ویدا مهران‌نیا، همسر احمدرضا جلالی روز یکشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ در گفت‌و‌شنودی با رادیو فرهنگ گزارشی از آخرین وضعیت این پزشک و پژوهشگر زندانی محروم از درمان ارائه داد.
ویدا مهران‌نیا به رادیو فرهنگ می‌گوید: «با توجه به اینکه همسر من بیشتر از یک سال هست که نیاز به درمان دارد و در طول این مدت به شدت وزن کم کرده و حال او وخیم گزارش شده و در نتیجه آزمایش‌ها مشخص شده کم‌خونی شدید دارد و کمبود گلبول‌های سفید خون او به شدت برایش خطرناک است و باید فورا مورد معاینه و درمان قرار بگیرد، اما تا این لحظه به بهانه‌های واهی او را به بیمارستان منتقل نکرده‌اند».
خانم مهران‌نیا در بخشی از این گفتگو اضافه‌کرد: «او سه سال تمام است که از زندان اوین به مرخصی نیامده و با مرخصی او مخالفت می‌کنند. من امیدوارم که مسئولان قبل از انکه اتفاقی برای او بیفتد هر چه سریع‌تر با درمان او موافقت کنند.»
مشروح این گفت‌و‌شنود را بشنوید:
عفو بین الملل با انتشار یک فراخوان، خواهان اقدام فوری در خصوص وضعیت احمد رضا جلالى، پژوهشگر زندانی در زندان اوین تهران، شد که به مراقبت‌های پزشکی فوری نیاز دارد. مسئولان زندان پیشتر اعزام وی به بیمارستان را به زدن دستبند و پابند به او مشروط کردند. این رفتار ناقض اصل ممنوعیت مطلق برخوردهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی در چارچوب قوانین بین‌المللی است.
در سال گذشته، سه آزمایش خون جداگانه نشان داده که او به کمبود گلبول‌های سفید خون مبتلا شده است. به گفته‌ی پزشکی که اوایل زمستان ۱۳۹۷ وی را در زندان مورد معاینه قرار داده، پزشکان متخصص بیماری‌های خون و غدد باید در بیمارستانی بیرون از زندان به وضعیت او رسیدگی کنند. با این وجود، از آن زمان، مقام‌ها و مسئولان احمدرضا جلالی را برای دریافت مراقبت‌های پزشکی مورد نیاز به بیمارستان اعزام نکرده‌اند. او از زمان دستگیری‌اش در ۷ اردیبهشت ۱۳۹۵، بیست و چهار کیلوگرم وزن کم کرده و در حال حاضر وزن وی به پنجاه و یک کیلوگرم رسیده است.
در بهمن ۱۳۹۷، احمدرضا جلالی آماده‌ی اعزام به بیمارستانی در بیرون از زندان شده بود تا پزشک متخصصی او را مورد معاینه قرار دهد اما، در روز انتقال، به او گفته شد که انتقال‌اش مشروط به این است که با دستبند و پابند و در لباس مخصوص زندانیان به بیمارستان اعزام شود. احمدرضا جلالی به این شروط تحقیرآمیز اعتراض کرد و مسئولان نیز، در اقدامی تلافی‌جویانه، برنامه‌ی انتقال او به بیمارستان را لغو کردند. سازمان عفو بین‌الملل بر این باور است که مشروط کردن اعزام احمدرضا جلالی به بیمارستان توسط مسئولین با شرط بستن دستبند و پابند عملی غیرضروری و مغایر موازین قانونی بوده و به منظور تحقیر و تنبیه او اعمال شده است. چنین رفتاری ناقض اصل ممنوعیت مطلق برخوردهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی در چارچوب قوانین بین‌المللی است؛ مقامات ایرانی موظف‌اند که با زندانیان به شکل محترمانه و با رعایت شأن و حرمت ذاتی‌شان به عنوان انسان رفتار کنند.
احمدرضا جلالی، در آبان ۱۳۹۷، پس از دردهای شدید به بیمارستان منتقل شده و تحت عمل جراحی فتق قرار گرفت. بعد از عمل، مسئولان پاهای او را بدون هیچ دلیل و ضرورتی به تخت بیمارستان زنجیر کردند که موجب اضطراب روحی و همچنین ناراحتی جسمی او شد. کمتر از دو روز بعد، به رغم توصیه‌ی پزشکان مبنی بر این که احمدرضا جلالی باید مدت بیشتری در بیمارستان بستری باشد، مسئولان او را به زندان برگرداندند.
احمدرضا جلالی پس از یک محاکمه‌ای به شدت ناعادلانه توسط شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب تهران در مهر ۱۳۹۵ احمدرضا جلالی به اتهام «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شد. عفو بین‌الملل پیوسته اعلام کرده است که جرم «افساد فی‌الارض» به لحاظ شفافیت و صراحت فاقد شرایط لازم در قوانین جزایی بوده و ناقض اصل قانونی بودن جرایم و اصل قطعیت حقوقی است.
احمدرضا جلالی در جریان یک سفر کاری به ایران، در ۷ اردیبهشت ۱۳۹۵ دستگیر شد. او به مدت هفت ماه در زندان اوین تحت نظر مأموران وزارت اطلاعات بود. احمدرضا جلالی سه ماه در سلول انفرادی حبس بود و امکان دسترسی به وکیل را نداشت. او گفته است که، در این مدت، مورد شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی قرار گرفته تا به اتهام جاسوسی «اعتراف» کند. احمدرضا جلالی اتهاماتی را که به او وارد شده انکار می‌کند و می‌گوید که این اتهامات ساخته و پرداخته‌ی مقامات و مسئولان است.
چرا باید یک حکومت دکتری را که دارای حمایتهای بین المللی است متحم به جاسوسی کند؟ چرا باید برای خود هزینه تراشی کند ؟ به نظر من اگر کسی کاری نکرده باشد با اعتراف خودش را توی دردسر نمی اندازد. حتی در بدترین شرایط.
درود بر شما وبه سخن درستى اشاره کردید ، پرسش ما همین است و بدون پاسخ مانده است