آنچه در برنامه این هفته فراهم آورده شده :
١-تبریک به گلرخ عزیز و خانواده اش برای ازادی او از زندان، به امید ازادی تمامى زندانیان در بند حکومت اسلامی . یک تاکید مجددا روی نکته ای که گلرخ عزیز در یکی از دیدارهایش مطرح کرده است . تعداد زیادی از زندانیان که در زندانهای جمهوری اسلامی هستند که اسمی از آنها نیست باید صداى آنها باشیم تا اسم شان همه جا مطرح شود. به نظر من این مسئولیت بزرگ را ابتدا باید خانواده های این عزیزانان به عهده بگیرند هر چند می دانم که بطور واقعی زیر فشار حکومت اسلامی هستند اما باید این را تحمل کرد و حرف زد به خاطر عزیزانشان ،به امید ازادی تمامی زندانیان سیاسى و عقیدتى
٢-برای اجرای عدالت باید بعد از سرنگونی حکومت اسلامی دادگاههای مردمی برگزار کنیم . در همین رابطه باید از تجربیات کشورهای دیگر استفاده کنیم ، یکی از مهمترین جنبش دادخواهی که در دنیا هم شناخته شده است جبنش مادران آرژانتین که به مادران میدان مایو ، مادران روسری سفید معرف هستند .
٣- بعد از سر کار آمدن دولت نظامی آرژانتین این جنبش دا خواهی هم شکل گرفت . از سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ که دولت نظامی در قدرت بود ، طبق آمارهای که هست از ۱۵۰۰۰تا ۳۰۰۰۰ نفر اعدام یا ناپدید شدند. اولین تجمع مادران میدان مایو در سال ۱۹۷۷ شکل می گیرد ، با اینکه بیش از دوازده نفر نبودند مورد سرکوب رژیم قرار می گیرند . چهار نفر از مادران را به همراه تعداد دیگری دستگیر می کنند و به قتل می رساند. اما حرکت و تجمع مادران ادامه پیدا می کنند.تا الان نزدیک به ۲۰۳۷ تجمع داشتند . تعدادی زیادی را محاکمه کردند . تعدادی از زندانیان دختر را که در آن دوران دستگیر کرده بودند ، بار دار بودند که بعد از بدنیا آوردن فرزندشان آنها را اعدام کردند و بچه ها را به خانواده های ارتشی دادند. یکی از عرصه های کاری مادران آرژانتین پیدا کردن نوه هایشان هست که تا الان نزدیک به ۱۲۰ نفر ار آنها را پیدا کردند. به امید دادگاههای مردمی در ایران .