این هفته پیرامون : امروز را روز جهانی منع خشونت علیه زنان می نامند؟ در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ که سه خواهر با نام میرابل در جمهوری دومینیکن در مبارزه علیه دیکتاتوری آن کشور بازداشت و زندانی می شوند و سپس مورد تجاوز و شکنجه قرار گرفته و در نهایت توسط حکومت به قتل می رسند. این قتل آنها را به «نمادی از مبارزات مردمی و فمینیستی» تبدیل کرد و در نتیجه مبارزات پیگیر زنان، سازمان ملل متحد در ۱۷اکتبر سال ۱۹۹۹ این روز را روز جهانی منع خشونت علیه زنان اعلام نمود. تمام کسانی که خواهان برابری، آزادی و عدالت می باشند، بر ضرورت مبارزه برای پایان دادن به انواع خشونت علیه زنان تاکید کرده و در راستای آگاه سازی، همراهی و مبارزه می کنند.
خشونت علیه زنان، خشونت علیه تمامی افراد جامعه می باشد که حاصل تحمیل قوانین مبتنی بر تبعیضات جنسیتی است. این خشونتها تجلی رابطه قدرت نابرابر حاکم بر جامعه بوده که منجر به سلطه مردان بر زنان شده است. در همه کشورها این خشونتها وجود دارند اما هر جا که زنان مبارزه کرده اند دستآوردهای بزرگی داشته اند.
آنچه خشونت محسوب می شود اِعمال تبعیضهایی مانند خشونتهای خانگی، تجاوز، خرید و فروش زنان، تن فروشی اجباری، بردگی، وادار کردن کودکان به ازدواجهای اجباری و… در بسیاری از جوامع است.
مبارزه علیه این نابرابریها مستلزم یک مبارزه همه جانبه و پیگیرانه می باشد. در ایران طی نیم قرن اخیر زنان در حوزه های مختلف تحت خشونت و تبعیضات جنسیتی مختلف قرار داشته اند؛ از نظر اقتصادی به مردان وابسته بوده و در صورت اشتغال، در مقابل کار برابر، دستمزد نابرابر دریافت می کنند و در صورت تعدیل نیروی کار، این زنان هستند که اخراج می شوند.جا دارد در برنامه کارگری رادیو فرهنگ ،روز جهانی منع خشونت علیه زنان را پاس بداریم. روز شنبه سوم آذر حداقل شش تجمع اعتراضی به شرح زیر برگزار شده است:
-راه پیمایی و تجمع کارگران بخش‌های مجتمع صنعتی نیشکر هفت‌تپه در شوش
-راه پیمایی و تجمع کارگران گروه ملی فولاد اهواز در شهر اهواز
-تجمع گروهی از کارگران کارخانه روغن جهان در مقابل استان داری زنجان
-تجمع و اعتراض کارکناس بیمارستان خمینی طی چندین روز در شهر کرج
-تجمع کشاورزان شرق اصفهان برای بدست آوردن حقابه قانونی در شهر زیار
-تجمع مالباختگان شرکت ارکا خودرو کرمانشاه مقابل استانداری شهر ؛ در استان گیلان دو فعال مدنی استان گیلان به نام‌های روزبه و بابک علیپور از تاریخ ۱۳ آبان بدون توضیح مشخصی بازداشت شدند و هنوز از وضعیت آنها خبری نیست. این دو برادر از ساکنان یکی از روستاهای حومه رشت و فعال در حوزه زنان بودند. ماموران امنیتی همان روز به تفتیش خانه مادری آنها پرداختند و برخی از وسایل این دو برادر را بدون حضور آنها ضبط کردند.
خانواده این دو برادر علی رغم پیگیری‌های متعدد تا کنون هیچ پاسخ شفافی مبنی بر دلیل بازداشت دریافت نکرده‌اند.
هفته گذشته برادران علیپور به بندعمومی زندان لاکان رشت منتقل شدند و به صورت شفاهی به خانواده آنها اعلام شد که برای هر کدام وثیقه به میزان ۵۰ میلیون تومان تهیه کنند. در رابطه با تحصن دو روزه آبان ماه معلمان ، ۱۳روز از بازداشت موقت محمدرضارمضانزاده، عضو هیات مدیره انجمن صنفی معلمان استان خراسان شمالی گذشت.
