سهیل عربی زندانی سیاسی بند هفت زندان اوین همچنان در اعتصاب غذا و در شرایط بد جسمی بسر میبرد و به افت فشار و کاهش قند خون و کاهش وزن و همچنین وجود خون در ادرار دچار است.
وی در نامه ای که از زندان اوین نوشته است، اینگونه می گوید:
یاور مظلومان باش و از شمر بی رحم تر های زمانه ات را برانداز؛
به یاد مصطفی کریم بیگی و تمام جانباختگان جنبش آزادی و عدالت خواهی در سرزمینم؛
هیچکس و هیچ چیز مقدس تر از یک مبارز نیست، مبارز آنکس که از جانش میگذرد تا ستمکاران فاسد را سرنگون کند.
امروز عاشورا است، رخت عزا پوشیده اید و برای شهدای کربلا اشک می ریزید و بر سینه می کوبید اما صادقانه بگویم این اشک ها و سینه زدن ها هیچ ارزشی ندارد، وقتی هنوز قاتلان مصطفی ها محاکمه نشده اند . از شمر بی رحم تر هایی چون ناقاضی صلواتی ، مقیسه و بازجوهای قرارگاه ثارالله ، لاریجانی ، جعفری دولت آبادی ها مارا به مرگ قطره چکانی محکوم و بی رحمانه شکنجه می کنند. آن ها مبارزین و مقدسات ما مصطفی کریم بیگی، ترانه موسوی، محمد مختاری ها را کشتند، نخبه ها و دانشمند های ما را به زنجیر کشیدند و شما همچنان در سکوتی خفت بار غرق شده اید. آری به جای لعنت بر شمر و یزید لعنت بر خودی بگویید که در برابر ظالم سکوت میکند و حتی با آن ها همدست میشود با لبان خشکیده ام بر سر شما فریاد میزنم تنها یکبار زندگی میکنیم هیچ پست و مقام و ثروتی با ارزش تر آزاده زیستن نیست.
همراه شوید و دست در دست هم به مهر و خرد زادگاهمان را از شر مهره داغ بر پیشانی های فاسد رها سازیم.
یاد مصطفی کریم بیگی ها را گرامی داریم یاور مامان شهناز ها باشیم و مصطفی های اکنون را نیز دریابیم.
آرش صادقی، علی شریعتی، سواداآغاسر،یوسف عمادی،رضا شهابی،مجید اسدی و تمام زندانی های سیاسی و خانواده هایشان را تنها نگذاریم.
به جز من نزارزکا و ابراهیم کرد هم در اعتصاب غذا هستند، ای کاش پیش از اینکه جان بسپاریم فریادی بر سر قضات و قوه قضاییه ظالم شوید.
و خواهان محاکمه علنی و عادلانه ما شوید.
در ۳۸ مین روز از اعتصاب غذای خود با قند ۴۰ و ۱۹ کیلو کاهش وزن بازگو میکنم:
من به مقدسات توهین نکردم، جرم من فریاد بر سر کسانی است که مقدساتمان ( مصطفی و ترانه ها ) را بیرحمانه کشتند.
سهیل عربی بند ۷ زندان اوین