گام به گام با گفتمان سیاسی روز ایران از رادیو فرهنگ این هفته روانشناسی رهبران وبازیگران سیاسی ،بخش اول مبانی ومفاهیم ، تهیه و اجرا سارا فرزاد

صمیمانه ترین درود ها را تقدیم می کنم به قلب مهربان تک تک شما عزیزان در هر جایی که شنونده ی خوب برنامه های ما هستید

همانطور که اذعان دارید  شخصیت فردی  و رفتاری رهبران وبازیگران سیاسی همواره در مسیر تاریخ وتعیین سرنوشت ملتها وحتی نسل ها تاثیر گذار وحائز اهمیت بوده است و چه بسا در این میان قتل ها جنایت ها فجایع عظیم تاریخ بدست این خودشیفته گان سیاسی که اغلب درجه ای از بیماریهای روحی وروانی را نیز با شخصیت سیاسی خود امیخته اند رقم خورده است، چنگیزخان مغول هیتلر موسیلینی صدام بن لادن ابوبکر البغدادی  وبسیاری دیگر ونیز ودرتاریخ معاصر ایران خودمان رهبران وبازیگران سیاسی بوده و هستند که با شخصیت بیمارگونه ی سایکوپت وپارانویا دست به اقدامات عجیبی زده اند که به نوعی به انحرافِ مسیرِ پیشرفت و تغییرِ سرنوشت ملت منجر شده است در این میان عده ای متخصص علوم رفتاری وعلاقمند به بررسی شخصیت روانی بازیگران سیاسی به دست به  ایجاد شاخه ای  به نام روانشناسی سیاسی بازیگران سیاسی زده اند ودر این زمینه تحقیقات جالبی کرده اند که در طی دو یا سه برنامه به ان می پردازم  امروز ودر این برنامه  ازتحقیقات  ومطالعات دکتر رحیم رامشگر  ، با من سارا باشید در این برنامه

روان شناسی سیاسی ( Political Psychology)

علمیست که از پیوند علم روان شناسی با سیاست بوجود آمده و عبارت است از کار برد علم روان شناسی در حوزهُ سیاست می باشد .

این علم محصول زحمات( ۳۰ ) سالهُ

پروفیسور  ( Lasswell )

از دانشگاه یا پوهنتون شیکاگو ست که مطالعات عمیق وی موصوف  منجر به ورود روش روان تحلیلگری در عرصهُ سیاست شد و علم جدیدی بنام روان شناسی سیاسی بوجود آمد.

کارشناسان این علم به این باورند که  (بررسی روابط سیاسی انسان ها بدون درنظر گرفتن جنبه های روان شناختی این روابط  امر ناقص و خطای بزرگ است ).

در روان شناسی سیاسی موضوعات ذیل مورد مطالعه و بررسی قرار میگیرد :

– شناخت شخصیت رهبران سیاسی

– راز های محبوبیت رهبران

– منشای گرایش سیاسی انسان ها

– نحوه ی شکل گیری و تغیر تفکر سیاسی

– چگونگی شکل گیری انقلاب ها در جوامع

– دگرگونی یا سرنگونی نظام های سیاسی

سقوط سیاسی رهبران …

از دید روان شناسی سیاسی آنچه رفتار افراد را تعین میکند نه عین واقعیت بلکه تصوری است که از واقعیت دارند . سیاست مداران هم جزُ این افراد هستند ازین رو تصور آنها از واقعیت های جامعه بر رفتار آنها ( تصمیم گیری های آنها ) تاثیر تعین کننده دارد . حال اگر این تصور آنها ازواقعیات جامعه و روان شناسی مردم  (نادرست  ) باشد، منجر به رفتار (‌نادرست ) یعنی  تصمیم گیری غلط  میگردد که این تصمیم های غلط  ، نتایج نامطلوب ببار می آورد. بناُ بر این  رهبر خردمند و منطقی کسی است که برداشت درست از واقعیات جامعه و جهان خود دارد.

روان شناسی سیاسی  باویژ گی های روانی بازیگران سیاسی سروکار دارد و به این باور است که حالات روانی سیاسیون بر تصمیم گیری های آنها تاثیر گذارست. مثلاُ اعتماد به نفس ، احساس امنیت یا احساس گناه و عدم امنیت ، نارسیسم یا خود شفتگی خلاصه هر نوع اختلال روانی رهبران بر شگوفائی یا ویرانی کشورشان خواهی نخواهی تاثیر میگذارد

میدانیم که میل به بازیگری سیاست در نقش های  بارز سیاست از یک طرف برای کسانی جذاب است که در دوران کودکی  یا نوجوانی  دچار احساس محرومیت عاطفی ، بی اعتمادی ، تمسخر خشونت اعم از فیزیکی ویا نایده گرفته شدن و ناکامی بوده اند و میخواهند باکسب قدرت سیاسی  آن احساس بی اعتمادی ونا امنی روانی خود را جبران کنند. از طرف دیگر هم هستند سیاستمدارانی که از اعتماد به نفس بالائی برخوردارند و می خواهند اعلام کنند که می توانند از عهدهُ مخاطرات زندگی سیاسی بدر آیند. اینجاست که بازهم روانشناسی سیاسی بما کمک میکند تا بدانیم که بکدام دلیل وارد صحنه سیاست شده است  و انگیزه های روانی او  چیست ؟ زیرا رفتار سیاسی رهبران ، چیزی نیست غیراز عینی کردن  انگیزه های روانی آنها.

آنچه سیاست مداران  بدون استثناُ با ورود به صحنهُ سیاست به آنها اصرار و اذعان میکنند همگی میدانیم که همانا تامین امنیت ، عدالت ، آزادی ، برابری ، رفاه و خوشبختی  است. اینکه این سیاسیون پس از ورود به میدان سیاست در مواجهه باین مطالبات و مقابلهُ آن  با سلیقه و منافع شخصی چه رفتاری از خود بروز میدهند حایز اهمیت است زیرا سیاست مداران واقعی  را  از تجاران سیاست فقط در عرصه عمل میتوان  خوبتر شناخت

روان شناسی سیاسی را  میتوان روان شناسی سیاستمدار نیز نامید بدلیلی که این شاخهُ روان شناسی بیشتر از همه شخصیت و صحت یا اختلال روانی سیاستمداران را مورد بررسی و مطالعه قرارمیدهد.