«مریوان کرکوکی»، زندانی سنی مذهب اهل عراق، به دلیل عدم تحقق وعدههای مسئولان قضایی، مبنی بر انتقال او به کشورش از روز شنبه ۴ اسفندماه ۹۷، دست به اعتصاب غذا زدهاست.
به گزارش رادیو فرهنگ، مریوان کرکوکی (نجف عبدالرحمن) زندانی سنی مذهب اهل عراق که شش سال و چهارماه از دوران محکومیت ۷ سال و نیم خود را پشت سرگذاشته، از روز شنبه ۴ اسفندماه ۹۷ به دلیل مخالفت وزارت اطلاعات و مسئولان قضایی با استرداد به کشورش، دست به اعتصاب غذا زدهاست.
منبع مطلعی در خصوص آخرین وضعیت این شهروند زندانی اهل عراق گفت: «آقای کرکوکی از حق ملاقات و تلفن محروم است و حقوق ابتدایی او طی این سالها بارها نقض شدهاست و اکنون هم با انتقال او به عراق امتناع میکنند. وی به همین دلیل اعلام کرده، تا زمانی که خواستهاش محقق نشود از اعتصاب غذایش دست نخواهد کشید».
در این شش سال که از حبس مریوان کرکوکی میگذرد تا کنون چندین بار زندانیان عراقی به کشور خود بازگردانده شدهاند، ولی در همه این موارد، نام این زندانی حذف شده و مسئولان قضایی و وزارت اطلاعات با انتقال او به کشورش مخالفت میکنند.
بنا به گزارش منابع مطلع؛ طی روزهای اخیر دستکم ۱۳۰ زندانی عراقی با زندانیان ایرانی مبادله میشوند، اما نام «مریوان کرکوکی» در میان این افراد نیست.
آقای مریوان کرکوکی گفتهاست “مادامی که به درخواست او رسیدگی نشود از اعتصاب غذایش دست نخواهد کشید”.
وی نامهای به مسئولان قوه قضاییه نوشته و دلایل اعتصاب غذای خود را برشمردهاست، اما مقامات زندان نامه وی را به دست رئیس زندان و مقامات مربوطه نرساندهاند.
در نامه مورد اشاره وی گفتهاست: «در طول این سالها به من حتی یکروز هم مرخصی ندادهاند. با عفو مشروط من مخالفت کردهاند و هیچ کدام از حقوق ابتدایی ام من رعایت نشدهاست، از تماس تلفنی و حق ملاقات محروم هستم و در پاسخ به خواستههایم به من گفتهاند “تو را به انتقالی منتقل میکنیم”».
مریوان کرکوکی شش سال و چهار ماه حبس از هفت سال و نیم دوران محکومیت خود را پشت سر گذاشته. پدرش توسط نیروهای صدام کشتهشده و مادرش نیز به دلیل کهولت سن و بیماری فوت کردهاست و اکنون تنها خواستهاش این است که باقیمانده دوران محکومیتش را در سرزمین پدریاش سپری کند و مانند زندانیان دیگر که وضعیتی مشابه او داشتهاند به کشورش بازگردانده شود.
شنیدهها حاکی از آن است که این زندانی سنی مذهب، تا کنون حدود ۲۰ نامه به “دادستان”، “دادیار”، “مسئولان قوه قضاییه”، “وزارت اطلاعات” و “سفارت عراق” جهت رسیدگی به وضعیتش نوشته، اما هیچیک به دست مسئولان مربوطه نرسیدهاست.
بنا به اظهارات، این زندانی اهل کرکوک، در ۱۶ سالگی به هدف رفتن به اروپا وارد ایران شد و در ۹ آذر ماه ۱۳۹۱ در تهران به دلیل اقامت غیرقانونی و نداشتن پاسپورت بازداشت و پس از یکشب، از آگاهی شاپور به زندان اوین انتقال دادهشد.
این شهروند کُرد سنی مذهب تبعه عراق که هم اکنون، در زندان رجاییشهر کرج محبوس است، مدت ۷ ماه را در انفرادیهای وزارت اطلاعات در بند ۲۰۹ اوین سپری کرد. و در طول این مدت، زیر فشار وزارت اطلاعات و شکنجههای جسمی و روحی قرار گرفت و سپس به زندان امنیتی میدان نفت کرمانشاه منتقل شد و مدت ۴۰ روز در آن زندان به شدت تحت فشار بود.
سپس وی را به سالن ده زندان رجائیشهر کرج انتقال دادند و پروندهی او برای دادرسی به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب ارجاع دادهشد.
این در حالی بود که وزارت اطلاعات، این زندانی را از حق داشتن وکیل محروم کرده و همینطور درخواستهای مکررش جهت اطلاع به سفارت عراق و نماینده حکومت اقلیم کردستان رد شد.
این زندانی اهل عراق، توسط قاضی مقیسه، در دادگاهی غیرعلنی، محاکمه شد و با وجود رد کردن همه اتهامات طرح شده علیه خودش، دادگاه، او را به ارتکاب ۸ فقره جرم امنیتی محکوم کرد و به ۳۳ سال و ۳ ماه حبس تعزیری محکوم شد. از جمله اتهاماتی که به آقای کرکوکی تفهیم شد، میتوان، “اقدام علیه امنیت کشور”، “حمل سلاح جنگی”، “استفاده از لباس نظامی” و تهدید با سلاح” را برشمرد.
منابع آگاه گفتهاند: «قاضی پرونده بدون روشن کردن مصداق اتهامات مذکور و اثبات ادله و با وجود انکارهای آقای کرکوکی، او را محکوم به ۳۳ سال و ۳ ماه حبس کرد و با وجود اعتراضهای پی در پی وی، مراجع قضایی، اعتنایی به سخنان او نکرده و در نهایت حکم صادر شده، در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد».
لازم به توضیح است؛ قانون تجمیع جرایم (ادغام) شامل حکم صادره شد و حکم او به ۷ سال و نیم کاهش یافت.
وی اکنون در هفتمین سال از حبس خود در زندان رجاییشهر کرج بهسر میبرد و گفته شده، وزارت اطلاعات از استرداد این زندانی اهل سنت به کشورش جلوگیری میکند.
او که در اندرزگاه ۷ سالن ۲۱ زندان رجاییشهر محبوس است، از تماس تلفنی و ملاقات محروم بوده و مدتهاست، به خانواده او اجازه دادهنشده، وسایل شخصیاش، مانند لباس و مایحتایج اولیه را تحویل او دهند.
مریوان کرکوکی، پدر و عموی خود را در کشتارهای دسته جمعی انفال سال ۸۸ میلادی از دست داده است و مادرش نیز بر اثر بیماری و کمبود امکانات پزشکی در سال ۱۹۹۵ فوت کرده است.
خانواده این زندانی، از سازمانهای حقوق بشری خواستهاند که جهت استرداد وی به عراق یا آزادی او اقدامی فوری انجام دهند.