عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای، از اعمال فشار بیرحمانه به بازداشتی‌های معترض به حجاب اجباری در ایران برای اعتراف‌گیری خبر داد. این سازمان می‌گوید ارتباط بازداشت شدگان با دنیای بیرون قطع شده و خانواده‌هایشان مورد تهدید قرار دارند،امنستی اینترنشنال” در بیانیه‌ای هشدار داده که حکومت ایران در صدد اعتراف‌گیری از کسانی است که به خاطر اعتراض به حجاب اجباری دستگیر شده‌اند. فیلیپ لوتر، مدیر امور حقوقی بخش خاورمیانه سازمان عفو بین‌الملل، گفته است: «مقامات ایرانی از رشد جنبش حقوق زنان برای مقاومت در برابر حجاب اجباری احساس خطر کرده و برای مرعوب کردن معترضان، روش‌های خشونت آمیز در پیش گرفته‌اند.»
عفو بین‌الملل خاطرنشان کرده که دستکم ۸ نفر به دلیل اعتراض به حجاب اجباری و حمایت از کمپین “چهارشنبه‌های سفید” در زندان به سر می‌برند. یاسمن آریانی و مادرش منیره عربشاهی، صبا کرد افشاری و مادرش راحله احمدی، مژگان کشاورز و فرشته دیدنی و دو نفر دیگر که اسامی آنها برای این سازمان مشخص نشده است.
این زنان با اتهاماتی چون “ترویج فحشا و فساد”، “تبلیغ علیه نظام” و “اقدام علیه امنیت ملی” روبرو شده‌اند.
فیلیپ لوتر گفته است که این زنان اصلاً نباید بازداشت می‌شدند: «این منزجرکننده است که آنها با بدرفتاری وادار شوند در برابر دوربین، کارزار مبارزه با حجاب اجباری را محکوم سازند.»
این مقام عفو بین‌الملل از مسئولان جمهوری اسلامی خواسته که از پخش اعترافات اجباری آنها بپرهیزند.
مدیر بخش خاورمیانه این سازمان، پیش‌تر گفته که جرم‌انگاری اعتراض به حجاب اجباری به عنوان مظهر تبعیض جنسیتی “کاری بیرحمانه، غیرانسانی و نافی کرامت زنان” است.
در بیانیه اخیر عفو بین‌الملل آمده که مسئولان اطلاعاتی و امنیتی که هماهنگ کردن اقدامات برای تهیه و تدارک این ویدئوهای تبلیغاتی حکومتی را بر عهده دارند، فعالان حقوق زنان را زیر فشار قرار داده‌اند تا مخالفت خود با حجاب اجباری را تکذیب کنند، کمپین “چهارشنبه‌های سفید” برای مبارزه با قوانین حجاب اجباری را محکوم کنند، و از بابت این که “به دام تحریکات عوامل ضدانقلاب” در خارج کشور افتاده‌اند “ابراز ندامت” کنند.
یاسمن آریانی و مادرش در روز جهانی زن، به مسافران مترو در تهران گل هدیه داده و از حقوق زنان حرف زده‌اند. عفو بین‌الملل می‌گوید این دو را در ۲۹ فروردین ۹۸ از بازداشتگاه وزرا به مکان نامعلومی برده‌اند: «آنها را پس از پیاده شدن در معرض فیلم‌برداری یک گروه از صدا و سیما قرار دادند و سپس برای مصاحبه به اتاقی بردند و در واکنش به اعتراض‌شان گفتند که چاره‌ای جز جواب دادن به سوال‌ها ندارند.»