شاهرخ مسکوب زاده ۱۳۰۲ خورشیدی در بابل. دوره ابتدایی را در مدرسه علمیه پشت مسجد سپهسالار تهران گذراند. از کلاس پنجم ابتدائی مطالعه رمان و آثار ادبی را شروع کرد. سپس در اصفهان تحصیل کرد. پس از پایان
تحصیلات دبیرستان در سال ۱۳۲۴ او از اصفهان به تهران می‌آید و در رشته حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل می‌شود؛ و در همین سالهاست که به روزنامه «قیام ایران» می‌رود و برای آنها تفسیر اخبار خارجی می‌نویسد و این «اولین کارنویسندگی» او بود. علاوه براین مسکوب در این سالها زبان فرانسه را می‌آموزد و گرایش چپی اش و اشتیاق فراوان برای دانستن اطلاعات روز، مطبوعات چپ فرانسه یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌های او دراین باره است.
گرایش سیاسی او به چپ باعث می‌شود که در فروردین ماه سال ۱۳۳۰ در آبادان دستگیر و روانه زندان شود؛ که البته خودش می‌گوید: «این بار دومی بود که به زندان می‌افتادم. بار اول بیست و چهار ساعت بیشتر نبود.» و آن بار اولش سال ۱۳۲۷ بوده است. «بیست و چهار ساعت در شهربانی نگه‌ام داشتندو بعد ولم کردند.» ولی در سال ۱۳۳۰ یک ماه تمام در زندان می‌ماند و در اردیبهشت همان سال آزاد می‌شود و «بعد از اینکه از زندان درآمدم منتقلم کردند شیراز». مسکوب یک بار دیگر یعنی در اسفند سال ۱۳۳۳ و چندماه پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ دوباره دستگیر می‌شود و تا اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در زندان می‌ماند.
نخستین نوشته‌هایش را در سال ۱۳۲۶ با عنوان تفسیر اخبار خارجی در روزنامه قیام ایران به چاپ رساند. پس از کودتای ۲۸ مرداد در اوایل اسفند ۱۳۳۳ به زندان افتاد و به سختی شکنجه شد. در زندان دو چیز او را زنده نگه داشت، یکی مادرش و دیگری دوستش، مرتضی کیوان، که در مهرماه همان سال تیر باران شده بود.
شاهرخ مسکوب در روزهای پس از انقلاب زمانیکه دانست نوشتن و انتشار عقایدش در ایران امکان‌پذیر نیست، ایران را ترک کرد و در مدرسهٔ مطالعات اسلامی پاریس مشغول به کار شد. پس از تعطیلی مدرسه دیگر ممر درآمدی نداشت و ناگزیر در عکاسی خواهرزاده‌اش مشغول به کار شد پشت پیش‌خوان عکاسی کار و همان‌جا هم زندگی کرد.
شاهرخ مسکوب سرانجام در تاریخ بیست و سوم فروردین ١٣٨۴ به علت ابتلا به سرطان خون در پاریس دیده از جهان فرو بست. پیکر وی در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شده است.
از آثار این نویسنده:
– مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار (۱۳۴۲)
– سوگ سیاوش (۱۳۵۰)
– در کوی دوست (۱۳۵۷)
– ملیت و زبان (۱۳۶۲)
– چند گفتار در فرهنگ ایران (۱۳۷۱)
– خواب و خاموشی (۱۳۷۳)
– درباره سیاست و فرهنگ (۱۳۷۳)- هویت ایرانی و زبان فارسی (۱۳۷۳)
– ویراستاری تن پهلوان و روان خردمند (۱۳۷۴)
– ترجمه خوشه‌های خشم به همراه ع.احمدی (۱۳۲۸)
– افسانه‌های تبای (۱۳۵۶۹
– پرومته در زنجیر (۱۳۴۱)
– غزل غزل‌های سلیمان (۱۳۷۳)