جمعی از معلمان زندانی در بیانیهای به برخی حوادث اخیر از جمله سوختن چند دانشآموز و مرگ ده دانشجو واکنش نشان دادند. آنها میگویند این حوادث نشان میدهد که کمبهاترین چیزها برای مسئولان جان فرزندان این ملت است.
به گزارش دویچه وله، جمعی از معلمان محبوس در زندان اوین در بیانیهای که در شبکههای اجتماعی منتشر شده، به برخی حوادث اخیر از جمله سوختن چند دانشآموز در زاهدان و مرگ ده دانشجوی دانشگاه آزاد تهران واکنش نشان دادند.
در این بیانیه آمده است: «هنوز درد ناشی از سوختگی منتهی به فوت کودکان بیگناه در حادثه واژگونی بخاری نفتی در مدرسه غیرانتفاعی اسوه حسنه زاهدان التیام نیافته بود که حادثه غمبار دیگری جامعه را به شدت متاثر نمود.»
نویسندگان بیانیه میگویند: «مرگ جانسوز ۱۰ دانشجو و مصدومیت تعدادی دیگر در واقعه سقوط اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات از دانشگاههای مهم تحصیلات تکمیلی، یک بار دیگر این واقعیت را به اثبات رساند که گویا برای برخی مسئولان کشور، کمبهاترین چیزها جان فرزندان این ملت است.»
در آتشسوزی یکی از کلاسهای مدرسه پیشدبستانی “اسوه حسنه” در زاهدان، چهار دختربچه جان خود را از دست دادند. این حادثه روز سهشنبه ۲۷ آذر (۱۸ دسامبر ۲۰۱۸) رخ داد. یک هفته پس از آن، حادثه تلخ دیگری افکار عمومی در ایران تکان داد. روز سهشنبه چهارم دی (۲۵ دسامبر) اتوبوس حامل دانشجویان واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد حین حرکت در محوطه این دانشگاه واژگون شد. در این سانحه ۱۰ نفر جان خود را از دست دادند و ۲۶ نفر نیز مصدوم شدند.
در بیانیه معلمان زندانی در زندان اوین گفته شده: «به راستی آیا مایه شرمندگی نیست که دانشآموزان و دانشگاهیان با وجود پرداخت شهریههای سنگین، آن هم در شرایط پرفشار اقتصادی از حداقل امکانات رفاهی محروم بوده و خانوادههایشان باید نگران حوادث ناشی از استفاده وسایل غیر استاندارد در محیطهای آموزشی باشند؟!»
زندانیان سیاسی امضاکننده بیانیه افزودهاند: «آیا نباید به حال این ملت گریست، وقتی که گفته میشود تعداد تلفات جادهای کشور به واسطه استفاده از خودروهای بی کیفیت تولیدشده در داخل، آن هم توسط عدهای خاص از آمار کشتههای برخی جنگها بیشتر است؟!»
در ادامه این بیانیه آمده است: «شوربختانه وقوع حوادث پی در پی که هرکدام از دیگری دردناکتر است باعث شده که از حساسیت مسئولان و شاید مردم به تدریج کاسته شود وعمق فاجعههای رخ داده به درستی درک نشود، فجایعی که هرکدام به تنهایی قابلیت ایجاد تغییرات گسترده در سیاستها و استعفاهای دسته جمعی مدیران توسعه یافته را داراست.»
این بیانیه را حامد آئینهوند، آریاسب باوند، محمود بهشتی لنگرودی، محمد حبیبی، حسین سرلک، اسماعیل عبدی، روزبه مشکینخط، رضا ملک و تقی نظری امضا کردهاند.