در برنامه امروز رادیو فرهنگ همراه شدیم با خانم مریم شیشه گر فعال سیاسى و در مورد شرایط پناهجویان در کشور صربستان و علت و ریشه یابى خروج ایرانیان از کشور و تقاضاى پناهندگى به گفتگو پرداختیم ، همچنین در ادامه این گفتگو به مورد نقض آشکار و فاحش حقوق بشر در ایران و شکنجه سازمان یافته هم میهنان اشاره گردید . ایرانیان به دنبال آزادی و آرامش روانه سرگشتگی شده اند . دست یاریشان را چه کسی خواهد گرفت؟ کودکان آواره این دیار در کدام خانه به آسایش خواهند خفت ؟دفتر آینده این مردم را کدام سیاست نانوشته خواهد گشود؟ مردمانی که سالهاست که شنیده نشده اند نادیده پنداشته شده اند و حالا در جستجوی یک آینده روشن سرزمین مادریشان را بدرود گفته اند.
فعالین مدنی و سیاسی تنها به صرف باورشان بدون هیچ پشتوانه و با دستهای خالی با حکومتی مبارزه می کنند که امیدی به اصلا ح پذیرش نیست آنها به حمایتی از جنس واقعیت نیاز دارند و این سخن به جاست که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود … در پایان خانم شیشه گر یکى از آخرین سروده هاى خود را براى شنوندگان میخوانند :
حالم را می فهمی؟!
نمی خواستم تبعید را زیسته باشم
بیگانگی را !
تنهایی را !
اما رفیق
بگو ٫ پیش از این
من در کدام خیابان وطن جا مانده ام ؟
توجه شما را به شنیدن این گفتگو جلب مینماییم