محمدرضا رمضانزاده پیش از این در جریان تحصن مهرماه دستگیر شد و سپس قبل از تحصن آبان مجددا بازداشت شد در حالی که هیچ فعالیتی نداشت. شورای هماهنگی به بازداشت وی و سایر معلمان اعتراض کرده است. همچنین شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران طی بیانیه ای در خصوص برگزاری موفقیت آمیز تحصن سراسری فرهنگیان در آبان ۹۷ یادآور شدند که ما خواستار آزادی تمام معلمان بازداشتی بدون پیش شرط هستیم. محمدرضا رمضان زاده ، حسین رمضانپور ، علی فروتن ، علی کروشات ،پیروز نامی ، محمدعلی زحمتکش، امید شاه محمدی و …باید فورا آزاد شوند. و این جدا از در زندان ماندن محمود بهشتی لنگرودی – اسماعیل عبدی و محمد حبیبی همچنان در زندانند . جدا از این عباس واحدی معلم و مترجم کتاب ، با پای های زنجیر شده در زندان نگه میدارند و دخترش با همه یگیری های لازم هنوز او را نتوانست ملاقات کند.
همچنین شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ، طی نامه شرگشاده ای به وزیر آموزش و پرورش بطحایی می نویسد :
به عنوان ختم کلام ، این نامه گلایه نیست، زیرا ما معلمان تحولخواه و عدالت طلب، اراده کرده ایم طرحی نو در سپهر آموزشی و اجتماعی کشور در اندازیم تا بر اساس آن بتوان دانش آموزانی آزادیخواه،، عدالتجو، پرسشگر، خلاق، منتقد، کوشا، شجاع، مسئولیت پذیر، وطن دوست و … تربیت کنیم.
معلمانی که خود به صفت آزادگی، آزادیخواهی، عدالتجویی و ستم ستیزی آراسته نباشند، نمی توانند شهروندانی تربیت کنند که شایسته زندگی انسانی باشند. از این منظر به عنوان اتمام حجت رو به شما و خطاب به تمام مسئولان می گوییم : بعنوان وزیر آموزش و پرورش وظیفه دارید به وعده های خود عمل کنید:
دفاع از حقوق معلمان و آزادی معلمان زندانی از وظایف بی چون و چرای شماست.
تأمین بودجه عادلانه برای تحقق مطالبات صنفی و آموزشی وظیفه ی اصلی شماست.
چنانچه این خواسته ها محقق نشوند، این شما هستید که فراخوان اعتراضات بعدی را صادر کرده اید نه ما. بباید چاره ای دیگر اندیشید.
ما دو باره می آییم
اما در جنوب ایران در دو شهر اهواز و شوش کارگران گروه ملی فولاد اهواز و کارگران نیشکر هفت تپه ، طی روزهای متوالی روی پای خود ایستادند تا به حقوق خود دست یابند . هنوز خانم ستوده قلیان و اسماعیل بخشی در زندانند و همه آنهایی که بعد از پانزده روز سکوت به صدا در آمده اند همواره جانب چرخه سرمایه را دارند و کمتر با منافع کارگران همره اند. کارگران همچنان در خیابان مقاومت می ورزند تا داد خود ستانند.
کارگران روغن نباتی جهان روز شنبه سوم آذرباردیگردر اعتراض به بلاتکلیفی شغلی و ۱۰ماه مزدمعوقه تجمع کردند. به جای رسیدگی یکی ازمسولان استانی به دروغ اعلام کرده که مطالبات کارگران پرداخت شده است .
همینطور کارکنان بیمارستان خمینی کرج روز ۳ آذر بار دیگر با برگزاری تجمع اعتراضی در خیابان اصلی روبروی بیمارستان، خواستار رسیدگی مسئولان به یک‌سال معوقه دستمزدشان و وضعیت نابسامان بیمارستان شدند. بعنوان آخرین خبر بگویم براساس خبرها و گزارش ها پس از عقیم ماندن طرح مصادره اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه،جلوگیری از اعتراضات خیابانی در شوش و پایان دادن به موج همبستگی با کارگران معترض، بار دیگر تهدید به برخورد با خانواده های کارگران فعال در اعتراضات خیابانی و سندیکا و مجمع کارگران در دستور نیروهای اطلاعاتی قرار گرفته و وضعیت دشواری برای فعالین ایجاد کرده است. و … با هم به پای این گفتگو بنشینیم .