با نام و یاد به خون خفتگان راه آزادی خیزش ۱۳۸۸برنامه این هفته را آغاز می کنیم. خیزش مردمی ۱۳۸۸ خیزشی که بود که توسط حکومت فاشیستی ایران وبا بکار بردن خشن ترین ابزار سرکوب و با شلیک مستقیم به قلب و
سر فرزندان آزادی خواه میهنمان سرکرب شد. امیر ارشد تاجمیر، سهراب اعرابی، ندا آقا سلطان به فجیع ترین شکل با شلیک سرب داغ به قلب این جوانان ۱۹ ساله و ۲۵ ساله به قتل رسیدند و در عرض مدت کوتاهی تمام دنیا این صحنه ها را دیدند. بسیاری در این تظاهرات ها بودند، کارگران، زنان، دانشجویان، معلمان، ژورنالیستها روشنفکرها، نویسندگان، شاعران، نوازندگان کاسب و حتی کارتون خواب های
مادر صلح پروین فهیمی مادر جانباخته جوان ایرانی ۱۹ ساله به نام سهراب اعرابی در هفتمین سالگرد این حوادث چنین می نویسد : فراموش نمی‌کنم شب ۲۵ خرداد که فرزندم را گم کردم و به تمامی بیمارستان‌ها و مراکز قانونی در تهران مراجعه نمودم ولی اثری از او نیافتم و هیچگاه فراموش نخواهم کرد، مدت ۲۶ روز دربدری را که به دنبال فرزندم می‌گشتم و هیچ کس پاسخگویم نبود و در آخر ۲۰ تیرماه عکس پیکر کشته شده‌اش را در آگاهی شاپور شناسایی کردم.
هنوز سرکوب این کارگران و معلمان و دگر اندیشان و دگرباشان….
مادرانه اینبار خانه کارگر زندانی در اعتصاب غذا برگزار شد. مادرانه اینطور می نویسد: جعفر عظیم زاده بعنوان یک کارگر فعال تشخیص داده که دستمزدهای کارگران در مقابل نیروی کارشان بسیار ناچیز است . وقتی همین دستمزد ناچیز هم پرداخت نمیشود ، وقتی امنیت شغلی کارگران از بین میرود ، وقتی همه ی کارگران قراردادی میشوند و مجبورند با هر شرط استثمارگرانه ی کارفرمایان سرمایه دار ، قرارداد سفید را امضا کنند ، وقتی کارگران تبدیل به بردگانی میشوند که نیروی کارشان را میفروشند اما سفره هاشان خالی و خانواده هایشان در مضیقه و تنگنای معیشتی هستند ، تنها راه حل ، تشکیل زنجیری از کارگران است که دستشان را در یکدیگر گره کرده ند . دادگاه اما ، این اعتراضات به شرایط غیر انسانی حاکم بر روابط کارگر و کارفرما را اقدام علیه امنیت ملی میداند . جعفر میگوید عنوان امنیتی را از اتهامات وارده حذف کنید و به این درک برسید که اعتراض صنفی ، اقدام علیه امنیت ملی نیست .
درحالی که حکومت ژست صلح طلبی در کنفرانس هایی از جمله در نروژ به هیکل جنگ دوستش می دهد هنوز صلح دوستان و صلح باورمندان صلح خواهان واقعی مردم مورد اذیت و آزار قرار می گیرند.
فشار بر زندانیان سیاسی سابق نیز و فعالین صلح جو همچنان اعمال می شود. مأموران فرودگاه تهران، روز جمعه از خروج خانم زهره تنکابنی، زندانی سیاسی سابق، جلوگیری کردند. زهره تنکامبنی فعال حقوق زنان و عضو مادران صلح ایران می باشد. زهره تنکابنی در مورد تروریسم چنین میگوید. برگرفته از صحفه مادران صلح دادخواه تاریخ سه آبان ۹۴:
تروریسم کور است. برایش زن و بچه، پیر وجوان و صلح طلب و آزادیخواه فرقی ندارد. او میکشد. بمب میگذارد. در کوچه و بازار، در صفوف اتوبوس، در مترو و در راهپیمایی های مسالمت آمیز و صلح خواهانه! تروریسم به هر بهانه ای و به هر شکلی چه دولتی و چه غیر دولتی چون جان های بیشماری را فدای اهداف قدرت طلبانه خود میکند، محکوم است. در برنامه امروز از مراسم یادبود زنده یاد افشین اسانلو که با حضور مادر و خواهر و جمعى از فعالین سیاسى و مدنى بر مزار او برگزارگردید سخن گفته شد و پیام مادرانه دیگرى شنیدیم که از شرایط نامناسب در بند هشت زندان اوین ، کار نکردن کولرها ، عدم رسیدگى به بهداشت که نمود آن رشد شپش در این بند که آسایش را از زندانیان گرفته صحبت شده بود ، میشنویم پیام مادران صلح دادخواه از رادیو فرهنگ
مهناز باقری