کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران می‌گوید وضعیت آزادی رسانه‌ها و مطبوعات در دولت حسن روحانی پیشرفت چندانی نکرده است. این انجمن غیردولتی که دفترش در شهر نیویورک آمریکاست در گزارش جدید خود به افزایش فشار بر روزنامه‌نگاران ایرانی در داخل و خارج از این کشور، نظارت بر عملکرد آنها در فضایی همراه با ارعاب و تهدید و بسته شدن پیام رسان‌هایی چون تلگرام اشاره کرده است. کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران از رئیس‌جمهوری ایران خواسته به تعهداتش درباره آزادی مطبوعات پایبند باشد. در ابتدای گزارش این انجمن که ماموریت خود را دفاع از روزنامه‌نگاران و رسالت حرفه‌ای آنها تعریف کرده آمده “حسن روحانی پنج سال پیش با وعده به تلاش برای آزادی مطبوعات وارد انتخابات و پیروز آن شد”.
“اگر چه از زمان روی کار آمدن دولت آقای روحانی اوضاع نسبت به دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد بهبود یافته من جمله بازداشت و زندانی کردن روزنامه‌نگاران کاهش محسوسی داشته اما وضعیت سانسور و سرکوب دست نخورده باقی مانده و چه بسا در چند سال اخیر تقویت شده است.”در ادامه گزارش جدید کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران نموداری از مقایسه اوضاع در ۱۰ سال گذشته در ایران وجود دارد که نشان می‌دهد در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) و همزمان با اعتراضات در ایران به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری، روند بازداشت و زندانی کردن روزنامه‌نگاران رشد صعودی چشمگیری داشته است؛ به طوری که از ۵ زندانی در سال ۸۷ به ۲۳ روزنامه‌نگار زندانی در سال ۸۸ و سپس ۳۴-۵۲ زندانی در سال ۸۹ افزایش پیدا کرده بوده است.
در این جدول تعداد روزنامه‌نگاران زندانی در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) و به هنگام پیروزی حسن روحانی در انتخابات ۳۵-۵۰ نفر گزارش شده که با آغاز به کار دولت حسن روحانی به ترتیب در سال ۹۳ به ۳۰؛ سال ۹۴ به ۱۹؛ سال ۹۵ به ۸ و سال گذشته (۱۳۹۶) به ۵ نفر کاهش یافته است. با وجود این تهیه‌کنندگان این گزارش به ممنوع بودن قلم زدن در حوزه‌های مربوط به سپاه پاسداران، شورای نگهبان یا قوه قضاییه ایران اشاره کرده‌اند و آن را دلیلی از “بسته ماندن و سانسور رسمی در فضای مطبوعات” در ایران دانسته‌اند. همزمان در این گزارش از افزایش دسترسی مردم ایران به گوشی‌های تلفن همراه هوشمند که امکان دسترسی به رسانه‌ها، ارتباطات بین فردی و زمینه شهروند-خبرنگاری را توسعه می‌دهند، به عنوان یک شاخص قابل توجه یاد شده است. بنابر این گزارش در حالی که تعداد دارندگان موبایل های هوشمند در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) حدود ۵۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه بوده در سال ۲۰۱۶ (دو سال پیش) این تعداد به بیش از ۸۰ میلیون گوشی رسیده است.
در ادامه این گزارش هم چند روزنامه‌نگار ایرانی مقیم خارج از این کشور ضمن اشاره به محدودیت‌های فراوان برای فعالیت روزنامه‌نگاری تحقیقی و آزاد در ایران به نتایج ادامه فضای همراه با اراعاب و تهدید اشاره کرده و “خودسانسوری” در میان روزنامه‌نگاران داخل ایرانی را یکی از عواقب ادامه چنین شرایطی دانسته‌اند.
منبع بى بى سى