جایزه زنان که بال پرواز دارند به نسرین ستوده وکیل شجاع و فعال حقوق بشر ویکی از فعالین در زمینه صلح و همچنین زندانی عقیدتی سابق اهدا شد.
از سوی دیگر دیانا کردون روانپزشکی که ۴۰ سال است به مادران میدان
مایو که فرزندانشان پس از کودتای ۱۹۷۶ توسط دیکتاتوری نظامی آرژانتین مفقود نیز جایزه حقوق بشر امسال دانشگاه اسلو را کسب کرد.
بخشی از نامه پرستو فروهر که خبر از رفتنش به تهران را داده است و دلایل آن را مطرح نموده است:
اگرچه نمی‌توانم درباره‌ی پرونده‌ای که چند و چون آن برایم نامعلوم است داوری کنم اما، به استناد آنچه در این سال‌های تلاش برای دادخواهی از سر گذرانده‌ام، می‌دانم که این فشارها تنها برای خاموش کردن آن شعله‌ی کوچکی ست که در خانه و قتلگاه فروهرها همچنان روشن مانده است، برای تحمیل سکوت و فراموشی ست به حافظه‌ی جمعی، برای وادار کردن ما دادخواهان به پا پس کشیدن و تسلیم در برابر تهدیدها و تحمیل‌های بی‌وقفه، برای جاانداختن روایت حکومتی از سرکوب و قتل دگراندیشان، و برای تحمیل فراموشی و تحریف به مبارزه‌ی سیاسی و چرایی قتل فروهرها.
در جریان تصویب شصت و سومین قطعنامه محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران توسط ملل‌متحد در اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی، نمایندگان کشورهای مختلف طی سخنانی، نقض مستمر و فزاینده حقوق‌بشر از سوی رژیم آخوندی را محکوم کردند…
کشورهای حاضر طی سخنرانی هایشان از ایران خواستند که راه را برای بازدید گزارشگر ویژه سازمان ملل از ایران و زندانهای ایاران باز کنند
خبر سیلی خوردن زن کارگر دست فروش گیلانی توسط ماموین سرکوبگر انتظامی و دلنوشته مادر جانباخته امیر ارشد تاج میر:
برای امیر ارشد تاج میر. پسر مبارزم / می گویند وضعیت تهران نارنجیست ؟ / خوش خیالها نمی دانند؛٣٨ سال است در وضعیت قرمز دفن شده ایم .
زلزله ای ده ریشتری . همه چیز را نابود کرده / همه جا و همه چیز ویرانه ای بیش نیست
مرده ها ادای زنده بودن در می آورند در کشوری که / عشق و اخلاق را بگور سپرده اند