٢٢ خرداد ۸۹ سالروز دستگیری این فعال کارگری و کودک میباشد. وی اولین بار در پاییز ۸۷ در شهرستان اشنویه زادگاهش به جرم شعار نویسی از سوی وزارت اطلاعات بازداشت شد. اما در دستگیری ۲۲ خرداد ۸۹، ماهها در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ تحت بازجویی های فنی همراه با شکنجه و اعتراف گیری اجباری قرار گرفت که در نهایت در یک دادگاه چند دقیقه ای بدون حق دفاع از خود و بدون اینکه وکلای وی حق دفاع از وی را داشته باشند، توسط قاضی صلواتی به بیست سال حبس و ده سال تبعید محکوم گردید. در ادامه ی روند دادرسی، این حکم ناعادلانه به دیوانعالی کشور ارجاع شد و خوشبختانه دیوان این حکم مضحک و ناعادلانه را به کلی نقض کرد و بهنام ابراهیم زاده بار دیگر در شعبه ۳۲ به سرپرستی قاضی مقیسه با حضور وکلایش محاکمه و به اتهام تبلیغ، نشر خبر و اکاذیب از طریق وبلاگ نویسی، عضویت در تشکل های غیر قانونی، شرکت در تجمعات، اجتماع و تبانی به پنج سال حبس محکوم گردید که در نهایت این حکم در شعبه تجدید نظر به سرپرستی قاضی زرگر تایید و قطعی گردید.
بهنام ابراهیم زاده در بند ۳۵۰ محکومیت پنج ساله خود را سپری می کرد که در اواخر سال ۹۲ تنها فرزندش به بیماری سرطان خون مبتلا شد، تلاش های رسانه ای، کمپین های اعتراض سازمان ها و نهادهای حقوق بشری، کارگری، احزاب و گروههای مختلف فشار بی حد وحصر به جمهوری اسلامی وارد کردند مبنی بر اینکه بهنام باید در کنار فرزند بیمارش باشد که در نهایت دستگاه قضایی با مرخصی بهنام جهت مداوای فرزندش موافقت کنند. این فعال کارگری و کودک بعد از اتمام مرخصی به زندان برگشت و با وجود بیماری فرزندش و فشار و تهدید نهادهای امنیتی حتی در داخل زندان هم از پای ننشست و علیه ظلم، نابرابری و تبعیض سکوت نکرد و با درج مطالب، بیانیه های کارگری و حقوق بشری از داخل زندان یکی از زندانیان فعال بود و این فعالیتهایش در داخل زندان سبب شد بارها از طرف وزارت اطلاعات به بند ۲۰۹ احضار و تحت بازجویی، تهدید و فشار قرار گیرد و بارها به سلول های انفرادی انتقال داده شود. در دوران حبس بارها از سوی وزارت اطلاعات و دستگاه قضایی به وی پیشنهاد شد که اقرار کند از فعالیتهایش پشیمان است و درخواست عفو رافت بکند تا آزاد گردد. اما او هرگز زیر بار این خواسته دستگاه امنیتی و قضایی نرفت. در روز ۲۸ فروردین سال ۹۳، روزی که گارد وحشی و مسلح زندان در یک اقدام غافلگیرانه به بند ۳۵۰ حمله ور شد وی یکی از زندانیان این بند بود که در دفاع از همبندیانش در مقابل نیروهای لباس شخصی و گارد زندان ایستاد و با گارد زندان درگیر شد و بشدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت. این اتفاق باعث شد وی به مدت سه ماه در سلولهای انفرادی ۲۴۰ نگهداری و جهت پرونده سازی جدید مورد بازجویی قرار گیرد و به اتهام مقاومت در مقابل گارد، ارتباط با احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، درج بیانیه، مطالب کارگری و حقوق بشری از داخل زندان و ارتباط با رسانه ها به زندان رجایی شهر بند زندانیان شرور و خطرناک تبعید شد. بهنام در اعتراض به این پرونده سازی و تبعید اقدام به اعتصاب غذا زد او را بدون داشتن وکیل به دادگاه انقلاب برده و در یک دادگاه نمایشی در شعبه ۲۶ به سرپرستی قاضی احمدزاده بدون حضور وکیل به نه سال و نیم حبس محکوم شد. این حکم بدون اینکه وی را به دادگاه تجدید نظر احضار کنند یا وکیل وی حضور داشته باشد به هفت سال و ده ماه و پانزد روز قطعیت یافت. با این حکم جدید و نیز به خاطر سالها مقاومت، پایداری و فعالیت های حقوق بشری جایزه رهای حقوق بشری کانادا به این فعال کارگری و کودک تعلق گرفت. او در داخل زندان همواره علیه تبعیض، بی عدالتی، قصاص، اعدام زندانیان و مافیای مواد مخدر دست به افشاگری زد. بهنام ابراهیم زاده در نهایت در روز جهانی کارگر ۹۶ بعداز تحمل نزدیک به هشت سال حبس آزاد شد و مورد استقبال گرم دوستان و رفقایش قرار گرفت. این مرد نستوه میدان مبارزه علیه نابرابری بعد از آزادی از زندان به مناطق زلزله زده کرمانشاه رفته و به مدت نه ماه جهت کمک و یاری به مردم آسیب دیده ی این مناطق در کنارشان بود. متاسفانه فعالیتهای انساندوستانه ی وی باز هم از سوی نظام قابل تحمل نبود و منجر به بازداشت مجدد وی شد. در یک دادگاه نمایشی دیگر بدون حضور وکیل به شش سال حبس، رونویسی و مطالعه ی سه کتاب محکوم شد و در حال حاضر به قید وثیقه ی ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد میباشد.
۲۲خرداد سالروز دستگیری این مبارز شجاع ونستوه جنبش کارگری است مبارزات وی را ارج می نهیم و بر ماست که به پاس قدردانی از فعالیتهای انسان دوستانه اش امروز که تنها فرزندش به بیماری مبتلاست تنهایش نگذاریم و حمایتش کنیم.