اینجا در این زندان در میان خبرهای جسته گریخته که به ما زندانیان سیاسی کرج می رسد خبر اعتراض و تظاهرات جمعی از هموطنان توجه مان را بیشتر از همه به خود جلب می کند و موجب شعف مان می شود،که ای کاش این اعتراضات ادامه می داشت.ای کاش وقتی بخشی از این ملت در گوشه ای از خاک ایران سر بلند می کند برای دادخواهی، در دیگر شهرهای ایران نیز آرام و قراری نمی ماند،و به پشتیبانی از آن خطه همه با هم دست به اعتراض می زدند.
-اهواز برای هوا قیام می کند، ای دریغ که خلق ایران خاموش است .
-خرمشهر برای آب قیام می کند، ای دریغ که خلق ایران خاموش است.
-هفت تپه و هپکو برای نان قیام می کند، ای دریغ که خلق ایران خاموش است.
-اینبار لردگان برای جان قیام کرده است،آیا یاری رسانی هست؟
در میان خیل کثیراین هم میهنان آیا دادرسی هست در میان خلق ایران ؟
آیل در این زمان خطیر از این قیام به حق مردمان لردگان پشتیبانی خواهیم نمود؟
آیا زمان آن نرسیده که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود!
آیا وقت آن نیست که مردم کشوری به نام ایران برای آزادی و رهاییش از یوغ ظلم و استبداد به خونخواهی و حق طلبی قشری از این خاک ستمدیده فریاد ازادیخواهی سر دهند؟!
هر چند اندک است لیکن ما زندانیان ندامتگاه کرج حمایت و طرفداری خود را از قیام آزادیخواهی مردم غیور و غیرتمند لردگان اعلام می نماییم وبه جد بر این باوریم …
“بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار”(سعدی)
و بدین طریق هم از آزادیخواهان و ستمدیدگان کشور نیز تقاضا داریم که در حمایت از مردم لردگان فریاد دادخواهی بر آورند.و اعلام حمایت و همبستگی کنند.
محمد ریاضت
مهدی فرحی شاندیز
امیر علی مرادی
علی رضا برزگر
مهر ۹۸
ندامتگاه کرج