طبق گزارشات رسیده بهداری زندان گوهردشت تحت حمایت رئیس جدید زندان(ضیائی) اقدام به از بین بردن پرونده ها و مدارک پزشکی زندانیان نموده و مشکلات جسمی آنان را بی اهمیت جلوه می‌دهد. دادستانی نیز در پاسخ به پیگیری خانواده ها اقدامی جهت اعزام آنان به بیمارستان نمی‌کند و نهایتا در صورت بروز اعتراضاتی مبنی بر عدم اعزام به شکلی هوشمندانه جهت آرام نمودن اعتراضات اقدام به اعزام زندانی به بیمارستان می‌نمایند. اعزامی که به چند دقیقه معاینه ختم شده و درمان خاصی در پی ندارد.در اعزام های صورت گرفته‌ی اخیر نیز آزمایشات تجویز شدهی پزشکان بیمارستان یا انجام نشده یا اینکه پس از انجام یک یا دو آزمایش از چند نمونه‌ی توصیه شدهی پزشک زندانی را سریعا و بدون ادامه‌ی روند درمان به زندان به زندان بازگرداندند. در مواردی که نیاز به بستری فرد بوده نیز با عدم موافقت مسئولین از بستری ممانعت به عمل آمد. آرش صادقی یکی از زندانیان محبوس در سالن ۱۰ بند ۴ زندان گوهردشت کرج می‌باشد که بیش از یک سال از خاتمه‌ی اعتصاب غذای او می‌گذرد اما همچنان دچار مشکلات سیستم گوارشی و روده ها می‌باشد. با هنگام تبعید وی از زندان اوین به گوهردشت مدارک پزشکی موجود منهدم و پس از تبعید نیز درمانی جهت بهبود و سلامت وی انجام نشد. التهاب روده که از سال گذشته تا کنون التیام نیافت منجر به کولیت روده و دردهای طاقت‌فرسا شده و از بین رفتن پرزهای معده و خونریزی معده که پس از خاتمه‌ی اعتصاب غذا مانع از بلع غذا شده بود به جهت عدم درمان در یکسال گذشته مزمن شده و هضم غذا را غیرممکن ساخته است.سعید شیرزاد نیز که در اعتراض به حمله‌ی وحشیانه‌ی گارد زندان به بند سیاسی و انتقال اهانت‌آمیز زندانیان به بندی دیگر، بدون انتقال امکانات و لوازم و مصادره‌ی اموال‌شان و ضرب و شتم آنان در حین انتقال، اقدام به اعتصاب غذا نموده بود و در روزهای اعتصاب مجددا مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفت به شکلی که منجر به شکستگی دندان وی شد و انتقال او به انفرادی و مجددا انتقال او به بند زندانیان خطرناک را در پی داشت، به جهت بروز مشکلات متعدد داخلی باید مورد رسیدگی پزشکی قرار می‌گرفت که با مخالفت دادستانی جهت اعزام مواجه شد. وی پیش‌تر علاوه بر مشکل کلیه از دیسک کمر نیز در عذاب بوده، پس از اقدام به اعتصاب غذا وضعیت سلامت کمرش بحرانی شده و حال با پیگیری خانواده و با گذشت حدود ۲ ماه از موافقت با اعزام جهت فیزیوتراپی همچنان اعزام او کنسل و هیچ مقامی از دادستانی و زندان پاسخگویی چرایی عدم اعزام نیستند. مجید اسدی از دیگر زندانیان سیاسی این بند نیز با مشکل حاد کبد مواجه است که عدم درمان می‌تواند نه تنها تهدیدکننده‌ی سلامت وی باشد، بلکه تهدیدکننده‌ی حیات او باشد.آسیب وارده به کبد او نیاز به درمان فوری داشته که به علت کوتاهی دادستانی همچنان نیمه کاره مانده‌است. با اینکه پزشکان متخصص بستری و درمان سریع او را توصیه کرده‌اند اما همچنان با وجود پیگیری بی‌وقفه‌ی خانواده و اعتراضات جمعی به عدم درمان او به چند اعزام در حد معاینه و انجام آزمایشاتی بسنده کرده و مجددا روند درمان متوقف مانده و بهبودی حاصل نشده‌است. به دلیل نبود وسائل گرم‌کننده در بند و کمبود لباس گرم، ملافه و پتو بسیاری از افراد دچار عفونت سینوس و ریه شده‌اند. ماندگار شدن عفونت و عدم درمان به موقع و نبود تهویه‌ی هوای سالن و اتاق ها بر مشکلات پیشین افزوده‌است. این قبیل برخوردهای خصمانه نشان از کینه‌توزی مقامات و مسئولین نسبت به فعالین سیاسی بوده و واضحا اعلام می‌دارد که قصد دارند با عدم رسیدگی پزشکی به فعالین سیاسی و به تاخیر انداختن درمان آنان و از بین بردن سلامت آنان با کمترین هزینه‌ای آنان را از فعالیت باز دارند. این شیوه‌ی شکنجه زندانیان سیاسی هرچند سبک نوینی در عملکرد جمهوری اسلامی نیست اما در سال‌های اخیر که مسئولین و مقامات قصد تطهیر چهره‌س خود و نظام را در برابر مخاطبان بین المللی دارند و مدعی نبود شکنجه در زندان ها شده‌اند، به مراتب و در زندان‌های مختلف انجام می‌گیرد.در تحلیل چنین برخوردهایی نباید از نظر دور داشت که این سبک شکنجه و نقض حقوق بشر آسیب ها و صدمات جبران ناپذیر بسیاری را در درازمدت بر پیکره‌ی جامعه‌ی فعال کشور وارد می‌آورد که لازم است این نحوه‌ی شکنجه توسط مراجع حقوق بشری محکوم و با بانیان آن برخورد لازم صورت گیرد.