درود وعرض ادب دارم خدمت شما عزیزان داخل وخارج ازکشور ودر هرجایی که شنونده صدای ما هستید به ویژه همشهریان فارسی زبان شهر زیبای گوتبنرگ، شنوندگان خوب برنامه اگر خاطرتان باشه در دوهفته پیشین در برنامه گام به گام به گفتمان سیاسی روز ایران مبحث مهم انفعال سیاسی را مورد گفت وشنود قرار دادیم وامروز قرار مان بررسی وضعیت ایران در انفعال سیاسی بود اما هفته گذشته ویدئوی رقص و شادی دانش اموزان مدارس آن هم با اهنگی ازخواننده اى بنام ساسی مانکن در جای جای ایران در فضای مجازی به طور وسیعی گسترش یافت وخبر ساز شد آنچه مهم می نمایدواکنش های تند وزیر اموزش وپرورش وعلی مطهری نسبت به پخش وسیع این ویدئوهاست… حال چرا شادی رقص وپایکوبی تابو می شود بهانه ای شد تا برنامه ی امروز را به موضوع تابو اختصاص دهیم با من سارا باشید در دقایق پیش رو
نبایدها و ممنوعیت ها همگی تابو هستند، ” این کار را نباید انجام دهی چون هیچوقت در خانواده ما کسی انجام نداده”. “چون در دین ما ممنوع است”. ” این عمل گناه است و تو باید تنبیه شوی” از جملاتی هستند که به نوعی تابو محسوب می شوند. تابو قوانینی است که همیشه وجود داشته و همیشه شکستن آن ها جزء دغدغه ها و مسائل مهم جامعه بوده است. تابو مفهومی است که در عین سادگی، می تواند شدیدا پیچیده و مبهم باشد. با خواندن این مطلب درباره تابوها بیشتر بدانید و جواب سوالات خود را پیدا کنید .
تابو به طور کلی به معنای ممنوعه و حرام هاست. تابوها به عقیده زیگموند فروید، قدیمی ترین و کهن ترین مجموعه قوانین بشری اند. تابوها قوانین و
ممنوعیاتی است که تقریبا تمام انسان ها طبیعتا تمایل دارند که آن ها را انجام ندهند و از آن پرهیز کنند. در فرهنگ های مذهبی، تابو به معنای هر چیز یا هر کسی است که دست زدن و نزدیک شدن به آن حرام است و با واژه ای مثل نجس و ناپاک با آن برخورد می شود . تابو اما دو معنای متضاد را در بر می گیرد، از یک طرف مفهوم مقدس که اجازه دست بردن در آن وجود ندارد و دیگری مفهوم اضطراب انگیز، پلید، نجس و خطرناک است .
ریشه تابو از کجا آمده است؟
تابو واژه ایست که از زبان پولینزی، به معنای ممنوعه و حرام می باشد. در این زبان، متضاد واژه تابو، نوآ است. یعنی عادی و معمولی و چیزی که در دسترس همگان می باشد. زیگوند فروید، روانکاو مشهور اتریشی، در کتاب توتم و تابو نیز همین تعریف را برای تابو آورده است. او تابو را چیزی فراتر از ممنوعیت های اخلاقی یا مذهبی می داند و معتقد است تابوها به خودی خود قانونی جامع و مستقل هستند .
چرا تابوها را نباید انجام داد؟
شما معمولا در زندگی خود، رفتارها و افکاری را دارید که فکر می کنید نباید انجام دهید. این ممنوعیت ها را از والدین، مدرسه و یا از جامعه آموخته اید و حتی ممکن است خودتان به آن رسیده باشید. افکاری هستند که در ذهن شما می چرخند، اما شدیدا آن ها را زننده می دانید. مثل روابط جنسی با نزدیکان درجه یک، خیانت به همسر، شکنجه و … . شما تابوها را انجام نمی دهید تا اول خودتان وجدان آسوده ای داشته باشید و دوم اینکه از طرف جامعه تنبیه نشوید. اساس کلی تمام ممنوعیت ها بر این است که
شما برای مقبولیت و پیشگیری از محرومیت، تابوها را پنهان می کنید. مسئله جاییست که شما هوس انجام تابوها را دارید و یا دائم به آن فکر می کنید،؛ پس تعارضی در درون ایجاد می شود. بین گناه و لذت نمی دانید کدام را انتخاب کنید .
تابو ها، تعارض بین هوس و مقاومت
نکته ای که در تابوها جالب است این است که خود انسان آن ها را وضع می کند و خود انسان تمایل دارد که آن قوانین و تابوهای خود ساخته را زیر پا بگذارد. بسیاری از این قوانین از باورهای دوران خود، به خصوص انسان های نخستین ناشی می شود. قوانین وضع می شود تا بقا را تامین کند، شکستن این قوانین گناهمحسوب می شود. اما همیشه بودند کسانی که با شکستن تابوها، به زمین، به زندان یا به گور تبعید شدند .
