با درودهاى پاکدلانه :از این هفته دوستان گرامى را همراه خواهم برد با منظومه “فرامرز نامه” که پس از داستان بانوگشسب خواهر بزرگ و پرورش دهند وى از رادیو پیگیر میشوم ، فرامرز پسر رستم و برادر بانو گشسب و زربانو و سهراب و جهانگیر بوده ، این منظومه به اهتمام استاد مجید سرمدى تالیف شده و سراینده آن ناشناس میباشد ، این دفتر شامل ٢٨۶ صفحه و در ١۵٨٠ بیت گردآورى شده ، در بخش نخست بیشتر آشنا میشویم به پیشگفتار این منظومه و شخصیت هایى که در پیوند با شاهنامه فردوسى میباشند ، داستان بسیار دلنشینى میباشد و براى فرامرز هفت خوانى شبیه هفت خوان رستم و اسفندیار ساخته شده ، فرامرز یعنى فر ( پیش ) و آمرز ( بخشنده دشمن ) میباشد ، پیشاپیش دشمنت را ببخش معنى میدهد ، ابتدا نام فرآمرز بوده که با البرز قافیه میشده و امروز ما فرامرز میگویم ، چند بیت بسیار ارزنده و حقوق بشرى در میدان جنگ و با اسیران را از زبان رستم و در پند به فرزندش که اینگونه آورده شده به همدیگر میخوانیم :
ببخش و مکش آن شه نامور / که بیخ بریده نروید دگر
زدخت کسان دیده بربندو دل / که نیکو نباشدجوان دل گسل
ترا پارسایى و نیکى بهست / به هرانجمن نیک نامى مهست
بارى سلسله گفتار فرامرزنامه را در ٨ قسمت خواهم گفت و اکنون بخش نخست آنرا پیشکش دارم به شما دوستاران فرهنگ و ادب پارسى ، پیروزباشید