اعظم خضری جوادی ( نسرین جوادی) از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و عضو هیأت مؤسس شورای کارگری بازنشستگان تأمین اجتماعی (بستا) که در تاریخ ۱۵ مردادماه دادگاهی شده بود به هفت سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است. برپایه حکم صادره علیه ایشان برای اتهام ” اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت کشور” پنج سال حبس، برای اتهام ”تبلیغ علیه نظام” یکسال حبس و برای اتهام ” اخلال در نظم عمومی” به یکسال حبس و ۷۴ ضربه شلاق و نیز محرومیت استفاده از گوشی هوشمند و اقلام مشابه و ممنوعیت عضویت در احزاب و گروه ها و دستجات سیاسی و اجتماعی محکوم شده است.
نسرین جوادی کارگر بازنشسته تجهیزات پزشکی و بازنشسته تأمین اجتماعی است که به همراه سایر کارگران و بازنشستگان در تجمع روز جهانی کارگر در مقابل مجلس دستگیر شده بود و پس از ۲۹ روز بازداشت به قید وثیقه از زندان آزاد گردید.
صدور چنین حکمی آن هم با مصداق قرار دادن شرکت در تجمع روز جهانی کارگر و شرکت در گلگشتهای بازنشستگان و حمایت از کارگران دربند و در دست داشتن بنر و پلاکاردهای روز جهانی کارگر و طرح یک سری اتهامات بی پایه و اساس دیگر نشان داد که از نظر سرمایه داری حاکم بر ایران، کارگران و بازنشستگان و سایر مزدبگیران هم باید فقر و فلاکت و سطح نازل دستمزدها را تحمل کنند و هم حق نداشته باشند در مقابل این همه بی حقوقی و استثمار و چپاول و غارت دسترنجشان دست به کوچکترین اعتراض و طرح مطالبه بزنند. بار دیگر نشان داد که اقدام علیه امنیت ملی به معنای به خطر افتادن امنیت سود و منافع سرمایه داران و دزدان و اختلاسگران و حامیان آنها در نهادهای قدرت است.
دستگیری طیف وسیعی از کارگران و بازنشستگان و حامیان طبقه کارگر و صدور ددمنشانه احکام زندانهای طویل المدت و مجازات قرون وسطایی شلاق علیه آنها در حالی صورت میگیرد که روزبروز بر عمق و دامنه فقر و فلاکت کارگران و دیگر مردم زحمتکش ایران بطور فاجعه باری افزوده میشود و از دیگر سو اختلاسهای میلیاردی و فساد گسترده در نهادهای دولتی از ارگانهای نظامی گرفته تا آموزش و پرورش و گسترش نابسامانیهای اجتماعی از قبیل وجود چندین میلیون حاشیه نشین، میلیونها بیکار، تن فروشی گسترده زنان، دهها هزار کودک کار و خیابان، رواج گسترده انواع مواد مخدر و دهها معضل لاینحل اجتماعی دیگر، یک جامعه هشتاد میلیونی را در آستانه فروپاشی قرار داده است.
معنای صدور این احکام در چنین شرایطی روشن است. واضح است که اینان به عنوان قدرت حاکم هیچ پاسخی به شرایط مصیبت بار موجود، جز گسترش سرکوب و به زندان انداختن شریف ترین انسانها ندارند. اما در این سو، کارگران و دیگر توده های زحمتکش مردم ایران با اعتراضات هر روزه خود در حال نمایش قدرت خویش و پیشروی برای دستیابی به خواستهای بر حق شان هستند و صدور اینگونه احکام ذره ای نتوانسته منویات دولت سرمایه داران و قوه قضائیه را برای به تمکین واداشتن آنان متحقق کند. کارگران و بازنشستگان و حامیان آنها که در روز جهانی کارگر دستگیر شده اند نه سلاح بدست گرفته اند، نه منجر به آسیب برای کسی شده اند، نه میلیاردها میلیارد غارت کرده اند، نه استثمار کرده اند، نه وام بانکی دارند که عودت نکرده باشند، نه از طریق رانت و مافیا مراکز عمده تولیدی را تصاحب کرده اند و نه میلیونها دلار ارز دولتی دریافت کرده اند که به نرخ آزاد در بازار بفروشند، نه کاخها و ویلاهای چندصد میلیاردی از طریق اختلاس ساخته اند، نه مرزها را به خطر افکنده اند، نه وارد بازی سیاسی شده اند و نه حتی کوخی در این مملکت زرخیز برای همسر و فرزندانشان بنا کرده اند. آنان فقط ظلم ستیز و نماینده سازش ناپذیر برای احقاق حق ما کارگران از طریق ایجاد تشکل های کارگری و بازنشستگی و فعالیتهای صنفی بوده اند و خواست و مطالبات کارگران و مردم زحمتکش را به گوش نمایندگان مجلس رسانده اند و از این جهت برایشان پرونده های قضایی تشکیل شده است که در مورد نسرین جوادی حکم حبس طویل المدت هفت سال زندان و حکم غیر انسانی ۷۴ ضربه شلاق صادر گردیده است.
صدور چنین احکام ظالمانه ای اگر چه در درون نهادهای امنیتی و قضائی در کمال آرامش و سکوت صورت میگیرد اما در این سو در جامعه ای که در تب فقر و فلاکت و عصیان میسوزد موجب افزایش خشم و نفرت میلیونها کارگر و انسان زحمتکش از وضعیت موجود خواهد شد و بی تردید بر ضریب احتمال وقوع تلاطمات شدید اجتماعی خواهد افزود.
اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن محکوم نمودن صدور چنین حکم ظالمانه و ضدبشری علیه نسرین جوادی اعلام میدارد که چنانچه اینگونه برخوردهای قضائی و امنیتی علیه کارگران خاتمه نیابد یقیناً طبقه کارگر ایران به همراه سایر بخش های جامعه درمقابل چنین وضعیتی سکوت نخواهد کرد و دست به اعتراض خواهد زد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران-۲۸مرداد ۹۸