پس از گذشت بیش از یک دهه از حبس زینب جلالیان، تلاش‌های مشکوکی برای مخدوش کردن اخبار مربوط به وی صورت می‌گیرد که نزدیکانش آن را «پروژه‌های ماموران امنیتی به قصد اعمال فشار بیش از پیش» می‌دانند.
به گزارش رادیو فرهنگ به نقل از سازمان حقوق بشر ایران، سال گذشته فردی به نام مصطفی مولودی که خود را وکیل زینب جلالیان معرفی کرده بود در مصاحبه با سایتی وابسته به وزارت اطلاعات برخی اقدامات ایشان را به شکل مشکوکی زیر سوال برد و سعی کرد اخباری که در خصوص وضعیت وی در رسانه‌های حقوق بشری منتشر می‌شود را مخدوش کند.
در واکنش به این مصاحبه در تاریخ ۱۱ مرداد ماه، شبکه حقوق بشر کردستان به نقل از زینب جلالیان اعلام کرد که وکیل او امیر سالار داوودی میباشد و وی تا کنون به جز امیرسالار داوودی و دکتر محمد شریف به فرد دیگری وکالت نداده است و فردی که به عنوان وکیل او اقدام به مصاحبه نموده را نمی‌شناسد.
در ادامه واکنش‌ها به این «پروژه وکیل سازی» سایت حقوق بشر کردستان نیز پس از تحقیقاتی، هویت وکیل را ساختگی خواند.
یکی از نزدیکان زینب جلالیان در این خصوص به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «ماموران امنیتی همچنان در صدد هستند تا با اعمال فشار بیش از پیش و نشر اخبار کذب، وی را به حاشیه رانده و مانع از پیگیری پرونده و طی شدن سیر رسیدگی مجدد پرونده بشوند».
وب‌سایت انجمن بی‌تاوان که گفته می‌شود از سایت‌های محلی وابسته به وزارت اطلاعات میباشد، روز ۱۵ مردادماه با انتشار تصویری از یک وکالت نامه جعلی ادعا کرد که این فرد رسما وکالت این زندانی سیاسی را بر عهده گرفته است.
لازم به ذکر است همزمان در همین راستا دکتر محمد شریف، وکیل مدافع زینب جلالیان با انتشار مطلبی در فیس بوک شخصی خود از تماس تلفنی زینب جلالیان با وی و تکذیب وجود چنین وکیلی خبر داده بود.
پیشتر نیز وزارات اطلاعات با جعل چند نامه پزشکی با نام بهداری زندان و انتشار آن در یک مستند در شبکه -پرس تی وی- از اعزام زینب به بیمارستان و رسیدگی پزشکی به وضعیت این زندانی سیاسی خبر داده بود که بعدها چنین ادعایی نیز از سوی زینب جلالیان تکذیب شد.
زینب جلالیان، متولد ۱۳۶۱ در ماکو، فعال سیاسی کرد ایرانی است که در سال ۱۳۸۸ به اتهام «محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک» به اعدام محکوم شد و در نهایت محکومیت وی در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت.
این زندانی سیاسی که هم اکنون در زندان خوی بسر میبرد از مشکلات عدیده جسمی رنج میبرد و از دسترسی به درمان مناسب و مراکز درمانی خارج از زندان محروم است.