به همه شنوندگان رادیو فرهنگ سلام دارم . این آخرین برنامه کارگری سال۹۷ است و پیشاپیش برای همه کارگران و زحکتکشان و اردوی پر شمار کار بهترین ها را آرزو دارم . آرزومند این هستم که سفره اردوی پر شمار کار رنگین و رنگین تر گردد و زندگانی آنان شادمان تر از گذشته به پیش رود .
متاسفانه آنچه را که رد سال پشت سر گذاشته دیده ایم همه اروی عظیم و میلیونی کار رد کشور به دشوار ترین شکل ممکن زندگانی خود را پست سر گذاشتند . شاهد بودیم که در تمامی سال ۹۷ بازنشستگان یعنی مادران و پدران خسته دیروز مان ، رانده از کار و مانده در کشاکش چزخه پر تناقض زندگی به دفعات رد خیابان بودند و شعار می دادند اگر یک اختلاس کم بشه ؛ مشکل ما حل میشه ولی می بینیم که هرروز در گوشه زا کشور اختلاس های میلیاردی صورت می گیرد . و پرواز پشت پرواز به استرالیا – کانادا – و کشور های عربی خلیج فارس یا بخشا ترکیه و دیگر کشور های جهان که رد پای پلیس متروپل هم به آنان نمی رسد . در مقابل آنان این نیروی عظیم رد سال پشت سر گذاشته از خود نشان داد در سال جدید ۹۸ نیز با دشوار روبرو خواهد بود اما دو تجربه گرانبهای بازنشستگان مطالبه گر چراغ راهنمای جنبش مطالباتی در سال جدید است. ما به سهم خویش ، با همه وجود آرزو داشتیم که سالی که از راه می رسد سال آسایش، رفاه و آرامش عموم بازنشستگان کشور و زندگی شاد و رها از دغدغه های معیشتی آنان می بود، اما دریغ که همه داده های موجود نشان می دهد که سال ۹۸ سال دشواری های بیشتر و تنگناهای نفس گیرتربرای این قشر زحمتکش است. ولی دشواری ها پرشمار است …. بازنشستگان، خاصه در سه ماهه آخر سالی که آخرین نفس هایش را می کشد دو درس بزرگ و پراهمیت به جنبش مزد و حقوق بگیران کشور دادند که توجه به آنها در سال ۹۸ و در مواجهه با دشواری ها الزامی است.
با وجود اختلافات و دسته بندی های مختلف که بخش مهمی از آنها هم در فضای غیر شفاف تحمیل شده به جریان های مستقل مطالبه گر تا حدی اجتناب ناپذیر است توانستند با پل زدن برشکاف ها بر پایه مطالبات مشترک اقدام جمعی صورت دهند
دوم آنکه در اعتراضات خود با صراحت از مطالبات سایر گروههای مطالبه گر هم سرنوشت اعلام حمایت کرده و از همبستگی با کارگران، معلمان، پرستاران و سایر گروههای مزدبگیر خودداری نکردند.
تجربه مطالبه گری بازنشستگان نشان می دهد که بدون همگرایی اردوی بزرگ کار و زحمت کشور بر پایه فصل مشترک های مطالباتی، بدون حضور انبوه در اجتماعات اعتراضی، بدون حمایت های سازمان یافته هر چه وسیع تر از هر جنگ مستمر مطالباتی، امیدی برای رسیدن به مطالبات برحق هیچ بخشی از مطالبه گران فراهم نیست و هر «دستاوردکی» هم که حاصل آید بسرعت و در اولین پیچ توازن قوا به ضرر مطالبه گران بازستانده شده و با تعرضات بیشتری همراه خواهد شد.
دو تجربه گرانبهای بازنشستگان مطالبه گر چراغ راهنمای جنبش مطالباتی در مواجهه با دشواری هایی سال جدید است. روزهای پشت سر گذاشته شاهد دهها حرکت اعتراضی بودیم …. از جمله در روز شنبه ، تجمع کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در مقابل ساختمان معاونت اجرایی قوه قضاییه در اعتراض به معطل ماندن بی جهت پرونده در دادگاه. مدیرعامل شرکت واحد و هیات مدیره تعاونی که مجموعه ای از مدیران شرکت واحد هستند با اعمال نفوذ و قدرت با سوء استفاده از نوشته ای که تاریخ امضاهای آن نیز مخدوش و غیر واقعی است از دادگاه دستور موقت برای جلوگیری از اجرای رای قطعی را گرفته اند.
شاهد این بودیم که عفو بین‌الملل فرانسه برای تحویل نامه‌های درخواست آزادی آتنادائمی از سوی فعالان عفو بین‌الملل و شهروندان فرانسوی به سفارت ایران در پاریس مراجعه کرد. سفارت ایران از تحویل گرفتن این نامه‌ها خودداری کرد. در خبر ها بوده که کارخانه واکسن‌سازی مهاباد تعطیل شد. با خبر شدیم که رد رابطه سفره خایل کارگران ، بحث های مربوط به دستمزد کارگران رد کریدور های بسته بین نمانیدگان دولت به مثابه بزرگترین کارفرما ، نمانیدگان کارفرمایان و نماندیگان خود برگزیده شورای عالی کار که همان ابوابجمعی خانه کارگر و شوراهیا اسلامی اند ، علیرغم اینکه هر دو گروه ذینفع حضور داشتند راه به جایی نبردند و بر پاه خبر بیرون آمده از مجلس از زبان خانم زهرا ساعی نماینده مجلس از تبریز امروز در جمع روسای شورای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی گفته: «بر اساس اطلاعات رسیده در آخرین جلسه شورایعالی کار کارفرمایان افزایش حدود ۵ /۲۳ درصدی را مطرح کرده‌اند که نمایندگان کارگری به حالت اعتراض جلسه را ترک کرده‌اند.» ، بدین ترتیب هیچ مسئله ای حل نشد و موضوع دستمزد همچنان بی پاسخ مانده است . بار دیگر برای همه شندگان بهترین ها را آرزو دارم . باشد که نوروز پیشروی برای توده کارگران و زحمتشکان فرخنده و رها باشد و … با هم به پای این گفتگو بنشینیم .