شهرام و بهرام احمدی دو جوان کرد و سنی بودند که توسط قاضی مقیسه در دادگاهی چند دقیقه ای محکوم و پس از مدتی اعدام شدند.ژیلا احمدی دادخواهی برادرانش را به کینه تبدیل کرده و فریاد میزند. با او گفتگویی کرده ایم که میشنوید:
_شهرام به مدت سی و سه ماه در انفرادی به سر برد و تنها خواسته اش برگزاری دادگاه علنی با حضور وکیل بود.
_قاضی مقیسه خطاب به برادران احمدی : شما را باید سه بار اعدام کرد. اول به دلیل کرد بودن. دوم به دلیل سنی بودن و سوم به دلیل مخالفت با حکومت اسلامی.
وقتی دیوانعالی حکم قاضی مقیسه را نقض کرد مجددا پرونده به قاضی مقیسه سپرده شد!
_شهرام احمدی بدون داشتن حق ملاقات اخر با خانواده اش اعدام کردند.
-بهرام به مدت هفده ماه در انفرادی به سر برد و بدون حق دفاع از خود به مرگ محکوم و پس از مدت کوتاهی اعدام شد.
-حکم محاربه در قانون به کسی اطلاق میشود که در مخالفت با حکومت سلاح به دست گرفته باشند. در حالیکه شهرام و بهرام حتی کارد میوه خوری نداشتند.
_مادر این دو زندانی پنجسال از دیدار با فرزند محروم بود زیرا در یکی از ملاقاتها سکته کرده و در مسیر بازگشت به سنندج دچار تصادف شدید شده بود.
شهرام همراه با بیست و نه کرد دیگر اعدام شد اما انها را در قطعات مختلف بهشت زهرا دفن کردند. پس از اعدام بارها پدر و برادران شهرام را احضار کرده و به انها اجازه سوگواری و برگزاری مراسم ندادند.
-زخمی که بر دل بازماندگان اعدام وجود دارد تا ابد خونبار است.
_ما باید با هم متحد شویم و کشورمان را ازاد کنیم تا حکم اعدام برای همیشه از کشورمان زدوده شود.
-دادخواهی یعنی احساس مسئولیت در مورد جوانانی که اعدام شده و یا در سیاهچالها محبوسند.
_در سیاهترین روزهای تاریخ معاصر ایران یا باید شمع باشیم یا ایینه. راه دیگری نیست.
_