هنوز بیانیه ۱۴ هست. هنوز هستیم تا بتوانیم پایه‌های جمهوری اسلامی‌تان را بلرزانیم. نمی‌دانم با او چه کرده‌اند که بابای من این‌قدر عصبی بود.»
به گفته دختر عباس واحدیان شاهرودی، او تا امروز دو بار در زندان توسط زندانیان جرایم خطرناک مورد ضرب و شتم قرارگرفته تا جایی که آخرین ملاقات وی با فرزند ۹ ساله‌اش لغو شد و وی در تماسی از زندان اعلام کرد صورتش براثر ضرب و شتم کبود شده است.
از میان ۱۳ بازداشتی تجمع ۲۰ مرداد سال جاری که در حمایت از دکتر کمال جعفری برگزار شده بود، «غلامحسین بروجردی» جانباز، «پوران ناظمی» و «حوریه فرج زاده طارانی» به دلیل وخامت حال جسمی، «زهرا سلیمانی»، «غلامعلی حسین‌پور»، «مرتضی قاسمی» با سپردن وثیقه آزاد شده‌اند. سایر افراد کماکان در بازداشت اداره اطلاعات مشهد به سر می‌برند. عباس واحدیان شاهرودی نیز هم‌اکنون در بند زندانیان جرایم خطرناک زندان وکیل‌آباد مشهد نگهداری می‌شود.
منبع: ایران وایر