چه چیزهایی تابو است؟
همانطور که گفته شد تابوها مجموعه ای از قوانین و موارد ممنوعه می باشند. در پی جریان های و دوره های تاریخ مختلف تابوهای گوناگونی شکل گرفته است.از قدرت گرفتن کلیسا تا جلوگیری از گسترش جهل و توحش. ارتباط جنسی با اعضای خانواده. مسائل مربوط به مردگان یا تولید مثل. خوراکی ها و …
موضوعات تابوها متنوع است .
تابو با احساس گناه در ارتباط است و هرچیزی که باعث احساس گناه شود می تواند تابو باشد. به هرحال تابو بسیار گسترده است اما اگر بخواهیم مختصر بگوییم، چند دسته کلی دارد :
تابوهای اخلاقی :
آن دسته از بایدها و نبایدهای اخلاقی مثل صداقت، خیانت، عدالت، انصاف، شفقت و هر عملی که در ذهن خیلی از انسان ها به خودی خود به عنوان عمل اشتباه شناخته می شود. ممکن است از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت باشد اما این مفاهیم معمولا جهان شمول است .
تابوهای اجتماعی :
این تابوها بیشتر مربوط به هنجارهای فرهنگی هر جامعه و هر محیط است. این محیط از خانواده تا کشور یا قومیت یا نژاد گسترده است. به عنوان مثال در یکخانواده، بعد از ۹ شب به خانه آمدن تابو است. در یک فرهنگ مثل فرهنگ اعراب، ازدواج با پسرعمو و دختر عمو واجب است. در جایی مصرف الکل در خیابان و در جایی پوشش زنان موضوع تابو می شود. رابطه با محارم در دوره ای از مصر باستان جزء آداب دربار به حساب می آمد. انجام تابوهای اجتماعی،معمولا طرد از محیط و تنبیه را در پی دارد .
تابوهای مذهبی :
تابوهای مذهبی، آن دسته از قوانین و ممنوعیاتی است که در هر دین و آیینی وجود دارد و مردم خود را به انجام ندادن آن توصیه می کنند. همجنس گرایی در مسیحیت یا اسلام، مصرف خوراکی های ممنوعه، محدودیت ها و قوانین ازدواج، عدم ارتباط با نامحرم در اسلام، عدم ازدواج با نزدیکان در مسیحیت و … برخی از تابوهایی است که در ادیان مختلف وجود دارد .
تابوهای قانونی :
تابوهای قانونی، همان مسائلی است که امروزه در صورت زیر پا گذاشتن آن ها برخورد قضایی صورت می گیرد. دزدی، درگیری و آسیب رساندن به دیگران، کلاهبرداری و … از جمله این دست از تابوها می باشد .
تابوشکنی و تابو در دنیای امروز :
تعریف قدیمی تابو با تعریف امروزی آن متفاوت است. در گذشته بیشتر ناشی از باورهای مذهبی و اعتقادی بوده است اما امروزه تابو اغلب برای توصیف چیزهاییست که به لحاظ اجتماعی غیر قابل قبول یا بحث برانگیز است. برخی از تابوها همیشگی و برخی قابل تغییر است. این تغییرات به عنوان تابو شکنی و هنجار شکنی شناخته می شود که گاهی درست و گاهی اشتباه است. عمده این تابوها در جامعه امروزی ما، صحبت بی پرده درباره مسائل جنسی بدون توجه به بحث بهداشتی و آموزشی آن، صحبت علنی از مصرف مواد مخدر، ارتباط با جنس مخالف، نوع پوشش و … که در گذشته تابو بوده است
واما سخن اخر اینکه مستندات وتحقیقات روانشناسان بر این یافته ها استوار است که سرکوب احساسات در قالب تابوها به قدرت بخشیدن وقوی شدن میل ها واحساسات منع شده می انجامد حکومت ۴۰ ساله اخوندی اکنون پس از سالها تجربه ی ناموفق در زمینه تابوسازی های احتماعی و اخلاقی ومذهبی نه تنها از جامعه اتوپیایای دینی خود میلونها سال فاصله گرفته است بلکه جامعه را به فساد پنهان وخارج از کنترل نیز در اورده است ومردم را واد ار به زیست های چندگانه کرده است ودر این میان هر انچه حقوق اساسی وازادی های وپایه ی انسانی چون حق شادی وحق انتخاب پوشش را از مردم دریغ کند نتیجه معکوس خواهد گرفت. حال دیگر مردم به کمک رسانه های اجتماعی به هر شکلی مخالفت خویش را با این تابوها اعلام کرده وفریاد خواستهای حداقلی وازادیهای مشروع خویش را اعلام می کنند…وجای تاسف عمیق اینکه در برابر انزوا وانفعال عظیم سیاسی ایران حاکمان هنوز برایشان شادی مردم دغدغه است…..