لبخند سر خط
مینویسم
داریوش کوهستانی و شادی برزگر
بخوانید بازنشستگان تنها نیستند
مینویسم هاشم خواستار
بخوانید معلمین مبارز تنها نیستند
و بشنوید از دیروز، که لبخندهای شیرین جمعی از فعالین مستقل صنفی و مدنی معلمان آنقدر کشیده شد
تا رو در روی لبخندآگین دو معلم بازنشسته ی عزیز ، زوج دوست داشتنی داریوش کوهستانی و شادی برزگر قرار گرفت
با هم از پله ها بالا رفتیم
با هم وارد خانه شدیم
دور هم نشستیم
و به خاطرات شنیدنی این دو عزیز گوشِ جان سپردیم
و لبخندها هنوز ادامه داشت
تا لحظه ای که با کاروان اتومبیل ها ، تا دیدار بعدی دور شدیم
لبخندها هنوز ادامه داشت
تا جائی که در باز شد
و هاشم خواستار که اخیرا و برای بار چندمین مورد لطف نیروهای امنیتی قرار گرفته بود
سر لبخندها را گرفت و همه ی ما را به داخل خانه برد
و بعد از اینکه ما را در خانه ی گرم خود مهمان کرد
همانطور لبخندزنان
رو به جواد لعل محمدی
رو به من
رو به همه ی همراهان خود گفت :
وقتی که آنها ما را اینگونه در کنار هم می بینند دیگر به ما نمی خندد…
دیروز سیزدهم اردیبهشت نبود
روز تجدید دیدار پرشور جمعی از فعالین مستقل صنفی و مدنی
با سه معلم پیشکسوت بود
روز تجدید بیعت با هاشم خواستار و تمامی خواستارهائی بود که روزی برای احقاق حق معلمین
و دادخواهی برای انسان
رنج بازجوئی ها و مشقت پشت میله ماندن ها را به جان خریدند
تا عبدی ها ، بهشتی ها و اسدی ها تنها نمانند
و دیگر اینکه هدایای ناقابلی توسط جواد لعل محمدی به نمایندگی از فعالین مستقل و شاغل بازنشسته ی کشور تقدیم به این سه بزرگوار شد
راستی شادباش بابت
روز معلم
روز انسان
روز حق و حقیقت
روز “با همان تنهایان”