«عباس لسانی» فعال سیاسی آذربایجانی و زندانی تبعید شده به زندان عادل‌آباد شیراز در اعتراض به پرونده سازی های جدید و عدم آزادی در موعد مقرر از صبح روز پنچشنبه ۳۰ اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا زده است. هم زمان با آغاز اعتصاب غذای او دست کم ۱۱ زندانی عقیدتی دیگر جهت حمایت از او در اعتصاب غذا به سر می برند.
به گزارش رادیو فرهنگ، «لطیف حسنی» زندانی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، «رسول رضوی»، «مرتضی مرادپور»، «آیت مهر علی بیگلو»، «حسین علی محمدی» زندانیان محبوس در زندان مرکزی تبریزو « مرتضی پروین»، «مصطفی پروین»، «صالح پیچقانلو»،« محسن محسن زاده»، «توحید امیر امینی»، «میثم جولائی» شش زندانی محبوس در زندان اردبیل، از جمله ۱۱ زندانی عقیدتی هستند که در اعتراض به پرونده سازی جدید و عدم آزادی «عباس لسانی» در موعد مقرر به نشانه حمایت ازاو در صبح روز پنچشنبه ۳۰ اردیبهشت ماه اعتصاب غذای خود را آغاز کرده اند.
ذوران محکومیت «عباس لسانی» زندانی تبعید شده به زندان عادل‌آباد شیراز می بایستی روز چهارشنبه ۲۹ اردیبهشت‌ماه به پایان می رسید و او آزاد می شد اما مسوولین با پرونده‌سازی های جدید از آزادی این زندانی ممانعت کرده و او نیز به نشانه اعتراض از صبح روز پنچشنبه ۳۰ اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا زده است.
مسوولین قضایی در صبح روز ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ طی ابلاغیه ای به این فعال سیاسی آذربایجانی در زندان عادل آباد شیراز، تودیع وثیقه ۱۵ میلیون تومانی برای آزادی او را لازم الاجرا ذکر کرده اند.
تودیع وثیقه تعیین شده از سوی مسوولین می بایست در شعبه ۶ دادیاری دادگاه انقلاب شیراز و یا در شعبه ۲ دادیاری دادگاه اردبیل صورت می‌پذیرفت.
شعبه اول دادگاه انقلاب اردبیل به ریاست «خدادادی» از قبول قرار وثیقه برای این فعال سیاسی خودداری کرده و به خانواده او اعلام کرده است که پرونده در حال بررسی است.
همچنین این شعبه احضاریه‌ای را مبنی بر حضوراین فعال سیاسی آذربایجانی در ۱۲ خرداد ماه سال جاری به خانواده ابلاغ کرده و گفته قبول قرار وثیقه در این شعبه امکان‌پذیر نیست.
«عباس لسانی» در فروردین ماه ۱۳۹۴در شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان اردبیل به ریاست قاضی «اسدپور»، به اتهام “تبلیغ علیه نظام” به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد.
حکم صادره در حالی برای این فعال آذربایجانی صادر شد که او در اعتراض به عدم رعایت اصل ۱۶۸ قانون اساسی مبنی بر علنی بودن دادگاه‌ها از سوی مقامات قضایی از حضور در جلسه دادگاه خودداری کرده بود.
حکم صادره در شعبه یک دادگاه تجدید نظر استان «اردبیل» عینا تایید و به او ابلاغ شد.
این حکم در خصوص بازداشت او در شهریور ماه سال ۱۳۹۰ ذکر شده است.
«عباس لسانی» در صبح روز ۲۱ فروردین ماه سال جاری در پرونده‌ای جدید در شعبه ۶ بازپرسی دادگاه عمومی و انقلاب شیراز به ریاست قاضی زارع محاکمه شد.
او پیش تر در روز جمعه ۱٨شهریور ماه ۱۳۹۰در پی اعتراضات مردم «آذربایجان» به خشکاندن دریاچه «اورمیه» در شهر «اردبیل» بازداشت شد.
«عباس لسانی» در آن زمان پس از گذشت ۵۵ روز بازداشت در بازداشتگاه اداره اطلاعات «اردبیل» در روز شنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۰، با قرار وثیقه ۱۰۰ ملیون تومانی آزاد شد.
این فعال سیاسی تبعید شده به زندان شیراز، به دفعات مکرر درخصوص فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود از سوی نهادهای امنیتی بازداشت و در دادگاه انقلاب به حبس محکوم شده است.
«عباس لسانی» به علت شرکت در تظاهرات سال ۱۳۸۵ «اردبیل» و شرکت در مراسم سالیانه «قلعه بابک» در تیرماه ۱۳۸۴، به ۳۰ ماه حبس تعزیری از سوی مراجع قضایی «اردبیل» و «اهر» محکوم شد.
او در طول سال‌های ۸۵، ۸۶ و ۸۷ در حال سپری کردن دوران محکومیت خود بوده که مدتی از محکومیت خود را در تبعید و در زندان «یزد» گذراند.
پیش تر تارنمای “اویان نیوز” در گزارشی نوشت ” «عباس لسانی» به دلیل شرکت در مراسم «قلعه بابک» در سال‌های ۱۳۸۲، ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴، به دلیل شرکت در مراسم سالگرد مشروطیت بر سر مزار «باقرخان سالار ملی» در مرداد ۱۳۸۴، انتشار «تقویم تورکی» در سال ۱۳۸۲، تحصن اعتراض‌آمیز در روز ۲ تیر ۸۳ در مسجد «سرچشمه اردبیل»، روز ۴ خرداد ۹۰ به دلیل شرکت در سالگرد شهدای خرداد ۸۵ «آذربایجان» در «اورمیه»، روز ۶ مهرماه سال ۱۳۹۱ به دلیل شرکت در مراسم سالگرد مرحوم «ابراهیم جعفرزاده» در «خوی» و روز ۱ اسفند ۹۲ در آستانه روز جهانی «زبان مادری» به همراه ده‌ها تن از فعالان آذربایجانی در «اهر» بازداشت و بارها در مقاطع مختلف بازداشت خود دست به اعتصاب غذا زده است.”
«عباس لسانی» در روز چهارشنبه ۳۱ تیرماه ۱۳۹۴، در مسیر حرکت به محل کار خود از سوی ماموران امنیتی بازداشت و جهت گذراندن حکم ۱ سال حبس تعزیری به زندان «اردبیل» منتقل و به تازگی به زندان شیرازتبعید شده است.
تبعید این زندانی سیاسی از زندان اردبیل به شیراز در حالی صورت گرفته است که محل سکونت خانواده این زندانی سیاسی در اردبیل است و تبعید وی به شیراز امکان ملاقات با خانواده را به دلیل زیاد بودن مسافت و همچنین وضعیت مالی دشوار کرده است.